Kącik poezji własnej i innych autorów - część XIV

[kpwalski]

Tysiące rac wznosi się w górę
witając na szczęście Rok Nowy,
oświetla tło nieba purpurą
w ostatni nasz Dzień Sylwestrowy.

Sypiemy rój kwiatów ku niebu
w podzięce za rok który mija
za wszystko, co dał i co nie mógł
wypełnić już nam oczekiwań.

Choć z troską wysiewa się zborze,
z nadzieją czekamy na plony.
Jak zasiew, niech plan naszych marzeń
pomyślnie nam spełni rok nowy.
Kp.

[bogda]

Dla moich ulubionych Wierszolubów....wszystkiego najlepszego na ten Nowy Rok.

[kpwalski]

Niech Wam się wiedzie w 2018 roku! Powodzenia!

[mimoza]

Wierszolubnym - wszystkim bez wyjątku -
życzę dobrego roku 2018...
To, że mnie tu tak często nie ma, nie znaczy,
że zapomniałam drogi. Znaczy to tylko tyle,
że strudzona odpoczywam i nabieram sił
do zmierzenia się z WENĄ... - Cz

[nutaDo]

Gwiazda śnieżna

I czemuż Ten, co śnieg stworzył i gwiazdy lepi z niego,
architekt snów i diamentów, w warsztatach swoich niebieskich
nie zrobi z mojego życia gwiazdy zamiast śniegu,
zdobiąc ją równie misternie w ostrza, gałązki i kreski?

Stałabym w środku tak cicho, jak gdyby mnie już nie było,
patrząc, jak się wkoło mnie dowcipna prześliczność zgęszcza,
a w każdym kancie tej gwiazdy me serce by głośno biło -
i drżałoby każde ostrze ściągając pioruny szczęścia,
aż On by sam się zadziwił żyjącej gwieździe szczęścia...

M. Pawlikowska-Jasnorzewska

Życzenia dla Poetów i Wielbicieli Poezji:

Pomyślności, radosnych dni, wszelakich sukcesów
w 2018 Roku

[kpwalski]

Jak rozszyfrować snu tajemnicę,
rozplątać sens nocnych rojeń,
czy to przyszłości mojej odkrycie
i losu zasnute zwoje?

Każda noc inną fabułę przędzie
aby wspominać o świcie,
marzyć co było, myśleć co będzie,
co nowy rok mi przyniesie?

Czy to historia mojej przeszłości,
czy wymarzona ballada?
Przekształca obraz z nocnej ciemności
i w całość wstęgi układa.

A księżyc w oknie tworząc scenerię
przesyła blaskiem osnowę
po której obraz spływa na ziemię
barwiąc mi sny kolorowe.
Kp.

[joannap]

Kochani.
Niech Nowy Rok2018 zabłyśnie
dla Was tęczy kolorami
I rozsypie się nad głowami
szczęście i uśmiechów moc
I niech zostanie na 12 miesięcy z Wami
Nie tylko w tę Sylwestrową noc.




Klik w obrazek----Mija rok

[kpwalski]

Piękne życzenia. Do tej piosenki często powracam.

[kpwalski]

Wymaluję własne niebo
ozdobione gwiazd plejadą
wyobraźnią w noc bezsenną
za oszkloną okna ramą.

Noc, towarzysz mej podróży ,
po rozległej gwiazd przestrzeni
poprowadzi wśród bezdroży,
gdzie się kosmos złotem mieni.

Księżyc mi oświetli drogę
gdzie najgłębiej odblask sięga
kładąc srebrny dywan nogom
do bajecznych nieba głębin.

Bez znaczenia będzie ziemia,
niby kropka po wyrazie,
zostawione w niej zmartwienia
znikną wśród podniebnych wrażeń.

Nieuchwytne są marzenia,
wolne jak te ptaki w locie
w nich się pejzaż będzie zmieniał
nierealny w swej istocie.
Kp.

[kpwalski]

Kto raz śmierci zajrzał w oczy,
rozporządzić chciał swym bytem,
głębiej spojrzał w dno rozpaczy,
ten zna przedśmiertelną ciszę.

