Cytat:
|
Napisał Lulka
Camel 01 czekamy na drugą część Genesis.
|
Po odejściu Petera Gabriela kolejny album Genesis, A Trick of The Tail z 1976r okazał się wielkim sukcesem grupy a Phil Collins okazał się odpowiednim zastępcą Gabriela jako wokalista i znakomitym showmanem. Mając wcześniejsze doświadczenie aktorskie z łatwością wcielał się w bohaterów Gabrielowskich fantasmagorii oraz z pełną ekspresją interpretował nowe utwory grupy.. Podczas trasy koncertowej promującej nowy album Genesis, Collins stanął przed publicznością jako główny wokalista, zmuszając w ten sposób zespół do zatrudnienia drugiego perkusisty. Wybór padł na perkusistę Billa Bruforda, znanego ze współpracy z zespołami Yes i King Crimson. Bruford jednak po zakończeniu trasy koncertowej opuścił grupę i na kolejny album, Wind and Wuthering z 1977r, Genesis po raz kolejny musiał znależć sobie perkusistę. Tym razem zespół zatrudnił Chestera Thompsona, najbardziej znanego z pracy z Frankiem Zappą i The Mothers, oraz jazzowej super grupy Weather Report.
Po zakończeniu światowej trasy koncertowej w 1977r, kiedy Genesis miksował swój drugi album na żywo, Seconds Out, Steve Hackett ogłosił odejście z zespołu. Basista Michael Rutherford zamiast zastąpić Hacketta, postanowił podjąć się gitary i basu.
Grupa, już jako trio (Banks, Collins, Rutherford) nagrała album And Then There Were Three... (I zostało ich trzech) wydany w 1978r. Album był odejściem od progresywnego rocka i wielkim zwrotem w kierunku soft rocka. Brzmienie w jakimś sensie przypominało dwie ostatnie jeszcze progresywne płyty, lecz już ma niewiele wspólnego z tym oryginalnym, wypracowanym przez grupę w czasach Gabriela. Złożony z jedenastu krótkich jak na zespół utworów (najbardziej znany Follow You, Follow Me) album stał się ogromnym sukcesem komercyjnym.
Wraz z odejściem Steve'a Hacketta, inny gitarzysta był potrzebny do celów koncertowych. Z tego powodu zespół wybrał Daryla Stuermera, który był najbardziej znany z pracy z jazzowymi wielbicielami, takimi jak George Duke i Jean-Luc Ponty.
Od tego czasu zespół zaczął przechodzić metamorfozę stylistyczną. Kolejny album Duke z 1980r był mieszanką utworów o charakterze artrockowym i progresywnym z przebojowymi piosenkami pop-rockowymi. Najpoważniejsza zmiana stylistyki nastąpiła jednak dopiero na albumie Abacab z 1981r.
Abacab zaprezentował trzy amerykańskie single „No Reply At All”, „Man On The Corner” i „Abacab”. Po Abacabie , który sprzedał się w ponad dwu milionowym nakładzie w USA (zdobywając status podwójnej platyny), zespół wydał w 1982r trzeci album na żywo, Three Sides Live. Wydany w 1983r album zatytułowany Genesis był rozwinięciem stylu z poprzedniego wydawnictwa i dzięki przebojowym utworom Mama i Home by the Sea odniósł również wielki sukces komercyjny.
Pod koniec światowej trasy koncertowej w 1984r zespół przerwał pracę, a wszyscy członkowie realizowali projekty solowe. Collins, Banks i Rutherford ponownie zjednoczyli się w 1986r, by wydać swój szesnasty album, Invisible Touch. Jest to najbardziej popowy album w dorobku Genesis i najbardziej zbliżony stylistycznie do solowej twórczości Phila Collinsa. Album spędził trzy tygodnie na pierwszym miejscu w Wielkiej Brytanii i osiągnął 3 miejsce w USA. Światowa trasa koncertowa 1986/87 wspierająca album Invisible Touch była ogromna. Dziesięciomiesięczna trasa zawierała 111 koncertów, 59 miast, 16 krajów i łącznie ponad 3 miliony fanów.
