Smutni wydają więcej pieniędzy - komentarze

[Basia.]

Komentarz do artykułu: Smutni wydają więcej pieniędzy
--------------------
Uwielbiam kupować różne rzeczy dla siebie bez względu na nastrój, zauważyłam że kiedy jestem w dobrym nastroju kupuję więcej. W złym nastroju kupuję zdecydowanie mniej.

[es55ca]

Latwo powiedzieć odłóż zakupyna na kiedy indziej, gdy człowiekowi jest wszystko jedno. Gdy jest się smutnym i w tzw w dołku, nie myśli się o dniu jutrzejszym.

[Lonelia]

Zgadzam się w tym artykułem. Smutni wydają więcej, ponieważ: - podświadomie chcą sobie poprawić nastrój kupując dobre, porządne, a także smaczne rzeczy. Nie zwracają uwagę na ich cenę, bo raz że być może są w takim stanie, że jest im wszystko jedno ile zaplacą, a dwa, że chcą sobie poprawić nastrój świadomością, że stać ich choć na lepsze towary.
Jeśli jestem w dobrym nastroju nie potrzeba mi już wiele do szczęścia. Gdy jestem smutna - muszę się pocieszyć i idę na zakupy. Jeśli mam pieniądze - jest OK. Jeśli akurat nie mam - jestem o krok od depresji.

[Lukrecja]

Pamiętam czasy , gdy na otarcie łez, pod wpływem silnych emocji kupowałam wiele bezsensownych rzeczy. Dopiero koleżanki w pracy mi uświadomiły ,że to co robię ,to metoda na wyjście ze stresu.

[Malgorzata 50]

Napisał Lukrecja

Pamiętam czasy , gdy na otarcie łez, pod wpływem silnych emocji kupowałam wiele bezsensownych rzeczy. Dopiero koleżanki w pracy mi uświadomiły ,że to co robię ,to metoda na wyjście ze stresu.

Mam dokładnie tak samo kiedy jestem smutna kupuję czasem bez sensu i kontroli ..a póżniej bardzo żałuję.

[Lukrecja]

Ja do dziś mam taki cienki czarny , haftowany szlafroczek , który kupiłam w przypływie silnego wzburzenia.Zapłacilam za ten dziwoląg prawie pół pensji. Miałam go dokładnie raz na sobie. On po prostu nie jest mi do niczego potrzebny. Wciąż go trzymam w szafie - jak pomnik głupoty

[renet]

Ja też tak robię jak mam zly nastrój to jadę do Marketu gdzie jest dużo sklepikow i chodze i szukam czym sobie humor poprawic, ale kupuje tylko to co mi jest potrzebne i podoba mi się.

[Pani Slowikowa]

Napisał Lukrecja

Ja do dziś mam taki cienki czarny , haftowany szlafroczek , który kupiłam w przypływie silnego wzburzenia.Zapłacilam za ten dziwoląg prawie pół pensji. Miałam go dokładnie raz na sobie. On po prostu nie jest mi do niczego potrzebny. Wciąż go trzymam w szafie - jak pomnik głupoty

Ja takie pomniki oddaje ...Nie lubie sobie o mojej glupocie przypominac...
Natomiast jezeli kiedys mialam super ciuch.. ktory lubilam i nosilam ... szkoda mi go wyrzucic i trzymam go jako pomnik... "dobrego wyboru"

[Nuneh]

ja bedac w głębokim dołku po rozmowie z moim mężem kiedy to wniosek był jeden trzeba dziurze w budżecie domowym zaradzić znalałam najgłupsze wyjście na jakie można było wpaść. Poszłam skrycie do banku i zaciągnęłam kredyt, ktory toczył mnie będzie jak toczeń przez najbliższe 4 lata
Żeby tego było mało straciłam pracę i nadzieję na cokolwiek i teraz szybciutko sypie sie wszystko i psyche i soma.

[Jaga_13]

Kiedyś gdy byłam piękna i młoda to na "dół"pomagało mi kupienie sobie czegoś.teraz nie cieszą mnie ciuszki ,staram się kupować to co mi niezbędne i na dodatek by mi było wygodnie w tym chodzić.

