Kącik poezji własnej i innych autorów - część XIV

[mimoza]

Halinko chciałabym mieć taką moc sprawczą, jak
napisałaś.
Joasiu Twoje słowa i serce zabieram, głęboko schowam
i będę wracać do nich w chwilach, gdy będzie mi źle.
Amadeuszu - subtelnie i wzruszająco przypominasz,
że kolejny raz nadchodzi... Święty Walenty.

Uparcie brnę w uczucia i chyba się nie zmienię.


Ogrzej, przytul, bądź



Pamiętasz kiedy to było?
pamiętasz byliśmy młodzi
wszystko było w zasięgu…
miało trwać jak w przysiędze.

Cieniem położyłeś
swoje odbicie na szybie,
mroźnym płatkiem
dotknąłeś mych ust.

Zimnem powiało
gdy drzwi otworzyłeś,
zimno nie sprzyja
Porozumieniu dusz.

Ogrzej mnie, ogrzej...
z ekspresją Bajor śpiewa,
Przytul mnie, przytul...
tylko tego chcę.

Za oknem noc zimowa
księżyc w pełni,
tylko my sobą okryci
w splocie miłosnych uniesień...

Przytul, ogrzej...
o świcie wiem,
że to był tylko sen.

- Cz
27 stycznia 2013 roku
(popr. autorskie 04.02.2017r.)

[bronczyk]

Mimozo ależ masz moce zmieniania złego na dobre. Gdyby tak więcej szarym dniem piękno słowa wykorzystywać to pewnie bylibyśmy w raju. Niestety nie wszyscy dar ów posiadają. Hm.. gdyby wszyscy posiadali to pewnie poezja byłaby nie tak ceniona przez tych co słyszą i czują słowo.
Bajora posłucham, wiersz w rytm piosenki prześledzę.

[nutaDo]

Zima.

Zima. — Na niebie szara rozpostarta szata...
Cicho — spokojnie śnieżek w powietrzu ulata
I wszystko białym swoim całunem odziewa;
Stroją się zeschłe trawy, obumarłe drzewa...
Na tle ciemnem się biało maluje świat wszystek,
Najmniejsze trawy ździebło, najdrobniejszy listek —
Mistrz nad mistrze naturę zamarłą w jesieni —
We mgnieniu oka w nowy, żywy świat zamieni,
Żywy, bo całun to jest, co tuli w swem łonie,
Wszystko, co z wiosną jasną zielenią zapłonie!


Z strzaskanego okrętu szczątki niosą fale
I na ląd wyrzucają. Ludźmi rzuca życie...
Jedni się rozbijają na pustynnej skale —
Drudzy znajdą gdzieś ciche u brzegu ukrycie...
Mnie na wasz ląd gościnny los rzucił litośny —
W kraj ten serc miłosiernych i wieczystej wiosny,
Znalazłem w was współziomków i siostry i braci...
Wdzięczność moja bezsilna, Bóg cnotę niech płaci! —
/1912/

Pozdrawiam zimowo.

[mimoza]

Halinko, jeśli tak odbierasz moje pisanie,
to mnie tylko cieszyć się wypada. Dziękuję
Nutko Twoje poetyckie wybory, chociaż
pisane przed wiekiem mają swoje odniesienia
do tego co w przyrodzie i z ludźmi dzisiaj się dzieje...

Serial „Życie”

Ogłoszono casting na główną rolę
w serialu obyczajowym.
Wybierano kandydatki i kandydatów
przez miesięcy dziewięć.
W końcu nadszedł dzień,
gdy wszystko stało się jasne
– wygrałam i o to jestem.

Na scenie życia swoją rolę gram
jak potrafię najlepiej.
W blasku fleszy, za kurtyną,
na czerwonym dywanie
wystawiam się codziennie na ocenianie.

Zbieram trofea (łzy, śmiech małe radości),
dziękuję losowi za każdą chwilę,
tą dobrą, a nawet tą złą...
Serial o moim życiu trwa,
bez przerwy kilka dekad.

W tym czasie nie raz kochałam,
śmiałam się, płakałam.
Patrząc wstecz, nie jest mi żal
tego co los mi dał.

Gdyby było można
życie przeżyć od nowa,
niczego bym nie zmieniała,
w scenariuszu dopisała bym
tylko jedno zdanie -
„Kochajmy życie Panowie i Panie”.

- Cz

12 lutego 2011 roku
(popr. autorskie 08.02.2017 r.)

[nutaDo]

..."Gdyby było można
życie przeżyć od nowa,
niczego bym nie zmieniała,
w scenariuszu dopisała bym
tylko jedno zdanie -
„Kochajmy życie Panowie i Panie”..."

Mimozo - Tak radośnie, chociaż przecież bywało różnie.

Miłego wieczoru.

[bronczyk]

Mimozo jednak czarujesz. Czytam twoje słowa i czuję się jak na wielkim balu. Jest radośnie, pięknie. Przecież też wygrałam casting.