Jej bezsilność, żal do świata
i głęboką w smutku niemoc.
Tylko strach, gdy śmierć oplata
powstrzymuje cię od tego.

Gdy opęta lęk przed życiem,
jego niewiadomą drogę,
stoisz nad przepaści szczycie
bez zaufań własnym nogom.

Niebezpieczny myśli zamęt,
opanuje drżące ciało,
zakołuje się firmament
jakby życie się zachwiało...

Wreszcie męki skończyć pora,
jeden gest- i po dramacie.
Nic naprawić już nie zdołasz,
trzeba zgnieść to podłe życie.

I nie ważne kto przy bramach
anioł, czy też diabeł czeka,
niech sie skończy wreszcie dramat
który zgnębił los człowieka.
Kp.

[mimoza]

Stalinie - Andrzeju... to już 6 lat jak odeszłeś
przedwcześnie, pozostawiając niedokończoną
opowieść pisaną wierszem... (to taka moja
metafora). Twoje wiersze zapadły mi głęboko
do serca. Lubiłam je czytać, lubiłam nasze
spotkania tutaj na seniorku - w "Kąciku poezji..."
Odpoczywaj w spokoju... [***] - Cz


Stalin (26.09.2009) napisałeś własny tekst/tłumaczenie/
Opisowo, do tego numeru Diany Krall - Just the way you are, co w wolnym przekładzie znaczy mniej więcej

Pozostań sobą

http://www.youtube.com/watch?v=HG08yRbzgds


Początek - to fortepianu akord wyrazisty,
Klawisze wraz z palcami taniec zaczynają
Kontrabas wibruje dźwiękiem długim, niskim,
Perkusja i talerze tempo narzucają...

I wreszcie wokal – ciepłe, naturalne, brzmienie,
Słowa podążają za muzyki rytmem,
Wypełniają między instrumentami przestrzenie
Uszy dopieszczając czystym jazzu pięknem,

Jest jeszcze saksofon – docieplacz liryczny,
Od basu i perkusji podkładu się odbija,
Niczym surfer w morzu, zwrotem dynamicznym,

Przed grzbietem fali się uchyla.
Koncert – jak perła, opalem się mieni,
Magią wypełniając muzyki przestrzenie

[kpwalski]

We mgle spowita niebieskim szalem
i obleczona srebrzystym szronem,
wiedzie ścieżynka mnie nad polanę
niby włóczęgę w świat wygonionym.

Czego tu szukam w tej leśnej głuszy
głęboko w swoich myślach wplątany,
czy szukam wspomnień, co serce wzruszy,
czy chcę odwiedzić znajome strony?

Patrzę na sosny w biel wystrojone
które ich mrozem ubiera zima,
są niby rzędy panien w salonach
gdy się baletem taniec zaczyna.

Wiatru poszumem słyszę rytm walca,
gdy trąca igieł błyszczące struny,
sala wyrusza tańczyć na palcach
w leśnym parkiecie bielą usłanym.

Ile tu piękna, wdzięku i gracji,
już nie potrzebny realny taniec.
Zaspokojenie mam satysfakcji,
-balet młodnika i wiatru granie.
Kp.

[kpwalski]

Jest maleńki zakątek w umyśle
w którym mieszka pragnienie do życia,
to marzenia co dawno chcesz ziścić,
cel osiągnąć choć nie do zdobycia.

W nim się piękno ze szczęściem promieni
snem co tylko dla ciebie jest znany,
wciąż go pragniesz otworzyć z nadzieją,
że to właśnie są z twego snu bramy.

Wreszcie pośród upadków i wzruszeń
zrywasz wszystko i wznosisz się lotem
ku przestrzeni gdzie tęczą się mieni
wymarzony cel z myśli patosem.

I nie ważny jest trud z jakim gonisz,
dokąd może jak ćma w odblask lecisz,
czy to barwne są światła neonów,
czy też groźny zwodniczy knot świecy?

Kp.