[Malwina]

Nuneh- to prawda , nie było to super posunięcie, ale wiele osób tak czyni i nie wiń sie za to..teraz trzeba rozsądku w wydawaniu(dawkowaniu), no i szukania jakiegos zajęcia...niech Ci ta some i psyche tak szybko nie leci....na to zawsze jest czas, a póki co uruchom głowę....bardzo życzę powodzenia...

[Nuneh]

najgorsze w tym wszystkim jest to, ze nie mogę powidzieć o tym mężowi bo to by go dobiło. Niech chłopina żyje w przeświadczeniu, że jakoś sobie poradziliśmy. Ta rata nie jest wielka 300 zł/mc.
Jednak dopiero teraz widzę jak bank sobie liczy za taką pożyczkę zwrot dwukrotny. Głowkujw jak nie zapłacić tego haraczu. Nie jestem finansowo mocna w rachunkach gubie sie w cyfrach.

[jolita]

Kiedy czytam takie jak tu wypowiedzi - niekoniecznie w tej ale różnych kobiecych sprawach spostrzegam, że jestem diametralnie inna...Może mnie w ogóle nie ma?

[Malwina]

Ja całe życie bałam sie kredytów i nigdy ich nie brałąm- wystarczył mi jeden do dziś spłacany jak budowliśmy dom...dwadzieścia parę lat temu....ten kredyt mi stoi w gardle do dziś....natomiast mój mąż uważa , ze dzis bez kredytów się nie da i jak musi wg niego kredytowac się na firmę to sie kredytuje.....a ja zamieram....dobrze, że nie potzreba mojej zgody, podpisów, bo bym własnemu nie podpisała....

[Basia.]

Napisał jolita

Kiedy czytam takie jak tu wypowiedzi - niekoniecznie w tej ale różnych kobiecych sprawach spostrzegam, że jestem diametralnie inna...Może mnie w ogóle nie ma?

jesteś, jesteś i to jeszcze jak.

[basia73]

Pierwszy kredyt jaki wzięłam to była pożyczka dla młodych małżeństw w 1973 r. Pamiętam, że zakład pracy umorzył mi spory procent tej pożyczki no a póżniej też były jakieś potrzeby. Dzisiaj nie mam żadnych kredytów.

[Hawajka]

Jak jestem smutna na pocieszenie kupuję coś o czym długo marzyłam ,idę do kosmetyczki a w najlepszym przypadku objadam się słodkościami.Poprawia to mój nastrój,wszystko oky, a pieniądze rzecz nabyta.Zawsze staram się zachować zdrowy rozsądek,aby nie wpaść w następny ,,dołek''

[jakempa]

A jak mnie dopadnie taka smutna melancholia, to wogóle nie wydaję pieniędzy, bo nie mam ochoty nigdzie wychodzić, Biorę ulubioną książkę, nawet kilkakrotnie czytaną, nastawiam piękne płyty i siedzę na mojej kanapie, albo latem na działce, Jak dopada mnie dołek jesienny, lub zimowy oglądam zdjęcia i kasety z egzotycznych podróży, myślami przenoszę się w piękne miejsca i tak pomału handra przechodzi, Pieniądze wydaję wtedy, kiedy mam ochotę ,,na życie'', ale też bezmyślnie nie lubię wydawać.

[Nuneh]

a raczej zrelksować sie. Zawsze mam w takich chwilacjh poczucie winy, ze pzreciez coś tam w kącie zalega i potrzeba to zrobić. Przerywam ten swoj rekaks i idę do roboty.
Pzrez swoje długie życie nigdy nie udało mi sie ,,odjechać" i poddać się relaksacji. Wiecznie podświadomie kontroluje otoczenie. Moze dlatego jestem wiecznie zmęczona i senna.

[Malwina]

Nuneh- tak, własnie dlatego jesteś wiecznie zmęczona i senna , do tego z poczuciem winy...tak długo sie nie zajedzie..Myslę, ze to sa jakieś reminiscencje dzieciństwa a moze i albo plus stresująco-wymagający partner.
Brudne, okna mogą poczekać, kurz moze poczekać,sprzątanie moze poczekać...ale Twój organizm nie moze czekać.\żeby być sprawną w domu, uśmiechnietą trzeba byc zrelaksowanym i zdrowym..co z tego ,że wszystko lśni, a Ty nie do życia i tak na okrągło....komu to ma nieść radość i wymierne efekty...?Trochę zatrzymania i zastanowienia Dziewczyno....