Nuda
Myślę, że bardzo często mylimy doznawanie nudy i rutyny dnia rencist/emeryta z samotnością. Ci, których pochłaniają rozliczne zajęcia, mniej - albo i wcale - skarżą się na samotność.
Moim zdaniem to pożyteczne samooszukiwanie się, w myśl poglądu, że wszystko dobre, co dobrze służy człowiekowi.
Mam jednak pewne obawy. Co dzieje się, kiedy rozejdą się znajomi, mieszkanie wysprzątane, ogródek wypielony?
Czy nie lepiej powiedzieć swojej samotności: Chodź, Stara, pod pachę pójdziemy przez życie. Przypuszczam, że zawsze słuszniejsze to, co prawdziwe. Brak złudzeń bywa utożsamiany z dojrzałością. Dodałabym, że może on stanowić niezgorsze źrodło siły i niezawodny punkt oparcia; nie powiem, że niezastąpione.
|