Dziękuję Eledantku, pierwsza się zainteresowałaś tym wątkiem i zpraszam....
Anna Świrszczyńska i Jan Adamski….
dedykacja dla Rodziców na zdjeciu ślubnym Anny i Jana
Jan Adamski(ur. 8 października 1923 w Buczaczu, zm. 26 lipca 2010 w Krakowie) – polski aktor teatralny, filmowy i telewizyjny, także pisarz (prozaik).
Ukończył studia prawnicze na krakowskim Uniwersytecie Jagiellońskim (1947) oraz Studium Dramatycznego Iwa Galla w Krakowie (1946). W 1946 zdał eksternistyczny egzamin aktorski. Aktor Teatru Rapsodycznego,Teatru Poezji,Teatru Starego w Krakowie,Teatru im Siemaszkowej w Rzeszowie..od 1972 roku Aktor Teatru Słowackiego w Krakowie. Najbardziej zapamiętany z filmów „Dwa żebra Adama”, Polskie drogi”
Jan Adamski, potocznie nazywany w rodzinie Jaśkiem, był przyjacielem mojego taty z lat międzywojennych, mieszkali w Pińsku(kolegą ich z „podwórka” był R.Kapusciński), chodzili do tego samego liceum, spędzali wspólnie czas…przyjaźn przetrwała wojnę i czasy powojenne a zaowocowała tym iż Jan Adamski został ojcem chrzestnym mojej siostry Małgorzaty….Z listów, zdjęć , które mam(datują się od1937 roku) przyjaźń obu panów była bardzo mocna i serdeczna. Natomiast biorąc pod uwagę moja pamięć…widzę przyjazdy Jaśka do nas, wieczory z nim spędzane, wspólnie przeżywane rodzinne uroczystości. Po ożenku Jana z Anią Świrszczynską, obie panie moja mama i Ania zaprzyjaźniły się.. rzadko się spotykały, ale często pisały listy…
Anna Świrszczyńska, dzis już wiemy znana poetka,prozaik,córka Jana Świerczyńskiego i Stanisławy z Bojarskich (Świrszczyńska – to błędny, ale nigdy nie sprostowany, zapis jej nazwiska w księdze metrykalnej); od najmłodszych lat żyła w bliskim kontakcie ze sztuką. Jej ojciec był artystą malarzem, rzeźbiarzem i etnografem. Po ukończeniu gimnazjum Janiny Tymińskiej w Warszawie i zdaniu matury (1927) Świrszczyńska rozpoczęła studia polonistyczne na Uniwersytecie Warszawskim. Na planowane studia artystyczne nie miała środków finansowych – Jan Świerczyński tworzył głównie monumentalne kompozycje historyczne, na które trudno mu było znaleźć nabywców, dlatego rodzina żyła bardzo skromnie. Poznane podczas nauki piękno i bogactwo ojczystego języka (zwłaszcza staropolszczyzny) skłoniło Świrszczyńską do samodzielnych prób poetyckich. W Powstaniu Warszawskim Świrszczyńska brała udział jako sanitariuszka. Po upadku powstania udało jej się przedostać do Sochaczewa, skąd – na początku 1945 – wyjechała do Krakowa, gdzie mieszkała już do końca życia. W 1953 wyszła za mąż za aktora Jana Adamskiego, z którym miała córkę Ludmiłę. W 1968 rozwiodła się.Przez wiele lat poetka szukała sposobu opisania przeżyć z okresu Powstania Warszawskiego: bólu i cierpienia, którego była świadkiem i którego sama doświadczyła podczas tych dni. Tom Budowałam barykadę wydany został trzydzieści lat po Powstaniu. W zawartych w nim wierszach nie ma kunsztownych i pięknych poetyckich metafor, ich forma jest oszczędna, wręcz surowa; a treścią najczęściej nie są podniosłe uczucia lecz zwykłe (?) zmagania z głodem, strachem, bólem i śmiercią.Poszukiwanie własnych środków artystycznych wyraźnie zaznaczyło się też w innym ważnym dla Świrszczyńskiej nurcie jej sztuki – bardzo silnym feminizmie. Poruszanie tych właśnie tematów: losu kobiety i seksu, w specyficzny, jej tylko właściwy sposób oraz wypracowanie charakterystycznego, oszczędnego (często wręcz skąpego w słowa) stylu – to najważniejsze osiągnięcia Świrszczyńskiej, dzięki którym Czesław Miłosz uznawał ją za jedną z najwybitniejszych i nowatorskich współczesnych poetek polskich.
To tyle na dzis tytułem długiego wstępu……a potem opowiem o tym co zapamiętałam, pokażę parę zdjęć….