Jarzębina
Nadchodziła ciepła wiosna,
byłaś jarzębino w bieli,
odmłodzona i radosna
mogłaś z wiosną się weselić.
Czemu piękna jarzębino
porzuciłaś śliczne kwiaty,
wszak w zieleni jesteś inną,
gdy już nie masz białej szaty.
Lecz jej krzak nie mówi wcale,
tylko kiwa mi gałązką,
gdzie czerwienią się korale,
jak we włosy wpiętą wstążką.
Zrozumiałem gest jej niemy,
że się stroi dla jesieni.
Porzucając biel na ziemi,
jesień spotkać chce w czerwieni.
Kp.
Kasandro, ładny ten wiersz o czerwonych malinach.