Cztery Pory Roku *** LATO ***

[kpwalski]

Wiersz z Internetu.

[Bachorek]

https://www.youtube.com/watch?v=jsCsR-SbPFs

[Kasandra1]

[tar-ninka]

https://www.youtube.com/watch?v=jsCsR-SbPFs
Bachorku mogę to słuchac i słuchac...
i często slucham
Staszku dyplom super żeby tylko nie ten leń
Giotko
Kasandro fajnie że wkleiłaś wiersz naszej nieodżałowanej śp.Ewity znaczy że Jej wiersze żyją /moja grafika też/
Prawie wszystkie Jej wiersze oprawiłam
O lecie napisała tez..

. . . . . . . . .
tu już byla bardzo chora...

[gjotka]

Tar-ninko, pozdrawiam

Żniwa – obraz niderlandzkiego malarza Pietera Bruegla (starszego) namalowany w 1565, znajduje się w zbiorach Metropolitan Museum of Art w Nowym Jorku.

[Bachorek]

Lato pogodowo nas nie rozpieszcza ale to mi się podoba .
Na plaży jest nudno a w lesie , w górach czy na polu ...
pogoda nie jest tak ważna ... aby tylko można było oddychać... pełną piersią ...


LATO


Tysiącem lusterek bawi się ze mną
niebieska rzeczka, gdy płynie z gór
i śląc zajączki na domek z drewna
odpływa dalej swą drogą w dół.

Słońce wysokie, rozgrzana ziemia,
koników polnych koncert u stóp!
Aż się powietrze nam rozprzestrzenia,
aż nóżka w chłodny wstępuje bród.

W trawie dziewczęcych ust szczebiotanie,
w wodzie jak mleko biała pierś,
w drewnianej chacie skromne śniadanie
i miękka pościel i śpiewny śmiech.

Gorące lato! I nic poza tym!
I oprócz nas zupełnie nikt!
Gdzieś tam w odludnym końcu świata
naszego lata pierwszy świt.

Witold Wieszczek

[Kasandra1]

Tar-ninko, nie wiedziałam, że ona zmarła,
ale wiersze jej nadal żyją.
Pozdrawiam Was wszystkich serdecznie;

[tar-ninka]

Kasandro jezeli je znalazłaś i zechciałaś zacytować to żyją
Ewita napisała...

. . . . . . . . .

[kpwalski]

Marzenia się nie spełniają.

Tak bym chciała być znów młoda,
Mieć młodą twarz i oczy
I nie bać się, że znów coś mnie w życiu zaskoczy.
Dałabym radę wszystkiemu, co na drodze stoi,
Nie bałabym się o jakieś niepokoje.
Wzięłabym w swoje ręce wszystko,
Co sprawia radość i przynosi miłość.
Nikt by mnie nie zaskoczył,
Żadną plotką, nie zranił,
Bo bym miała siłę walczyć z demonami.
Miała bym ochotę biegać boso po łące,
Oddać swe ciało wiatrowi i słońcu,
A włosy pozwolić zaplątać w promienie
I ogarnąć niebo i zieleń silnym ramieniem
Chwycić w dłonie czyste powietrze,
Wąchać trawy i zioła na łące
I sama już nie wiem,
Na co bym miała - ochotę jeszcze..

E.S.

[tar-ninka]

Dziękuję Staszku
nie znałam tego wiersza Ewity
a mam ich sporo.

[tar-ninka]

. . . . . . . .
Jednomyślne floksy

Floksy uwielbiała moja babcia, uwielbiam i ja!
Wszystkie odcienie różu, fioletu i bieli
wypełniały jej ogród cały.
Pachniało tam słońcem, latem i radością,
ponieważ pielęgnowała te kwiaty z wielką miłością.
Piękne, równe miała grządki,
a w nich zawsze robiła porządki.
Te od lipca do września kwitnące byliny
są niby luźną wiechą kwitnące rośliny.
Duże, dekoracyjne i pełne uroku
floksy zakwitają co roku.
Kwiat pachnącymi płatkami się mieni
i ma liście w różnych odcieniach zieleni.
Odpowiednio posadzone
zachwycają nos i oczy i są przez nie ulubione...
Długi okres kwitnienia
zapewnia ogrodowi kolorowe przeistoczenia.
Idyllicznie się prezentują,
gdy w grupach występują.
Płomyk wiechowaty jest znany
a na rabacie daje kontrast oczekiwany.
Roślina ozdobna symbolizująca jednomyślność
przynosi też zgodę i pomyślność...
2009-06-17 Aleksandra Baltissen


Moja babcia tez je kochała ,jak tylko się pokazały na bazarku zaraz je kupowała
Przez cały okres kwitnienia stały na jej stole
Kochała je tez moja tesciowa
Jejku jak dobrze sie spało w łóżku pod wywietrzoną na polu pościelą owleczoną wykrochmaloną szeleszczącą bielutką pościelą
z za okna słał sie zapach floksów nie wiem czemu nazywała je Kasie
i ja też kocham te kwiatki bardzo
Ich zapach taki świerzy przypomina mi ukochaną Babcię i Teściową...

