Jadziu, niestety tak...ale to skomplikowany problem...powiązany ze środowiskiem rodzinnym, metodami wychowawczymi, srodowiskiem szkolnym, problemami dziecka....
Zaburzenia chorobowe leżące u podstaw migreny klasycznej mogą nie objawiać się u dzieci w sposób typowy. Mogą one przybierać klinicznie postacie, czasem zupełnie różne od migreny wieku dorosłego. Są to tzw. ekwiwalenty migreny u dzieci, czyli okresowe zespoły dziecięce, nazywane także prekursorami migreny. Są to zatem zaburzenia wieku dziecięcego, przekształcające się w 25% w pełnoobjawową migrenę w wieku dorosłym. W zależności od typu zaburzeń okresowe zespoły dziecięce mogą ujawniać się w wieku szkolnym lub nawet wcześniej.
Ekwiwalenty migreny u dzieci
Schorzeniami zaliczanymi przez Międzynarodowe Towarzystwo Bólów Głowy do ekwiwalentów migreny u dzieci są: cykliczne wymioty, migrena brzuszna i łagodne napadowe zawroty głowy wieku dziecięcego. Poniżej zostanie krótko omówiony każdy z tych zespołów.
Migrena u dzieci - zespół cyklicznych wymiotów
Zespół cyklicznych wymiotów jest stanem objawiającym się nawracającymi, często znacznie nasilonymi, atakami nudności i wymiotów. Zdarza się, że objawom tym mogą towarzyszyć bóle brzucha, głowy i typowa migrena, przyspieszone bicie serca, nadciśnienie tętnicze, gorączka, bladość skóry oraz wzrost poziomu białych ciałek krwi (leukocytów) w badaniu krwi. Cykliczne wymioty zazwyczaj występują od 1. do 7. roku życia u około 2% dzieci (z niemal równą częstością u chłopców i dziewczynek), choć nierzadko okres ten może wydłużyć się na wiek dojrzewania, a nawet życie dorosłe. U osób cierpiących na ten zespół mogą występować wymioty lub jedynie odruchy wymiotne od 6. do 12. razy w ciągu godziny. Pojedynczy atak może trwać od kilku godzin do kilku tygodni (rzadziej miesięcy). Chorzy wymiotują treścią żołądkową, żółcią, w cięższych przypadkach z domieszką krwi. W okresie między atakami objawy choroby najczęściej ustępują całkowicie, a w badaniu dziecka nie stwierdza się odchyleń od normy.
Zespół cyklicznych wymiotów - ataki
Ataki są u każdego chorego bardzo charakterystyczne pod względem czasu trwania, częstości i ciężkości ich przebiegu. Mogą się pojawiać raz na kilka dni lub kilka miesięcy. Zdarza się, że u chorych przed atakami występują objawy prodromalne (zwiastunowe), informujące o zbliżających się wymiotach, w postaci bladości powłok skórnych, zwiększonej wrażliwości na światło, zapach, dźwięk czy temperaturę, bólu mięśni, łatwej męczliwości. W większości przypadków możliwa jest identyfikacja czynnika spustowego (wywołującego) napady. Są to najczęściej różne produkty pokarmowe, infekcje (nawet zwykłe „przeziębienie”), menstruacja, znaczny wysiłek fizyczny, brak snu czy też nadmiar emocji. Chory w trakcie ataku cyklicznych wymiotów, podobnie jak w trakcie trwania migreny, może wykazywać nadwrażliwość na światło, dźwięk, rzadziej na inne wrażenia zmysłowe. Nie istnieje leczenie specyficzne dla zespołu cyklicznych wymiotów. Próbuje się stosowania leków sedatywnych (usypiających) pacjenta w celu zmniejszenia stresu związanego z napadem, przeciwwymiotnych, przeciwbólowych (w przypadku współistnienia bólów brzucha) oraz uzupełnianie niedoboru płynów i elektrolitów. Ponadto zaleca się, w miarę możliwości unikanie czynników stresowych dla organizmu.
Migrena brzuszna u dzieci
Migrena brzuszna jest jednym z rodzajów migreny, które polega na nagłym pojawieniu się silnego bólu brzucha, głównie w przedniej linii środkowej ciała (okolica pępka). Występuje najczęściej w wieku 5-7 lat, podobnie jak w poprzednim zaburzeniu u około 2% dzieci (dziewczynki chorują dwukrotnie częściej niż chłopcy). Migrena brzuszna u części chorych może utrzymywać się do wieku dorosłego. Podobnie jak w przypadku cyklicznych wymiotów przyczyna omawianych zaburzeń nie jest dokładnie poznana, przypuszcza się jednak, że napady wywołuje nieprawidłowa czynność elektryczna w obrębie struktur mózgu lub też zaburzeniami w przepływie krwi w ich obrębie.
Migrena brzuszna - napady bólu
Ból brzucha w trakcie napadu migreny brzusznej trwa zazwyczaj od około 2. godzin do kilku dni, a mogą mu towarzyszyć wymioty, bladość skóry, przyspieszony rytm serca oraz wstręt do przyjmowania pokarmów. Napad, który pojawia się najczęściej w nocy lub nad ranem, poprzedzać może zmiana zachowania się dziecka i jego aktywności ruchowej, senność, bóle głowy oraz zwiększona wrażliwość na bodźce z zewnątrz (światło, dźwięk i inne). W okresach międzynapadowych chorzy nie zgłaszają dolegliwości, a w badaniach nie stwierdza się nieprawidłowości. Jako, że objawy migreny brzusznej wykazują nieraz znaczne podobieństwo do innych chorób (trzustki, dróg żółciowych, okresowego zwiększonego ciśnienia śródczaszkowego czy chorób metabolicznych), ostateczne rozpoznanie stawia się na podstawie pozytywnej odpowiedzi na leki przeciwmigrenowe.
Łagodne napadowe zawroty głowy
Łagodne napadowe zawroty głowy obserwowane z równą częstością u obu płci, występują między 1. a 3. rokiem życia. Pojawiają się nagle, bez obecności wywołujących je czynników, trwają od kilku minut do kilku godzin, mogą wielokrotnie nawracać, najczęściej ustępują po ukończeniu przez dziecko 3 roku życia. Atakom zawrotów głowy towarzyszyć mogą znaczny niepokój, wzmożona potliwość skóry, oczopląs, bladość skóry oraz nudności i wymioty. Przestraszone dziecko nie może zachować równowagi, nie jest w stanie samodzielnie ustać czy usiedzieć, szuka więc schronienia u rodziców i skarży się na uczucie wirowania podłoża, chwyta się najbliższych przedmiotów i osób próbując uzyskać stabilną pozycję ciała. W okresach między napadami (jak w powyżej omawianych zaburzeniach) dzieci nie zgłaszają dolegliwości, a badania lekarskie nie wykazują nieprawidłowości. Rozpoznanie napadowych zawrotów głowy stawia się poprzez wykluczenie innych zaburzeń, głównie zapalenia nerwu przedsionkowego, guza mózgu i padaczki (badaniami pomocniczymi są m.in. elektroencefalografia, badanie tomografii komputerowej i rezonansu magnetycznego).
|