Lilu, Anielko, Malwino - wiedzialam, ze tu zagladniecie i zostawicie pare slow. Wrazliwosci i zrozumienia tragedii polskiej z II WS nie mozna nauczyc nikogo a szczegolnie wrazliwosci na to co sie stalo. To wynosi sie z domu rodzinnego gdzie tradycje sa pielegnowane jak relikwie. Niestety zobojetnienie doprowadzi nas do kleski i zupelnego zapomnienia historii wlasnego kraju. Na usta pcha sie pytanie: kto bedzie przestrzegal i uczyl nasze dzieci i mlodziez? Widze to w szarych kolorach.
Malwinko, zdecydowanie nie byly to latwe dwa dni - plany trafily we wlasciwe rece i posuwaja sie do przodu - teraz wiem, ze beda wyniki.
Po pelnych wrazen spotkaniach ze starszymi ode mnie wiezniami jestem pod emocja ich opowiadan. Ciesze sie, ze nareszcie tyle lat po wyzwoleniu Auschwitz-Birkenau wyjdzie dokladna lista "funkcjonariuszy", kapo, tych co znecali sie nad bezbronnymi wiezniami, tych co nas bili az do oddania ostatniego ducha, tych co kradli malenkim dzieciom male kaski jedzeniowych racji, tych, ktorych ocaleli nie nosza w sercu i na same wspomnienie zaciskaja stare piesci.
Juz widze miny rodzin, zon, dzieci tych zdeprawowanych ludzi.
