[zCentrum]

"Kaziuk" w Wilnie – miedzioryt Walentego Romanowicza (1911-1945?) z 1938 roku.
Lokalizacja oryginału i digitalizacja: Biblioteka Uniwersytecka w Toruniu

Wileńskie „kaziuki” - jarmark odpustowy odbywający się w czasie corocznych religijnych obchodów ku czci
św. Kazimierza patrona Polski i Litwy, w dniu 4 marca ogłoszenia kanonizacji królewicza polskiego w roku 1636.

Zwyczajny, jak inne jarmarki odpustowe, w czasie zaboru rosyjskiego nabrał charakteru obchodów patriotycznych.
W Drugiej Rzeczpospolitej z lokalnego kiermaszu stał się za sprawą działalności prof. Mieczysława Limanowskiego* atrakcją;

„ Limanowski postulował, aby na gruncie lokalnym, archetypicznym budować tożsamość miasta w nowych warunkach. Z jego to inicjatywy rozpoczęto organizowanie pochodów „kaziukowych” zakończonych inscenizacjami, topieniem smoka wileńskiego. „Kaziuki” stały się świętem regionalnym, cieszącym się dużym powodzeniem (w latach 30. XX w. uruchomiano specjalne pociągi z Białegostoku do Wilna. … „
…………………………….

Mirosława Regina Kozłowska; Uniwersytet Szczeciński
Wilno stołeczne czy kresowe?
W kręgu dyskusji o tożsamości: wielokulturowość – peryferyjność – kresowość
w publikacji:
Między mitem a rzeczywistością: Kresy Wschodnie w XIX i XX wieku
pod redakcją naukową; Adrianny Dawid i Joanny Lusek;
Wydawnictwo; Muzeum Górnośląskie w Bytomiu, Uniwersytet Opolski. 2017.

* Mieczysław Bolesław Wincenty Limanowski (ur. 06.01.1876 we Lwowie – zm. 25.01.1948 w Toruniu);
geolog, geograf, profesor uniwersytetów w Wilnie i Toruniu, reżyser i krytyk teatralny, współtwórca warszawskiego teatru „Reduta”.