Nie mniejszy sukces odniosło kolejne dzieło grupy We Can't Dance z 1991 roku. Na tej bardzo długiej, trwającej ponad 70 minut płycie, grupa umieściła zarówno kompozycje rozbudowane o progresywnym charakterze, jak i pop-rockowe krótsze formy. Wielu krytyków, biografów zespołu i duża grupa fanów jest zdania, że to najlepszy album trzyosobowego składu Genesis. Po wydaniu We Can't Dance w listopadzie 1991r, album trafił na pierwsze miejsce w Wielkiej Brytanii na jeden tydzień, i osiągnął 4 pozycję w USA gdzie sprzedał 4 miliony kopii. W 1996 Phil Collins, który obok pracy w grupie rozwijał swą pełną sukcesów karierę solową, ogłosił odejście z grupy. Pozostali muzycy zatrudnili nowego wokalistę Raya Wilsona i wspólnie nagrali album Calling All Stations. Album w zamyśle autorów miał być powrotem do progresywnych korzeni grupy. Nowy CD nie spotkał się jednak z wielkim zainteresowaniem. Ostatecznie grupa uległa „zawieszeniu”. Przez cały okres od odejścia Petera Gabriela świat przebiegały plotki o ponownym zjednoczeniu grupy. Stało się tak tylko raz, 2 października 1982 roku, by dać jeden koncert. Miał on pomóc w ratowaniu upadających finansów Petera Gabriela. Koncert okazał się dużym, choć jednorazowym sukcesem.
W dniu 7 listopada 2006r. W Londynie i 7 marca 2007 r. W Nowym Jorku odbyły się konferencje prasowe Genesis, na których ogłoszono reaktywację zespołu. W czerwcu 2007r Tony Banks, Phil Collins i Mike Rutherford, którym towarzyszyli od dawna członkowie tournee perkusista Chester Thompson i gitarzysta Daryl Stuermer, wyruszyli w trasę koncertową „Turn It On Again Tour”. Trasa obejmowała 48 koncertów (23 europejskie i 25 koncertów w Ameryce Północnej), zakończonych bezpłatnym koncertem w Circus Maximus w Rzymie, we Włoszech, przed szacowanym tłumem 500 000 osób. Był to ostatni koncert grupy Genesis. Obecnie zespół choć formalnie nadal istnieje, nie prowadzi żadnej aktywności muzycznej. Jego członkowie zajmują się nagrywaniem płyt solowych.
W marcu 2010r Genesis został wprowadzony do Galerii Sław Rock N 'Roll w hotelu Waldorf Astoria w Nowym Jorku. Trey Anastasio, wokalista zespołu Phish, wprowadził zespół, mówiąc:
„Każda muzyczna reguła i granica została zakwestionowana i złamana. Nie sposób przecenić wpływu, jaki ten zespół i filozofia muzyczna wywarły na mnie jako młodego muzyka” Tej nocy obecni byli członkowie Genesis - Tony Banks, Phil Collins, Steve Hackett, Mike Rutherford i długoletni członkowie trasy koncertowej Daryl Stuermer i Chester Thompson. Tajemniczo nieobecny tej nocy był Peter Gabriel, który rzekomo przegapił wydarzenie z powodu przygotowań do europejskiej części trasy w 2010 roku. Podczas gdy Genesis nie występował tej nocy, był to ostatni raz, gdy grupa pojawiła się na scenie razem jako Genesis.
Do tej pory Genesis sprzedał ponad 150 milionów albumów na całym świecie.
Genesis został wymieniony jako główny zespół ,który wywarł ogromny wpływ na podgatunek neo-progresywnego rocka, który pojawił się w latach 80 XX wieku z udziałem takich zespołów jak Marillion, IQ czy Pallas. Gra Steve'a Hacketta w Genesis wpłynęła na takich gitarzystów, jak Brian May z Queen , Alex Lifesona z Rush i Eddie Van Halena z Van Halen. Założyciel Iron Maiden, Steve Harris wymienia działalność Genesis z Gabrielem jako jeden z głównych czynników wpływu na twórczość zespołu stwierdzając, że „Supper's Ready” jest jego ulubioną piosenką wszechczasów. Genesis wywarł również wpływ na post-punkowych artystów, takich jak Simple Minds, Echo & the Bunnymen czy zespół nowej fali The Human League.
Genesis - Follow You Follow Me - Live 1980 in London
https://www.youtube.com/watch?v=6XTXGXoAmeQ
Genesis - Invisible Touch - Live at Wembley 1987
https://www.youtube.com/watch?v=cK3N2DC3Fds
Genesis - Ripples (Live in Rome - 2007)
https://www.youtube.com/watch?v=UMxEbN-2fDA
Pozdrawiam