Italia ma w sobie jakiś magnes, który przyciąga jak guma.
To pewnie przez to nagromadzenie wszystkiego, co piękne,
lazury pięciu mórz i błękit nieba, góry i krajobrazy jak ze snu,
niebywałe zabytki klasy zero w najmniejszym miasteczku,
że nie wspomnę o jedzeniu, kawie, lodach, winach, samochodach, butach i całej reszcie...
Może dlatego tam wracam jak bumerang.
Ale do rzeczy...
Trafiła się okazja i poleciałam...zaraz, niech policzę...po raz piąty
Tym razem do Neapolu i okolic.
Zapraszam, kto ma ochotę jeździć ze mną i oglądać ten kraj
moimi oczami, niech usiądzie wygodnie, bo to trochę potrwa...
To lecimy.
I od razu nasuwa mi się taka myśl;
dlaczego nad naszym pięknym krajem zawsze albo prawie zawsze
jest taka kupa nagromadzonych bałwanów wielkiej gęstości,
a jak tylko wzniesiemy się wyżej, widać lazury?
Niebo to nie szary i bury kolor, to czysty błękit a nie to, co widzimy z ziemi.
