Stanisławie- takiej grafiki się nie zapomina. Jestem pod wielkim wrażeniem przekazu i wykonania. Zaczynam podejrzewać, że jesteś zawodowym grafikiem o wrażliwości malarza i ciekawości małego dziecka. Zdjęcia własnego autorstwa – doskonałe- już prezentowałeś wielokrotnie, ale dobrać wiele w jedną całość dla zobrazowania swoich przemyśleń, to jest sztuka. Odniosłeś porę roku do fazy życia. Znajdując się na początku zimy i mając świadomość postępującego zastygania, jesteśmy ciekawi co jest za granicą, której przekroczenia większość się obawia, bo to wielka niewiadoma. Widać, że zagadka intryguje również Ciebie. Jako światły i w pełni sprawny umysłowo człowiek spragniony wiedzy jak dziecko pytasz co będzie i jak będzie. Ustawiłeś lustro z marmuru na środku przyprószonego śniegiem pola i nie bacząc na niskie, ciężkie chmury w zadumie czegoś oczekujesz, założywszy ręce w bezczynnym geście. Powstrzymaj ciekawość. Nie śpiesz się z przejściem na drugą stronę lustra, choć przyznaję, na tle monotonni zimowej szarości, widok w nim kuszący. Stanisławie po zimie przychodzi wiosna, niekoniecznie oprawiona w marmur ozdobiony zimnymi soplami.
|