Martyno, ciekawy wierszyk.
O zielonym jeżu
H. Bechlerowa
Pod kasztanem w gęstej trawie
Usnął jeżyk po zabawie.
Właśnie zbudził się i ziewał
Gdy coś nagle spadło z drzewa.
Za nim drugie, trzecie też…
Miało kolce tak, jak jeż
Spojrzał jeżyk, w bok uskoczył,
Przerażony przetarł oczy.
– Patrzę, patrzę i nie wierzę:
Czy to jeże, czy nie jeże?
Nie wiedziałem dotąd sam
Że zielonych braci mam.
Lecz ja w norce mam mieszkanie,
A gdzie one? Na kasztanie!
Jeż nie pytał więcej o nic,
zmykał, jakby go kto gonił.
Sapał, mruczał, głosem gniewnym:
– Nie chcę mieć zielonych krewnych.
Pozdrawiam wszystkich tu zaglądających.
|