[Bianka]

Marbello, dziękuję za odpowiedź, poszukam książki, którą polecasz. A teraz wracając do tematu wątku. Rzeczywiście, polski senior, ten "szary, średni senior" może miec pewne problemy, których głównym powodem jest brak pieniędzy. To bieda, a nie nieznajomość języka powoduje kompleksy. Borykanie się z kłopotami finansowymi uniemożliwia "obycie się" w Europie. Nie ma za co po prostu jeździć i cieszyć się życiem na większą skalę. Co oczywiście nie znaczy, że senior nie może cieszyć się nim na mniejsza skalę. Niekoniecznie trzeba zaraz spędzać czas na plotkach u sąsiadki albo w kapciach przed telewizorem. Można rozwijać zainteresowania, dokształcać się itp. O ile pozwala zdrowie - to jeszcze jeden często słaby punkt seniora.
Czyli polski senior - jak mi się wydaje - najlepiej czuje się w Polsce, choć być może chetnie pozwiedzałby sobie inne kraje. Czy seniorzy obcokrajowcy są pod tym względem inni? Nie wiem, ale chyba niekoniecznie. Przecież (co cały czas powtarzam) ludzie są w zasadzie wszędzie tacy sami.
W poprzednich postach poruszony został też z lekka problem charakteru narodowego. Nie wiem, jak jesteśmy postrzegani przez inne narody, w zasadzie na takie tematy nie rozmawia się z obcokrajowcami, bo uprzejmość i tak nie pozwoli im na szczerość, więc po cóż wprawiać ich w zakłopotanie.
Istnieją co prawda pewne schematy w ocenianiu przedstawicieli pewnych narodów (naszego też), ale może czas już je zaktualizować.
I jeszcze jedno. Nie musimy się na siłę dostrajać i europeizować, cokolwiek by to miało znaczyć. Jesteśmy jacy jesteśmy i dobrze. Może tylko nie rzucajmy się ze skrajności w skrajność, jak to się zdarza (z jednej strony buta - z drugiej kompleksy), no i jeszcze jedno - szanując swoją historię, nie każmy wszystkim ciągle z nami płakać i rwać włosy na głowie. Próbujmy żyć teraźniejszością i myśleć o przyszłości.