***
Widzę światełko na horyzoncie
To oczy Jego
Wypatrujące szczęścia.
Słyszę ciche rytmiczne pukanie,
To Jego serce.
Wystukujące alfabetem Morse`a
Najpiękniejsze miłosne wyznanie.
Idę za tym światełkiem
Za głosem serca podążam.
Powoli, bez pośpiechu
Coś zbliża nas do siebie.
Wyciągam ręce
Jego rąk nie czuję,
Przeciwnie,
Natrafiam na zimną taflę
Odrzucenia. Niechcenia?
Chociaż pragniemy tego samego
Za maską samotnika,
prawdę o sobie chowa.
Codziennie gdy słyszę dźwięk
Telefonicznego dzwonka
Nadzieja ożywa,
Po chwili w mgnieniu oka gaśnie.
Jeszcze nie, teraz nie,
Może jutro zadzwoni?
Gdy to się stanie, zapytam
czego się boi?
Cz
16 grudnia 2008 roku