[mimoza]

Halinko, Nutko odbieram Wasze słowa.
Delektuję się każdym z nich. To mnie
utwierdza w tym, że warto spisywać to
co w duszy gra...



Czy znajdę odpowiedź?

Spodziewałam się, oczekiwałam
prawie pewna byłam,
że przez życie
pójdziemy ręka w rękę.

Wolałeś jednak
wynająć niebo
niż nadal być ze mną.
Bardzo mnie ciekawi czy poznałeś
czym jest Raj… beze mnie,
jeśli jest... a może wcale go nie ma?

Może go zostawiłeś tutaj
jak niedopitą herbatę,
nie przeczytaną gazetę,
rozmowę niedokończoną,
kolejne noce,
które upojnymi mogły by być?

Tych znaków zapytania…
nazbierało się wiele,
każdego dnia je wkładam
do szuflady, w której chowam
pożółkłe liściki od ciebie.

Łudzę się, że kiedy
po nie sięgnę zamiast pytań,
znajdę odpowiedź.
Wciąż się łudzę...

- Cz
09 lutego 2013 roku
(popr.autorskie 09.02.217 r.)

[bronczyk]

Mimozo bez sztucznego patosu, bez wielkich słów zawarłaś w wierszu bezbrzeżny żal za kimś, kto odszedł zbyt szybko. Brakuje mi słów na wyrażenie podziwu za prawdę uczuć. Te słowa pozwolisz, że wykorzystam i w swoich tęsknotach za tymi co mnie pozostawili. Wiem, wiem o miłości piszesz, dobrej, szczęśliwej, a ja uogólniam, ale ta twoja miłość niesie przekaz o najważniejszych wartościach w życiu.
Ech, Mimozo jesteś wspaniała.

[mimoza]

Wczoraj przypadkiem trafiłam na mój wiersz
napisany w dniu pogrzebu naszej Noblistki
Wisławy Szymborskiej Poetki, która wzbudzała
i wzbudza - u odbiorców Jej twórczości skrajne
odczucia. Dla mnie była i pozostanie wielka
i niedościgła


Odeszłaś bezpowrotnie
(z żalem o Wisławie Szymborskiej)

Delikatna i krucha
jak filiżanka
z chińskiej porcelany.

W jednej ręce pióro,
w drugiej
nieodłączny papieros.

Koniecznie biurko
z przepastną szufladą
pełną zapisków
i nie dokończonych wierszy.

Gdzie indziej limeryki
wypływające
atramentową strugą
pełna myśli ulotnych
o tym co minęło i o tym
co może już nie nadejść.

Zasnęła jak dziecko
czekające na matkę.
Zasnęła na wieczność...
Spoczywaj w pokoju.
- Cz
09 lutego 2012 roku
(mojego autorstwa)

[mimoza]

Napisał bronczyk

... Te słowa pozwolisz, że wykorzystam i w swoich tęsknotach za tymi co mnie pozostawili. Wiem, wiem o miłości piszesz, dobrej, szczęśliwej, a ja uogólniam, ale ta twoja miłość niesie przekaz o najważniejszych wartościach w życiu. Ech, Mimozo ...

Halinko pozwalam, ba - jestem wzruszona. - Cz

[bronczyk]

Warto ten wiersz włożyć między kartki z poezją Szymborskiej. Niech wyrazi nasze zachwyty nad jej lirykami i żal, że już tylko ciszą jest.

[mimoza]

Dziękuję Halinko...




Słowa rzucone na wiatr

Jest taka bezbronna,
grasz na jej emocjach
rzucasz słowa na wiatr...
jest szybsza, zabiera je wiatrowi,
w wyobraźni pieści nimi duszę.

Do Twoich słów dodaje kolejne
- tworzy z nich opowieść:
o przemijaniu miłosnych uniesień,
o płomieniu w sercach, który czas w żar zamienia,
o sile pragnień które spełniają marzenia,
o zdradzie, która wkradła się między Was,
o tym co było, i już nie będzie, bo po raz drugi
nie wchodzi się do tej samej rzeki.

Prosiła, nie odchodź,
nie zostawiaj mnie na rozstaju...
zabierz na zielone łąki,
posłuchamy razem żabiego koncertu,
zachwycimy się godowym tańcem ważek…

Ty jednak beztrosko, jak motyl
z kwiatka na kwiatek skaczesz,
możesz ją stracić gdy na oczy przejrzy,
nie rzucaj słów bez pokrycia, na wiatr.

- Cz
11 lutego 2011 roku
(popr.autorskie 12.02.2017 r.)

[bronczyk]

Mimozo słowo ma wielką moc. W miłości i w codzienności dla kochanych i kochających. Leciutko, z wdziękiem, muzycznie jakoś opisałaś znaczenie słowa. Jest w nim zieleń traw, dźwięk wiatru i nieuchwytna nutka " niedocieczonego smutku" czyli to co poetyckie i piękne.

