[donka]

Napisał rossa

Donko, dzisiaj odkryłam ten piękny wątek, urzekły mnie wszystkie poprzednie strofy, będę tutaj zaglądać, zwłaszcza wtedy gdy najbardziej ogłupia współczesny świat.
Od siebie zostawiam też trochę refleksji i serdecznie pozdrawiam miłośników poezji.

2. Źródło

Zatoka lasu zstępuje
w rytmie górskich potoków...
Jeśli chcesz znaleźć źródło,
musisz iść do góry, pod prąd.
Przedzieraj się, szukaj, nie ustępuj,
wiesz, że ono musi tu gdzieś być —
Gdzie jesteś, źródło?... Gdzie jesteś, źródło?!
Cisza...
Strumieniu, leśny strumieniu,
odsłoń mi tajemnicę
swego początku!
(Cisza — dlaczego milczysz?
Jakże starannie ukryłeś tajemnicę twego początku.)
Pozwól mi wargi umoczyć
w źródlanej wodzie
odczuć świeżość,
ożywczą świeżość.[/size]

Witaj Rosso

Cieszę się, że włączyłaś się do wątku, mam nadzieję, że częściej tu zawitasz, podzielisz się swoją, ulubioną poezją.

(...) Strumieniu, leśny strumieniu,
odsłoń mi tajemnicę
swego początku! (...)

Piękny ten wiersz Karola Wojtyły, przypomniałaś mi go - dziękuję.
Papież też szukał jak i my.

Czy znalazł?