Cytat:
|
Napisał wuere'le
Również zabrałem się swego czasu za zbieranie informacji o rodzinie. Przesiedziałem wiele godzin w archiwum państwowym, coś tam zdobyłem, ale utknąłem na połowie XIX wieku i dalej ani rusz. W archiwum wojewódzkim dalszych wiekiem informacji nie ma, w moim mieście kilkadziesią lat temu wszystkie księgi maldunkowe po prostu spalono.Ogranioczyłem się tylko do linii "po mieczu". W rezultacie wyszła z tego taka kronika informacyjna, co kto robi lub robił, są tam wszystkie dzieci, ich dzieci i informacje zawodowe. Przy każdym nazwisku jest też zdjęcie i w kilku przypadkach, tam gdzie zdjęcia dostarczono dodatkowe fotki. Zamierzam obecnie dokończyć redakcji i całość zakończyć, przenieść na płytę i rozesłać po rodzinie, dalej niech robią co chcą. O historii rodziny krąży pare legend, których sprawdzenie wymagało by ogromnych nakładów i czasu, a mnie już po prostu brak cierpliwości, a chętnych do kontynuacji nie widać.
|
Mnie interesuje najbardziej znalezienie rodziców mojego dziadka i babci. Imię i nazwisko rodowe prababci znam,ale imienia pradziadka już nie.To już XIX wiek i jeśli gdzieś jeszcze są zapiski, to znalezienie tego ogniwa pozostawiam młodszemu pokoleniu. Mnie wystarczy,aby zapisać jeszcze to,co pamiętają żyjący jeszcze członkowie rodziny.
Wiem,że są ludzie zajmujący się tym zawodowo,ale są chorendalnie drodzy i nie gwarantują zbyt dużo.
Napisanie DG samemu, 2-3 pokolenia wstecz (XIX w), uważam i tak za wielki sukces. Moja żona,która ma udkumentowane szlacheckie korzenie, ród ma swój herb, sagę rodu napisaną przez kilku dociekliych członków rodu,ma DG do XVIIw. No,ale ja pochodzę z chłopskiego rodu. Takie mezalianse były powszechne dopiero po wojnie. Miałem tzw. szczęście.Mam teraz za żonę ładną szlachciankę,no i ładne wnuki.Sagę,blog, mojego rodu, będzie dopiero pisał mój wnuk lub wnuczka.