[Amadeusz ze Śląska]

Historię zatoczył rok radością kropel.
Nie martw się, że topnieje życia sopel.
Jestem z Tobą wspomnienie dzielę.
Rankiem i wieczorem uśmiech ścielę.

Promienie szczęścia związałem rymami.
N- tą potęgą tryska miłość między snami.
Zdrowia życzeń schowaj pod obrusy.
Buziaków tony i znikające smutku minusy.

Dla żoneczki w kolejną rocznicę ślubu:
Amadeusz

[bronczyk]

Amadeuszu prześliczne podziękowanie dla żony. Sercem pisane i to się czuje.

[joannap]

Moi Wszyscy Kochani -uwielbiam Wasze wiersze!!!
Kocham to miejsce!!




Klik w serduszka -Edward Simoni -Nabucco

A w podpisie mój clip Walentynkowy

[Astra]

Witam
Poczytałam piękne i wzruszające wiersze. Dziękuję

ja i ty
a z nami
bolesny okruch losu
w nieodpowiedniej chwili
pojawił się na naszej drodze
niwecząc plany
które co noc zapisywaliśmy w gwiazdach
marzyliśmy
wplatając pomiędzy palce
złociste tęsknoty babiego lata

dzisiaj
ja i ty
uczymy się nowych ról
bez prób gramy
dopóki starczy nam sił

*
wtulona w ciebie
oddycham w rytmie twojego oddechu
otulasz czułością dłoni
dodajesz sił codziennie
szepty i ważne słowa
jesteś

*
upiekłam jabłecznik pachnący cynamonem
chcę w twoich oczach
zobaczyć światełko radości
które przyćmiłam własnym egoizmem
już będę silna waleczna za dnia
dla ciebie
tylko nocą
gdy będziesz w szczęśliwej krainie
uronię łzę
dla siebie

17. 02. 2017
Astra

[bronczyk]

Astro bardzo piękne, liryczne przemyślenia. Myślę, że ten spokojny rytm wiersza sprzyja zadumie. Zaczarowałaś kobiecy świat, ukazałaś jego mądrość i za to dziękuję.

[ewikomega]

wiersze autorstwa użytkowników forum KSC wspaniałe, ale dla odmiany dodam wiersz , którego treść była , jest i będzie aktualna

Jeżeli


Kipling Rudyard

Jeżeli spokój zachowasz, choćby go stracili
Ubodzy duchem, ciebie oskarżając;
Jezeli wierzysz w siebie, gdy inni zwątpili,
Na ich niepewność jednak pozwalając.
Jeżeli czekać zdołasz, nie czując zmęczenia,
Samemu nie kłamiesz, chociaż fałsz panuje,
Lub nienawiścią otoczon, nie dasz jej wstąpienia,
Lecz mędrca świętego pozy nie przyjmujesz.

Jeżeli masz marzenia, nie czyniąc ich panem,
Jeżeli myśląc, celem nie czynisz myślenia,
Jeżeli triumf i porażkę w życiu napotkane
Jednako przyjmujesz oba te złudzenia.
Jeżeli zniesiesz, aby z twoich ust
Dla głupców pułapkę łotrzy tworzyli,
Lub gmach swego życia, co runął w nów,
Bez słowa skargi wznieść będziesz miał siły.

Jeżeli zbierzesz, coś w życiu swym zdobył,
I na jedną kartę wszystko to postawisz,
I przegrasz, i zaczniesz wieść żywot nowy,
A żal po tej stracie nie będzie cię trawić.
Jeżeli zmusisz, choć ich już nie stanie,
Serce, hart ducha, aby ci służyły,
A gdy się wypalisz, Wola twa zostanie
I Wola ta powie ci: "Wstań! Zbierz siły!"

Jeżeli pokory zniszczyć nie zdoła tłumu obecność,
Pychy nie czujesz, z królem rozmawiając,
Jeżeli nie zrani cię wrogów ni przyjaciół niecność,
I ludzi cenisz, żadnego nie wyróżniając.
Jeżeli zdołasz każdą chwilę istnienia
Wypełnić życiem, jakby była wiekiem,
Twoja jest ziemia i wszystkie jej stworzenia
I - mój synu - będziesz prawdziwym człowiekiem!

[nutaDo]

Ewiko mądrość i zawarte w wierszu pouczenia - to dla pokoleń wzorzec do życia.


..."Jeżeli pokory zniszczyć nie zdoła tłumu obecność,
Pychy nie czujesz, z królem rozmawiając,
Jeżeli nie zrani cię wrogów ni przyjaciół niecność,
I ludzi cenisz, żadnego nie wyróżniając.
Jeżeli zdołasz każdą chwilę istnienia
Wypełnić życiem, jakby była wiekiem,
Twoja jest ziemia i wszystkie jej stworzenia
I - mój synu - będziesz prawdziwym człowiekiem!"

Przesyłam ten wiersz młodym. I zabieram do siebie - jeżeli można.
Pozdrawiam