[kpwalski]

TRZEBA MI
Trzeba mi, żeby żyć - nadziei trochę.
Jak biednemu kawałka chleba,
jak grzesznemu furtki do nieba,
jak bogaczowi - złota.

Trzeba mi, żeby istnieć – sensu istnienia.
Jak pszczole kwiatów miodnych,
jak szczodremu rąk głodnych,
jak Syzyfowi - kamienia...

Trzeba mi pięknych snów na szarej jawie.
Jak spragnionemu napoju,
jak obrazowi kolorów,
i jak poecie - marzeń.

2003
A ten wiersz Ewity znasz?

[kpwalski]

Lubię z pracy wyciszenie,
chwile, co nostalgią trącą,
gdy zawładnie mną marzenie
grając harfy struna drżącą.

Pod zasłoną powiek schowam
swoje dzienne przemyślania,
by obudzić je od nowa,
gdy nadejdzie dnia żegnanie.

Niechaj umysł rzeźbi kwiaty,
które w myślach kwitnąć mogą,
a melodii dźwięczne takty
w czułą błogość mnie zawiodą.

Może nocą przyjdą do mnie,
by je ujrzeć także we śnie
i wśród moich smutnych wspomnień
pozapełnia kwieciem przestrzeń.
Kp.

[Kasandra1]

środek lata


Stoi na stole wazon z kwiatami
są w nim róże, fiołki i tulipany.
Chcę dotknąć, poczuć każdy z nich z osobna,
róży się nie da- kolcami rani.

Gdy tak patrzę i przyglądam się
wspaniały widok me oko nęci.
Siedzisz na łascw wśród kwiatostanu
a cały świat wokół się kręci.

Ptaki fruwają, jest środek lata
kwiaty zapylają kolorowe owady,
dotykamy ich liści miękkich i gładkich
w miłość w mym sercu jestem bogaty.

I odpływamy w podróż daleko
poza łąkę, kwiat i drzewo,
tylko róża na swym miejscu zostanie,
my odejdziemy hen bardzo daleko.
Autor: L. Judy

[kpwalski]

Leśne wspomnienia

Znowu się zagłębiam w lesie
w porośnięte krzaków zwoje,
by w szumiącym koron świecie
znaleźć dawne ścieżki moje.

Już porosły one trawą
lecz wspomnienia żyją jeszcze
i obrazy z nową twarzą
powracają mi na ścieżce.

Pośród marzeń las mi śpiewa
wspominając czar młodości,
gdy do ziemi i do nieba
co dzień u mnie uśmiech gościł.

Kiedy o porannej porze
czułem się jak ptaszek młody,
który skrzydła chce rozłożyć,
aby zażyć swej swobody.

Patrzę w górę, gdzie prześwity
błyszczą z nieba słońcem złotym,
próżne moje dziś zachwyty
i młodzieńcze serca wzloty.
Kp.

Kasandro, śliczny ten wiersz o róży w wazonie.

[Kasandra1]

Pozdrawiam w niedzielę Was wszystkich piszących na tym wątku;

[kpwalski]

Tyle lat minęło
szarych, i nic więcej,
że już nawet nie wiem
jak wygląda szczęście.

Noc gwieździsta, piękna,
a ja znowu sama,
serce się otwiera
lecz w sercu wciąż rana.

Czemu mi tak smutno,
powiedz mi tęsknoto,
kiedy wieczorami
otwierasz mi wrota.

Czemu wieczorami
zagnębiasz mnie nocą?
Jak mam żyć, już nie wiem
i dla kogo, po co?

A w oddali skoczna
wciąż muzyka płynie,
pewnie ktoś kochany
gra swojej dziewczynie.

Nagle w korytarzu
dzwonek głośno dzwoni,
biegnę jak najprędzej
nie pytając o nic.

Może właśnie dzisiaj
dzwoni do mnie szczęście
z sercem bardzo czułym
i kwiatami w ręce?

Jeszcze tylko chwilę
byś nie stał na dworze,
przywitam się czule,
gdy ci drzwi otworzę.

Biegnę, lecz to są siad
powraca do żony,
popił sobie nieco
i pomylił dzwonek.
Kp.

Fajne Twoje wiersze Kasandro ale ten drugi nie bardzo zrozumiałem.

[gjotka]

Kiedy mówisz
ksiądz Jan Twardowski


Nie płacz w liście

nie pisz, że los ciebie kopnął

nie ma sytuacji na ziemi bez wyjścia,

kiedy Bóg drzwi zamyka - to otwiera okno

odetchnij, popatrz

spadają z obłoków

małe wielkie nieszczęścia potrzebne do szczęścia

a od zwykłych rzeczy naucz się spokoju

i zapomnij że jesteś, gdy mówisz że kochasz



Pozdrawiam

[Kasandra1]

Miłego popołudnia, serdecznie pozdrawiam.

[kpwalski]

Gjotko, sporo w wierszu mądrości ale kiedy los cię kopnie wtedy mimowolnie pytasz o sens życia.

Kasandro, mądry ten motyl, pewnie ma dobry nos który go do właściwego kwiatka prowadzi.