[mimoza]

DLA PASJI?
(ku pamięci himalaisty
Tomasza Mackiewicza)

Dla adrenaliny wspinał się
by zdobyć kolejne szczyty.
Był tak blisko…
zabrakło sprzyjającej aury,
brawura odebrała happy end.
Czy zabrakło wyobraźni,
a może łutu szczęścia?
Nasuwa się wiele pytań,
po co, dlaczego,
czy warto było?
Sensownych odpowiedzi
niestety brak.
Przecież tam, na dole
została rodzina,
z trwogą czekająca
na dobrą wiadomość…
Tam, gdzie szczyty
prowadzące wprost
do nieba czekały tylko
śnieżna biel,
oblodzona grań
i szczeliny bez wyjścia.
Zaryzykował jak gracz,
który przy stoliku
w kasynie,
wybrał złą kartę i (...)
stracił wszystko.
Wszystko co było
jego życiem.

- Cz
28 stycznia 2018 roku

[bogda]

Witam miłe Wierszoluby.
Czesiu, zawarłaś w tym wierszu wszystko.

[ewikomega]

Napisał mimoza

DLA PASJI?
(ku pamięci himalaisty
Tomasza Mackiewicza)

Dla adrenaliny wspinał się
by zdobyć kolejne szczyty.
Był tak blisko…
zabrakło sprzyjającej aury,
brawura odebrała happy end.
Czy zabrakło wyobraźni,
a może łutu szczęścia?
Nasuwa się wiele pytań,
po co, dlaczego,
czy warto było?
Sensownych odpowiedzi
niestety brak.
Przecież tam, na dole
została rodzina,
z trwogą czekająca
na dobrą wiadomość…
.................

[Lulka]

„Umiera się wyłącznie za to, dla czego warto żyć”...
Tam, w górach jest cicho, więc i teraz ciszę zachowajmy.
Nie oceniając, nie próbując na siłę zrozumieć...

ze strony Martyny Wojciechowskiej na Fb.

Edit.
Polecam książkę Martyny Wojciechowskiej "Przesunąć horyzont",
jak po wcześniejszym złamaniu kręgosłupa pokonuje własne ciało i wchodzi na Mount Everest.

Kiedy jest tak bardzo, bardzo źle, to musisz przesunąć sobie horyzont.
Nie możesz myśleć tylko o tym, że następnego dnia trzeba wstać i ćwiczyć, żeby dojść do jakiejś tam formy. Musisz spojrzeć na tyle daleko, żeby odzyskane sprawności było tylko nic nieznaczącym etapem, bo prawdziwy cel leży znacznie dalej. A w zasadzie wyżej..

Każdy ma swój Mount Everest...

[Lulka]

Góry są jak kobiety.
Wyniosłe, potężne i kapryśne.
Kilka lat temu Tomek zakochał się w Nanga.
Z każdą wyprawą uwodził ją, oswajał ze sobą pozwalał jej przyzwyczaić się do niego.
Z każdą wyprawą ona pozwalała mu na więcej.
Gdy ją czymś "uraził" dała mu pstryczka w nos.
Tomek był konsekwentny.
Zbliżał się do niej metr po metrze.
A ona rzucała mu kłody pod nogi, jak wyniosła dama przyglądając się z pobłażliwością na umizgi chłopca.
Dzięki uporowi udało się Tomkowi uwieść tę damę.
Nanga pozwoliła pocałować się w czubek, a potem szepnęła mu "odeślij tę dziewczynę /Eli/, a potem zostań ze mną.
I on sprowadził Eli a sam został w objęciach swojej miłości.
I myślę, że tym razem bez strachu.
Spokojny, pogodzony, spełniony....pozostał tam wysoko na wieki...

Spoczywaj w spokoju.

(tekst znaleziony w przepaściach netu)

[kpwalski]

Za pieniądze które przetrwonił wspinając się bezmyślnie na tę górę siedem razy, żeby z niej zejść, można byłoby porządny szpital zbudować który uratowałby niejedno ludzkie życie.

[joannap]

Staszku wena Ci dopisuje brawo

Czesiu dziękuję Tobie za uczczenie pamięci
Tomasza Mackiewicza-przeżywam to ogromnie....