[Irenna]

wstaje gdzieś za lasem,
wspina się po drzewach,
wita czujne sowy,
kotom w głowach miesza...

wychodzi na spacer
po bezkresnym niebie,
dostojny,srebrnolicy
strażnik czasu wiecznego...

niezmiennie tę drogę
przemierza od zarania,
zapala znicze niebieskie,
koła Wielkiego Wozu naprawia...

nockę pracowitą
zamyka nad ranem,
czas wreszcie odpocząć
przed następną zmianą...