Takie motto na dobranoc
Nie mam zbyt lekkiego pióra, ale spróbuję ;
historia Marii-młodej kobiety, którą poznałam w sanatorium.
Jest dwudziesty drugi grudnia 2007 rok .
Dwa dni do świąt .
Maria jest myślami z mamą , przyjaciółmi.
Ma gotowe prezenty pod choinkę.
W Warszawie pada śnieg- jest pięknie . Miasto wystrojone odświętnie.
Wystawy udekorowane kolorowymi bombkami, gwiazdkami, aniołkami, reniferami i oczywiście świętymi mikołajami, na drzewach przepiękne girlandy z kolorowych migocących
lampek . Na Placu Zamkowym obowiązkowo bajeczna , wielka choinka.
Ach, nareszcie jutro będę w swoim mieście.
Myślę, że Białystok w tym roku nie będzie gorszy
od Warszawy ; też przystrojony świątecznie., a w centrum wielka kolorowa choinka.
Dwudziestego trzeciego grudnia Maria prosto po pracy pojechała na dworzec, zjechała schodami ruchomymi na drugi peron .
O piętnastej wsiadła do pociągu,
który zawiezie ją do miasta, wspaniałego jej rodzinnego Białegostoku , ale wsiadając do pociągu jako zdrowa, wysportowana pełna planów na przyszłość ....nie wiedziała , że
wysiądzie jako……. niepełnosprawna, ale......
wysiadając z pociągu jeszcze o tym nie wiedząc.
Pierwsze objawy jej niepełnosprawności wyszły po około dwóch miesiącach .
Lekarze postawili diagnozę ;
spastyczność i uszkodzenie centralnego układu nerwowego. Diagnozę ostateczną postawili po……. trzech miesiącach- za późno na całkowite wyzdrowienie poprzez operację .
Maria nie sądziła, że pociąg będzie tak zatłoczony.
Wsiadła na Dworcu Centralnym, a on tylko przejechał jedną stację. Jednak udało się jej znaleźć siedzące miejsce po długim poszukiwaniu i zaglądaniu do kolejnych przedziałów. Nie było to komfortowe siedzące miejsce. Pasażerowie poprzesuwali się do okna , a dwóch z nich do drzwi przedziału, aby po środku ławki-nowej pasażerce ustąpić miejsca. Na górnych półkach znajdowały się wielkie walizki, a między nimi w foliach upchane ogromnych rozmiarów pluszowe zabawki. Nad głową Marii zwisała wielka łapa tygrysa- tylko łapa , ponieważ był upchany między walizami i nie sposób było dojrzeć jego pysk i resztę postury. Na pewno prezent od świętego Mikołaja dla jakiegoś malucha.
Maria spoglądając na bagaże nad jej głową zwróciła się do współpasażerów, aby lepiej zabezpieczyli bagaże.
Czyżby intuicja?
Dwóch młodych mężczyzn siedzących obok, znacząco kiwnęło głową . Wstali i sprawdzili poukładane walizki. Jak mogli tak zabezpieczyli poprzez dociśnięcie ich do ściany – nie było możliwości lepiej zabezpieczyć, aby w razie nagłego hamowania nie spadły na głowy podróżującym .
Maria wyjęła swoje ulubione krzyżówki , pomyślała- rozwiązując je szybko minie czas.
W przedziale było gorąco, ktoś uchylił drzwi ,
choć z korytarza dolatywał zapach dymu papierosowego.
Było późno , jadąc do rodzinnego miasta wsiadała do pociągu jako zdrowa, wysportowana pełna planów na przyszłość, a wysiadła jako……. niepełnosprawna
Na zewnątrz pociągu było ciemno- przez szybę niewiele było widać. Z korytarza dobiegł głos , ktoś z pasażerów powiedział:
godzina i będziemy w Białymstoku.
Po około dwudziestu minutach pociąg nagle zahamował –jakaś awaria.
Tego momentu nie pamięta Maria . Wielki tygrys spadł jej na kark- amortyzując spadającą walizkę .
Nie zemdlała , ale była w szoku. Pamięta jak wszedł konduktor i pytał się jej czy potrzebuje pomocy medycznej. W amoku odpowiedziała –nie .
Mimo woli dotknęła szyi- nie wyczuła krwi , będąc w szoku nie czuła bólu.
Stacja Białystok .
Mama Mari zobaczyła ją na peronie , podbiegła i ucałowała .
Jak zwykle- przy każdym przyjeździe swojej córki- nie była w stanie jej przegadać .
Dzisiaj było inaczej.
-Co się stało Marysiu?
-Jesteś chora?
Maria odpowiedziała:
-trochę przeziębiłam się i zaczęła boleć mnie głowa chyba od ciągłego rozwiązywania krzyżówek w czasie podróży.
Cdn.
Mimozo, barteczku,kasandro
