Witam !
Człowiek od zawsze zastanawiał się nad swoim pochodzeniem i celem życia. Ponieważ w starożytności nauka nie była tak rozwinięta jak obecnie, na wiele pytań nie udawało się znaleźć odpowiedzi. W związku z tym narodziły się różnego rodzaju legendy i wierzenia, które dziś nazywamy mitologiami danego rejonu.
Stworzenie świata według chińskiej mitologii
__________
Wersja I
Stworzenie świata według chińskiej mitologii zawsze kryje się za stwierdzeniem – Kiedy niebo zostało oddzielone od Ziemi. Jaka historia kryje się za tym zwrotem? O tym przeczytasz w tym wpisie.
W mitologii chińskiej nie było nieba i ziemi, tylko chaos zamknięty w kosmicznym jajku. Olbrzym o imieniu Pangu spał w jajku przez 18 000 lat. Kiedy się obudził, rozbił jajko swoim toporem i wypuścił chaos.
Lżejsza i czystsza substancja uniosła się do góry i stworzyła niebo. Cięższa i bardziej brudna opadła i stworzyła ziemię.
Pangu każdego dnia rósł i stojąc na ziemi jednocześnie mając głowę w chmurach zwiększał dystans pomiędzy nimi. Po wielu latach upadł na ziemię i zmarł z olbrzymiego zmęczenia.
Po jego śmierci oczy zmieniły się w słońce i księżyc. Jego ręce i nogi stworzyły wschód, zachód, północ, południe. Krew zmieniła się w rzeki. Jego zęby i kości z czasem stały się podziemnymi minerałami. Skóra i wspaniałe włosy przemieniły się w trawy oraz lasy. Z kolei pot stał się kroplami deszczu oraz poranną rosą. Cały wszechświat powstał z ciała Pangu.
__________
Wersja II
P'an-ku - twórca kosmosu
Bohater: P’an-ku - pierwotna istota, „człowiek chaosu”, był praojcem nieba i ziemi. P’an znaczy „skorupa jaja”, ku - „pewny, solidny”. Wyszedł z wielkiego kamiennego jaja. Wierzono, że był niski i barczysty, na głowie miał dwa wielkie bawole rogi, ubrany był w niedźwiedzią skórę lub fartuch z liści. Posiadał tylko wielki młot i dłuto. Tymi narzędziami wykuł z chaosu cały świat.
W czasie tej pracy ciągle rósł, a kiedy nie mógł już rosnąć, zmarł. Z jego ciała powstały: wiatr, chmury, rzeki, gleba, gwiazdy, trawa, drzewa, deszcze. Nawet pchły, które po nim chodziły, okazały się przydatne. Właśnie z nich powstali ludzie.
Wersja III
Na początku nie istniało nic - był tylko chaos. W pewnej chwili narodził się praojciec nieba i ziemi - P’an-ku. Była to pierwotna istota, która wyszła z wielkiego kamiennego jaja. P’an-ku miał wzrost karła, był barczysty i bardzo silny. W ręku trzymał młot i dłuto. Nimi pracowicie wykuwał całą Ziemię. W czasie pracy wciąż rósł, a kiedy nie mógł już rosnąć, zmarł.
Z jego ciała powstały: chmury, deszcze, rośliny, kamienie szlachetne, skały - słowem wszystko, co istnieje na Ziemi. Z pcheł, które po nim chodziły, powstali ludzie.
Dzięki tej istocie istnieje cała Ziemia. Włożył wielki wysiłek w to, by nasza planeta przybrała właśnie takie oblicze. Wykuł otwory, przez które widać niebo, słońce, księżyc, z jego ciała powstały gwiady. Był bardzo pracowity i wytrwały. Nawet po śmierci okazał się użyteczny, bo z jego ciała powstały elementy ziemi: „jego głowa, serce, płuca i wątroba przekształciły się w góry, oddech w wiatr i chmury, głos w grzmoty. Jego ręce i nogi stały się czterema stronami świata, żyły i krew zamieniły się w rzeki, ścięgna w sfalowaną powierzchnię ziemi, ciało w glebę, a broda w konstelacje gwiezdne. Z jego skóry i włosów powstały trawy i drzewa, zęby, kości i szpik przekształciły się w skały, metale i kamienie szlachetne. Z jego potu zrodziły się deszcze” .
Nawet jego pchły okazały się potrzebne - z nich narodzili się ludzie.
Na podstawie tego mitu można powiedzieć, że starożytni Chińczycy uważali człowieka za istotę małą, słabą, bezradną na wielkim świecie. Powstał on nie z ciała P’an-ku, jak inne elementy ziemi, ale z pcheł, które po nim chodziły. Wobec ogromu wszechświata ludzie są maleńcy i słabi, podobnie jak pchły wobec P’an-ku, który pewnie nawet ich nie zauważał.
https://www.youtube.com/watch?v=_Dt5VTT9VU8
__________________
|