[Irenna]

niebo przykryło się chmurami,
naciągnęło je sobie na uszy,
wyjrzeć na świat jeszcze nie chciało,
zimowy sen tak bardzo kusi...

pierzyna z chmur szara
zazdrośnie strzeże snu niebieskiego,
słońca nie przepuszcza wcale,
nawet widnokrąg jest koloru białego...

czasem niebo otworzy oko,
odsunie na bok pierzynę,
wtedy z góry spadają piórka
i bielą przykrywają ziemię...

czasem słońce ukradkiem zerknie
czy na dole wszystko w porządku,
wszak marzec już do drzwi puka,
czas pierzynę schować do lamusa...