Panna Jesienna...moje wiersze

[enia60]

Irenko piękny,ujmujący wiersz



"halo,czy mnie słyszysz,
wołam z głębi duszy,
a jednak się nie odzywasz,"

[Irenna]

Eniu,serdeczne dzięki ...słowa nie zawsze docierają tam,
gdzie chcemy...to prawda...

[sandra.]

Irenko, wiersz Twój to leciutkie tchnienie wiosny , aż radość go czytać, pięknie pozdrawiam.

[Irenna]

Napisał sandra.

Irenko, wiersz Twój to leciutkie tchnienie wiosny , aż radość go czytać, pięknie pozdrawiam.

Basiu,bardzo Ci dziękuję za odwiedziny ... a który wiersz
miałaś na myśli mówiąc o wiośnie?

[Irenna]

przyleciał w odwiedziny
gość w czarnym fraku
zarządził krótki odpoczynek
na ławeczce w parku
nastroszył czarne pióra
chroniąc się przed zimnem
bacznym okiem śledził
drepczących w śniegu kuzynów...

w niegościnnym parku
smutny gość we fraku
z wysokości ławeczki
wypatruje dawnych przyjaciół...

[Pamira]

[Irenna]

Dzięki Mirko za odwiedziny i cudną różę!

[kobra5]

Irenko mam dziś chwilę zadumy i trafiłam na ten wątek z wierszami...SĄ PIĘKNE ..takie lekkie ,niewymuszone .nie przeintelektualizowane ..są (przepraszam) takie moje ..choć pisać wierszy nie umiem ale czuję czytając . że to moje odczucia w słowa ubrane...Trwam w podziwie

[Irenna]

Koberko,sprawiłaś mi miłą niespodziankę swoją obecnością,
cieszę się,że podobają Ci się moje wiersze...
Dziękuję!

[Irenna]

zjawiła się nie wiadomo skąd,
gdy się obudziłam,
zaglądała w moje okno
duża,gęsta,obfita,
rozlała się białym mlekiem
po dachach i balkonach,
schowała w swoim wnętrzu
niebotyczne topole,
wieżyczkę kościoła
owinęła białym szalem,
utopiła głos dzwonu
w białej otchłani...

na ulicy ludzkie cienie
mijają się bezgłośnie,
mgła ukryła ich twarze,
stłumiła wszelkie kroki...

[BeciaK]

Napisał Irena 46

schowała w swoim wnętrzu
niebotyczne topole,
wieżyczkę kościoła
owinęła białym szalem,
utopiła głos dzwonu
w białej otchłani...

na ulicy ludzkie cienie
mijają się bezgłośnie,
mgła ukryła ich twarze,
stłumiła wszelkie kroki...

Jakie to piękne Irenko... delikatne jak ta mgła...
widoczna, ale nienamacalna,
a jakże prawdziwa...

........................

[Irenna]

pogoda nadęła się jak purchawka
i rozsiewa złe fluidy,
deszcz ze śniegiem ciągle pada,
słońce obraziło się jak gdyby,
chmury wiszą nisko nad ziemią,
szorują brzuchami o drzewa,
ja pełzam powoli pod nimi
i szukam suchego miejsca...

ni to jesień,ni to wiosna
w środku zimy się objawia,
śniegiem sypnie pewnie w kwietniu,
kiedy kwiat na wiśni się pojawi,
obym była złym prorokiem,
by to się nie spełniło,
by kwiecień zaszalał wiosną
i trawa stokrotkami obrodziła...

[Irenna]

Dziękuję Beciu,cieszę się ,że do mnie zaglądasz...

[Irenna]

jeszcze jest sprawna,
choć zdarzają się drobne potknięcia,
jak to się nazywa - zapomniała,
a przecież spotyka to często,
z każdym dniem coś ucieka,
jak motyl z naderwanym skrzydłem,
ucieka i powraca
by sięgnąć do słów zapisanych w notesie,
zawstydzona nie kryje łez,
jak może tego nie wiedzieć,
przecież to takie oczywiste,
znajome od urodzenia...

jak motyl z naderwanym skrzydłem
usiłuje wzbić się w powietrze,
aby uciec jak najdalej
od podstępnej niepamięci...

[Irenna]

pogubiła się polska demokracja
w gąszczu sprzecznych przepisów i ustaw,
stanęła bezradnie na rozdrożu
i zastanawia się,w którą stronę ruszyć,
walki wrą na wszystkich frontach,
nie zawsze są bezpieczne,
trzeba czasem schylić głowę
by nie dostać rykoszetem...

uważaj na siebie nasza demokracjo,
nie daj się kulom,
wybierz drogę tę właściwą
i bądź zawsze sobą...

[Irenna]

niebo łzami moczy ziemię,
księżyc pokłócił się z gwiazdami,
w kałuży na chodniku
tańczy krzywy cień latarni

usiłuje trzymać prostą
lecz wiatr jest złym tancerzem,
wygina cień na boki
a kałuży marszczy czoło

do światła latarni
przybiegły ćmy,
tańczą swój upiorny taniec
do utraty sił...

[Irenna]

wszyscy to znamy,
tę samotność,która czasem nam dokucza,
która odpędza sen,szpeci chwile poranne,
czasem to ty...czasem to ja
jakoś tak właśnie mamy

to smutek pierwszego dnia jesieni,
to koniec miłości,która nią nie była,
to chwila o zachodzie słońca
i książka,która łzy wyciska

czasem to wieczór z melodramatem,
z romansem,który rozkwita i gaśnie,
i noc nieprzespana,bo on ją zostawił,
jak mógł,przecież ona tak go kochała

czasem to ty...czasem to ja
ale czasem wystarczy jedno spotkanie...

[Irenna]

pójdziemy leśną ścieżką
do zaczarowanej krainy baśni,
otworzy się zielona brama,
będzie pięknie,jak we śnie,
poszukamy tego miejsca
gdzie kwitną dzikie róże,
pąsowe jak usta dziewczyny,
z zapachem,który odurza,
spokój tu i cisza,
las chroni róże przed światem,
magia tego zakątka
otula duszę atłasem...

wejdź do krainy baśni,
tam,gdzie kwitną dzikie róże,
tu nie ma miejsca na smutek,
tu cichną wszelkie burze...

[BeciaK]

"wejdź do krainy baśni,
tam,gdzie kwitną dzikie róże,
tu nie ma miejsca na smutek,
tu cichną wszelkie burze..."


Irenko, piękne...
... z nadzieją na ciche, rozległe uroczyska...

............

[Pamira]

wejdź do krainy baśni,
tam,gdzie kwitną dzikie róże,
tu nie ma miejsca na smutek,
tu cichną wszelkie burze...

Pięknie piszesz Irenko