Województwo dolnośląskie, zaznacz obecność na tym wątku.

[basia2002]

[basia2002]

[basia2002]

Wrocław Śrudmiescie Ostrów Tumski. ul . św. Józefa.
Łącznik prześjcia między budynkami dla sióstr Elżbietanek.

Dawny szpital św. Józefa, obecnie Zakład Opiekuńczo-Leczniczy.
Zgromadzenia Sióstr św. Elżbiety przy ul. św. Józefa.

[basia2002]

[basia2002]

Wrocław Hala Stulecia.

[basia2002]

Kościół św. Idziego we Wrocławiu – Jeden ze starszych Kościołów , późnoromański kościół na wrocławskim Ostrowie Tumskim. Jest najstarszym w pełni zachowanym budynkiem Wrocławia,
a zarazem najstarszym czynnym do dziś kościołem w mieście.
Należy on do parafii św. Jana Chrzciciela. Sąsiaduje od północy z wrocławską archikatedrą.


Historia.
Kościół powstał w latach 20. XIII wieku. Kamienne profile cokołu kościoła przez swoje cechy stylistyczne wskazują na pochodzenie z wcześniejszej budowli, są to prawdopodobnie spolia z tzw. katedry Walterowskiej. Z dwóch jego portali zachował się jeden w stylu romańskim, drugi jest już renesansowy. Należy do charakterystycznego dla średniowiecznego Wrocławia typu kościołów jednofilarowych (ponadto kościoły: św. Anny, św. Piotra i Pawła, św. Aleksego) – sklepienie budynku wsparte jest pojedynczym filarem, a arkada z cegieł łączy kościół z szesnastowieczną kapitułą w stylu późnego gotyku, tworząc tzw. „Bramę Kluskową” (albo „Kluszczaną”, niem. Klösseltor).

Po II wojnie światowej usunięto większość zmian wprowadzonych w epoce baroku, skuwając tynki zewnętrzne i rekonstruując podwójny łuk tęczowy, pozostawiono natomiast sygnaturkę.

Budynek kapituły oraz z nim sąsiadujące mieszczą Muzeum Archidiecezjalne, w którym wystawiono zbiory cennych obiektów sztuki sakralnej, a także m.in. Księgę henrykowską, egipską mumię (325 p.n.e.) i kamienne płaskorzeźby z III wieku (Syria, okolice Damaszku).

[basia2002]

[basia2002]

[basia2002]

[basia2002]

[basia2002]

[basia2002]

[basia2002]

____________

[basia2002]

[basia2002]

[basia2002]

[basia2002]

[basia2002]

Wrocław - Ołbin, kościół św. Michała Archanioła u. Bolesława Prusa.

[basia2002]

Wrocław - Ołbin, kościół św. Michała Archanioła u. Bolesława Prusa.

[basia2002]

Kościół Św. Michała Archanioła Wrocław, ul Bolesława Prusa 78

Opis
Początek kościoła w obecnej formie miał miejsce w dniu 6 maja 1862 roku. Wtedy to właśnie katolicki biskup Heinrich Förster wysłał listem oficjalną prośbę do nadprezydenta miasta von Schleinitza o zezwolenie na budowę nowego kościoła. Motywami jakimi się kierował to stan techniczny starego kościółka pochodzącego z 1597 roku oraz powierzchnia niewystarczająca już dla potrzeb wciąż rosnącej liczby wiernych. Ówczesna gmina wyznaniowa liczyła wtedy ponad 6 tysięcy członków. Förster chciał postawić duży monumentalny kościół przerastający możliwościami ówczesne potrzeby gminy. Patrzył na tę inwestycje w sposób perspektywiczny a samą budowlę liczył na ok 3000 osób. Z obawy przed protestami wrocławskich protestantów w piśmie swym i prośbie nie precyzował ogromu przedsięwzięcia a jedynie zastrzegł sobie prawo do samodzielnego dokonywania zmian w projekcie i planach budowli. Mógł sobie na to pozwolić, albowiem inwestycja nie była w żaden sposób dofinansowywana przez miasto a wszystkie środki pieniężne pochodziły z kieszeni biskupa. Miejsce budowli na wrocławskim Ołbinie wybrane zostało w sposób świadomy z racji, że było kolebką wrocławskich chrześcijan - opactwa na Ołbinie zburzonego na wniosek protestanckiej rady miejskiej w 1529 r.
W swym założeniu kościół miał być dwuwieżową budowlą przeznaczoną jak wcześniej wspomniałem na około 3 tysiące osób. Został wykonany jako trójnawowa bazylika na planie krzyża łacińskiego z wydłużonym, zamkniętym poligonalnie prezbiterium, dwiema kaplicami na rzucie pięciokąta zamykającymi nawy boczne, oraz dwiema kaplicami przy wieżach. Posiadał aż do 1868 roku dwuwieżową fasadę, w której wieże zwieńczone były hełmami. Autorem projektu kościoła był Alexis Langer. Kamień węgielny pod budowę położono w dniu 6 października 1862 r.
Tak wyglądał kościół do dnia 8 maja 1868 roku kiedy to runęła część wieży północnej. Ta katastrofa spowodowana była błędem konstrukcyjnym polegającym na braku należytego wsparcia murów w przyporach wież . Wieżę południową zdążono zabezpieczyć poprzez spięcie stalowymi ankrami, a do dziś widoczna północna wieża to dzieło odbudowy K. Lüdeckego w 1870 r. Władze miejskie skonfliktowane z biskupem nie pozwoliły przywrócić wieży poprzedniego kształtu i wymiarów. Całkowite zakończenie prac oraz uroczyste poświęcenie świątyni nastąpiło w dniu 8 listopada 1871 r.
Kościół św. Michała był pierwszym tak dużym i ceglanym kościołem jaki powstał w mieście poza jego ścisłym centrum i Ostrowem Tumskim. Zdobienia, ornamentyka i heraldyka wiążąca się do dziś z obiektem św. Michała na Ołbinie jest źródłem i inspiracją wielu opracowań, legend, historii i przypowieści.