Krajobraz

Adamowicz Bogusław



Niech mistrz wymaluje dla mej ukochanej

Krajobraz fantastyczny i zaczarowany...



Niech tam będą niebiosa jasne i błękitne,

Jak jej oczy...doliny, łąki aksamitne...



I świecąca się dróżki śród ustroni mglistych,

Złote wzgórza...Gaj, pełen piosenek jej srebrzystych...



I niech będą dnia blaski, jak jej wzrok palące,

Krople rosy jak łzy jej...tęcze w łzach błyszczące...



Lecz niech będą groty, głuche i tajemne,

Jak tajniki jej duszy...i przepaści ciemne...



I niech do chmur się skała skronią pnie lodową,

Niedostępna, jak pierś jej...I o skałę ową



Niech się rozbija morze, wrzące, niezgłębione,

jako miłość ma - wielkie - ciemne - i szalone!