[kryba]

Pszczoły i ich miód I

Gdy tylko wiosenne słonko zaświeciło,
Przy ulach pasiecznych aż się zaroiło,
Z dala było słychać dziwne to brzęczenie,
Jak gdyby rój pszczeli hymn nucił dla ziemi.

Najpierw pojedynczo wychodziły pszczoły,
A w zimne dni podest był zupełnie goły,
Do wylotu z ula o tak zimnej porze,
W bajce Maja z Guciem zawsze byli skorzy.

Ale gdy zaczęły w sadzie kwitnąć drzewa,
Promienie słoneczne ul mocniej nagrzewać,
Od robotnic w ulu ich matka królowa,
Na przyjęcie nektaru była już gotowa.

Na rozkaz jak armia pszczoły wyleciały,
I wszystkie do sadu wprost się skierowały,
Tam nektar moreli je zwabił do siebie,
I można powiedzieć były w siódmym niebie.

Szybko małe nóżki w pyłek oblepiły,
I pierwszą swą zdobycz do ula taszczyły,
Tam królowa matka na wszystkie czekała,
A liderki zbioru już z tronu witała.
cdn.
/jarmolstan/