Martyno, bardzo ładnie usystematyzowałaś informacje historyczne o Kamieńcu Ząbkowickim i Mariannie Orańskiej.
Królewna Marianna Orańska w 1846 r. (akwarela, J. P. Koelman)
Dodam jeszcze garść wiadomości;
Dopowiem, że Marianna Orańska, moim zdaniem, wyprzedzała swoją epokę.
Już jako młoda dziewczyna, zrobiła wiele dobrego dla rozwoju regionu, który odziedziczyła po matce
i obrała za swoją siedzibę i nie tylko zbudowała ten piękny pałac w Kamieńcu Ząbkowickim.
Prowadziła m.in. działalność w rejonie Złotego Stoku i przyczyniła się do budowy
huty w Stroniu Śląskim.
Zwiększyła walory turystyczne Sudetów. To dzięki wybudowanym na jej życzenie kładkom i ścieżkom
wodospad Wilczki
– drugi co do wielkości wodospad w Sudetach, zyskał na popularności.
Księżna przyczyniła się także do rozwoju
turystyki Międzygórza, gdzie kiedyś byłam przez kilka dni.
Miejscowość, utrzymana w stylu szwajcarskim, przyciągała turystów m.in.za sprawą wzniesionej na
życzenie Marianny
gospody „Pod Dobrą Datą”.
Na jej ziemiach pod Śnieżnikiem założono specjalistyczną farmę krów, zarządzaną przez sprowadzonego
z alpejskich łąk Szwajcara.
Farma ta potem stopniowo przekształciła się w schronisko turystyczne (od 1948
schronisko PTTK
„Na Śnieżniku”).
W pobliżu Stronia Śląskiego założyła
kamieniołomy marmuru, które funkcjonowały do lat 90. XX wieku.
Dodatkowo księżna przyczyniła się do powstania
huty szkła Oranienhütte, noszącej nazwę od
jej imienia (dzisiaj Huta Szkła Kryształowego „Violetta”)
W 1843 r. Marianna Orańska wzniosła:
piec hutniczy, fryszerkę (rodzaj zakładu metalurgicznego)
i
szlifiernię koło Stójkowa (gmina Lądek Zdrój).
Ponadto inwestowała w wyrąb drzew i rozwój nadleśnictwa.
Sfinansowała budowę 26 leśniczówek,
a także utworzyła trzy nadleśnictwa, finansując kompleksy leśne w Górach Bialskich i Masywie Śnieżnika.
Jej zasoby drewna trafiały do lokalnych hut żelaza i przyczyniały się do rozwoju okolicznych wsi.
Na jej pamiątkę w Lądku-Zdroju, przed kościołem ewangelickim (którego budowę również
finansowała) postawiono pomnik, który stoi w połowie drogi między Kamieńcem a Starym Mestem.
Niderlandzka królewna jest także pamiętana przez mieszkańców
Lądka Zdroju.
To dzięki niej odnowiono tutejsze źródełka wody mineralnej, dzięki czemu rozkwitło lecznictwo uzdrowiskowe.
Na pamiątkę zasług Marianny wzniesiono nawet pomnik w połowie drogi między Kamieńcem a Starym
Mestem oraz pamiątkowy kamień w Międzygórzu oraz tablicą na budynku schroniska PTTK „Na Śnieżniku”.
Od kilku lat produkowana jest woda mineralna Długopole-Zdrój z jej wizerunkiem.