Był czas, kiedy spontanicznie wyrażałam swoje uczucia, tak negatywne jak i pozytywne, zawsze jak mi mówiono, że co mam na sercu to i na języku, .Ale wcale na tym dobrze nie wyszłam, najbardziej szczere słowa podziwu, niejednokrotnie brano za chęć przypodobania się komuś, lub wręcz kpiarstwa. Dlatego od dłuższego czasu, jeżeli komuś mówię coś miłego, muszę wiedzieć do kogo to mówię i jak zrozumie moje intencje, jeżeli chodzi o negatywy, poprostu nie zabieram głosu, nieraz któraś z moich znajomych pyta o coś co mnie ewidentnie się nie podoba, to poprostu mówię, że jest już w takim wieku, że we wszystkim ma prawo własnego wyboru w każdej dziedzinie życia.I z tym jest mi lepiej, bo nie mam moralnego kaca, z powodu wzajemnego niezrozumienia.
|