To może i ja przypomnę kilka piosenek które śpiewał mi mój ojciec kiedy byłem mały.
Poranek już świta, zbudziły się ptaszki,
zbudziła się czajka i szybko w dal mknie
i cieszy się życiem i ze swej swobody,
w tęsknocie do słońca cała srebrzy się.
Wtem słychać huk strzału i czajka szybując
wydaje ostatni śmiertelny swój ton,
nieznany myśliwy zranił ją żartując,
nie patrząc na czajkę oddalił się on.
Jak czajka tak dziewczę przecudne i młode
mieszkało swobodnie wśród lasów i gór
jej serce ktoś zranił-pozbawił swobodę,
za wiarę i miłość ma zdradę i ból.
|