[Irenna]

chmury ciężkie od śniegu
brzuchami szorują dachy,
rozgarniam je dłońmi we śnie
i widzę nieba skrawek,
ogrzewam oddechem
skostniałego motyla,
powoli rozchyla skrzydełka
gotowy zachłysnąć się życiem,
źdźbła trawy
łaskoczą moje stopy,
stokrotki rozsiane w zieleni
jak białe wielokropki...

idę w nieznane,
uczę się zapachu wiosny,
potykam się o kamień,
budzę się...i widzę śnieg za oknem...