Jak spełniają się marzenia...

[lorison]

Rejs wokół Capri c.d.










C.d.n.

[lorison]

Rejs dookoła Capri post przedostatni.










Pozdrawiam.

[budzisz8]

Bogusławie, piękne miejsca pokazujesz.

Mnie zauroczyły skały, morze i te domy wykute w skałach.

A mąż momentalnie wychwycił z twojej fotograficznej opowieści panów wędkujących na skale .
Nawet w takich warunkach można zarzucić przynętę na rybki. Tylko jakie ?


Pozdrawiam.

[lorison]

Dzięki za oglądanie zdjęć Krystyno.
Dziś koniec relacji z rejsu dookoła Capri.
Fotki z miejscowości Capri i Anacapri
może(?) w następnej kolejności.

[Lulka]

Bogusławie, masz wspaniałe zdjęcia, bardzo szczegółowe.
Przywołałeś wspomnienia...byłam na Capri i obok w Sorrento dawno temu, to już kilknaście lat minęło. Zapamiętałam Grotę Azurro czyli Lazurową Grotę, do której wpływało się małą łódką w kilka osób, siedząc na dnie łodzi, bo wejście do groty było niskie i trzeba było schylić głowę. Płaciło się jeszcze w lirach, przewoźnik oddawał całą sumę na większą łódź motorową (pewnie własność mafii), a dla niego zbieraliśmy napiwek i to był cały jego zarobek.
A wewnątrz groty widok był niezapomniany!
Szkoda, że nie było wtedy cyfrowych aparatów...ale pełno zdjęć w necie.

Pamiętam jeszcze tę kolejkę, którą jechaliśmy pionowo na górę miasteczka Capri, zwiedzanie, odpoczynek w restauracji z przepięknym widokiem, krótki pobyt na kamienistej plaży...no i oczywiście ogród Augusta i niezapomniane widoki z góry na całą zatokę
Był wtedy bardzo ciepły i słoneczny dzień.
W powrotnej drodze żegnała nas figurka chłopca machającego ze skały.
Jeżeli masz jeszcze więcej zdjęć to bardzo proszę, miło sobie przypomnieć te miejsca, które tak pięknie pokazujesz.
Bardzo Ci dziękuję i pozdrawiam serdecznie.

[Jarosław II]

Miło Cię zobaczyć po przerwie Lulka.

[wankabor]

Bogusławie, nie byłam tam i wiem , że nigdy nie będę. Z największą przyjemnością obejrzała cuda tego świata.Dziękuję.

[lorison]

Witam.Teraz miejscowość Capri i Anacapri.
Trudno zauważyć gdzie kończy się jedna a zaczyna
druga więc pokażę je bez dzielenia.










C.d.n.

[lorison]

Capri c.d.















C.d.n.

[lorison]

Capri c.d.











C.d.n.

[lorison]

Capri dokończenie.











Pozdrawiam.

[Lulka]

Wiosenne pozdrowienia z Paryża

[Lulka]

Czas odkurzyć ten wątek, bo tyle jest ciekawych miejsc do zwiedzania i pokazania.

Dzisiaj zapraszam do historycznego kościoła w Betancurii na wyspie Fuerteventura, w archipelagu Wysp Kanaryjskich.
Trzy lata temu nie mogłam zwiedzic wnętrza, bo trafiłam na zamkniety kościól. Tym razem było inaczej.

Betancuria jest jednym z najważniejszych zabytków kolonialnych w historii tych wysp i najpiękniejszym miasteczkiem.
Położona w centralno-zachodniej części wyspy Fuerteventury, w głębi lądu, otoczona malowniczymi górami.
Założona została w 1405 r. przez normandzkiego rycerza Jeana de Bethencourt, konkwistadora, który podbił wyspę, w zamian za co otrzymał ją na własność.
Mieszkańcy nie stawiali większego oporu przed najeźdźcą i już w styczniu 1405 roku przyjęli chrzest.
Betancuria była pierwszą osadą na wyspie, która z czasem rozrastała się coraz bardziej uzyskując ostatecznie status stolicy wyspy.
Z racji swojego położenia, ukryta między górami, była chroniona przez jakiś czas przed atakami berberyjskich piratów, którzy zapędzali się na tę wyspę z niedalekiej Afryki Północnej, oddalonej zaledwie o 100 km.
Później, w 1835 roku stolica została przeniesiona do Puerto del Rosario.
Obecnie Betancurię zamieszkuje niewiele ponad 800 mieszkańców.
Ciekawostka - w 1492 roku Wyspy Kanaryjskie były ostatnim miejscem postoju Krzysztofa Kolumba przed wyruszeniem w podróż na zachód.
Tyle rys historyczny.

[Lulka]

Kościół położony jest w samym centrum miasteczka, w jego historycznej części, przy dziedzińcu. Pierwsza, prosta kaplica została tutaj zbudowana tuż po podboju wyspy, na początku XV wieku. W 1410 roku zastąpiono ją świątynią w stylu gotyckim dzieła Jeana le Maçon.
W 1593 roku został zniszczony przez piratów berberyjskich, którzy w tym czasie napadli na miasto. Odbudowę kościoła rozpoczęto w XVI wieku. Trwała ona aż do ostatniej dekady XVII wieku, do roku 1691. Efektem tych prac jest dzisiejsza świątynia, gdzie mieszają się ze sobą trzy style: renesansowe, gotyckie i barokowe.

[Lulka]

Za niewielką opłatą można zwiedzić wnętrze.
Uwagę zwraca barokowy ołtarz główny.

[Lulka]

Środkowa część oparta jest na gotyckich łukach.

[Lulka]

Wspaniały sufit w stylu mudéjar reprezentowany głównie w architekturze średniowiecznej Hiszpanii

[Lulka]

ołtarze boczne

[Lulka]

Ołtarze boczne zdobione w jasne, rustykalne malowidła

[Lulka]