[Pani Slowikowa]

dedykuje ja mojemu SP stryjkowi..

Wierzby Placzace

Rozszumiały się wierzby płaczące,
Rozpłakała się dziewczyna w głos,
Od łez oczy podniosła błyszczące,
Na żołnierski, na twardy życia los.

Nie szumcie, wierzby, nam,
Żalu, co serce rwie,
Nie płacz, dziewczyno ma,
Bo w partyzantce nie jest źle.
Do tańca grają nam
Granaty, stenów szczęk,
Śmierć kosi niby łan,
Lecz my nie wiemy, co to lęk.

Czy to deszcz czy słoneczna spiekota,
Wszędzie słychać miarowy, równy krok,
To na bój idzie leśna piechota,
Na ustach śpiew, spokojna twarz,
wesoły wzrok.