Wielcy, od tej strony nieznani.

[senior A.P.]

" Pchla i Rabin" - Adam Mickiewicz

Pewien Rabin w talmudzie kapiac sie po uszy,
cierpiac,ze go pchla ugryzla w koncu sie obruszyl.
Dalej czatowac,zlowil,siedzi przycisnieta.
kreci sie,wyciagajac glowke i nozeta.
Daruj Rabi,madremu nie godzi sie gniewac,
potomkowi Lewitow mozna krew przelewac ?
Krew nie krew -wrzasnal Rabin- Belijala plodzie !
Filistynka na cudzej wytuczona szkodzie !
Mrowki snuja szpichlerze,pracowite roje,
znosza miody i woski, a trucien napoje.
Ty sie jedna srod ludzi z liwarem uwijasz,
pijaczko tym szkodliwsza,iz cudze wypijasz.
Zakonczyl i gdy wieznia bez litosci dlabi.
pchla konajac pisnela: "A czym zyje rabi ?"

http:// univ.gda.pl/~literat/amwiersz/0022 htm

[Bajadera07]

Podbijam kolejny jedno-postowy wątek , który niezadługo zapuka do wrót ARCHIWUM...

Beniowski - J. Słowacki

O Polsko! jeśli ty masz zostać młodą
I taką jak ta być, co dzisiaj żyje,
I być ochrzczona tą przeklętą wodą,
Której pies nie chce, wąż nawet nie pije;
Jeśli masz z twoją rycerską urodą
Iść między ludy jak wąż, co się wije;
Jeśli masz zrównać się z podstępnym Włochem:
Zostań, czym jesteś — ludzi wielkich prochem!

Ale to próżna dla ciebie przestroga!
Ciebie anieli niebiescy ostrzegą
O każdej czarze — czy to w niej przez wroga,
Czyli przez węża i pająka swego
Wlane są jady. — Jesteś córką Boga
I siostrą jesteś Ukrzyżowanego.
Ciebie się żadna trucizna nie imie;
Krzyż twym papieżem jest — twa zguba w Rzymie!

Tam są legiony zjadliwe robactwa:
Czy będziesz czekać, aż twój łańcuch zjedzą?
Czy ty rozwiniesz twoje mściwe bractwa,
Czekając na tych, co pod tronem siedzą
I krwią handlują, i duszą biedactwa,
I sami tylko o swym kłamstwie wiedzą,
I swym bezkrewnym wyszydzają palcem
Człeka, co nie jest trupem — lub padalcem.

[mimoza]

Aleksander FREDRO

Ojczyzna nasza

Na długich górach czarne świerki rosną,
Z wiatrem północy szumią pieśń żałosną,
A dołem, dołem, jak wzrok sięgnąć może,
Złocistych kłosów kołysze się morze;
Na morzu wyspy kwiecistej murawy
I rozproszone, jak wędrowne nawy,
Gdzieniegdzie domki bieleją z poddasza…
To Polska!… Polska!… To Ojczyzna nasza!

Ciemne błękity mleczna droga dzieli,
Ziemia spoczęła w zroszonej pościeli,
Czasami tylko koń zarży na stepie
Lub na jeziorze ptak skrzydłem zatrzepie,
Czasami tylko spływa z gór jak struga
Trąby juhasa nuta smętna, długa:
Obudzą czujność i napaść odstrasza…
To Polska!… Polska!… To Ojczyzna nasza!

Zima pokryła pola, lasy, skały,
Nad strumieniami zawisły kryształy;
Po srebrnych wstęgach przez białe doliny
Suną się sanie, jak szare godziny;
Liszka na słońcu czerni się z daleka,
Gromada ptasząt pod strzechę ucieka,
A dym w słup bije, w obłok się rozprasza…
To Polska!… Polska!… To Ojczyzna nasza!

Dworek przy drodze, na słupach wystawa,
Wrota otworem, na dziedzińcu trawa,
Studnia z żurawiem, gołębnik przy stronie,
Za gumnem w kwiecie bielą się jabłonie;
Krzyczy na słotę paw w stercie schowany,
A na lamusie klekocą bociany,
Gospodarz wita, do domu zaprasza -
To Polska!.. Polska!… To Ojczyzna nasza!

Gdzie jeszcze mężne nie wygasło plemię,
Co za swych ojców wiarę, mowę. ziemię
Ciągle nadstawia piersi, serca, głowy
Na miecze wrogów, najeźdźców okowy,
Co pói:y działać, walczyć nie przestanie,
Poty żyć będzie, póki tylko stanie
Jednego męża, jednego pałasza -
To Polska!… Polska!… To Ojczyzna nasza.

Cz

[Lila]

...który przedstawiał swój zwrot w drugą stronę ,jako tzw.samorozwój.
Ale to on napisał słowa godne Dierżyńskiego ..

"Czy szczęście ludzi , których horyzont myślowy jest ograniczony do kopania swoich ogródków, picia wina w kafejce i uprawiania hobbies, nie jest szczęściem idiotów? Nie do takiego szczęścia dąży ludzkość poprzez śmierć i terror.
Czy idiota będzie sadzić róże w swoim ogródku, czy rąbać las w karnych brygadach, jest właściwie wszystko jedno".

No jasne .Jakie to piękne.I jakże prosto powiedziane ,jak na tak wielkiego człowieka .

[z centrum]

poniżej krótki fragment tej poezji prozą o prozaicznych roślinach ...

A teraz moja własna "charakterystyka roślin". Mój stosunek do roślin jest taki, jak do ludzi i zwierząt: rozumiem je i lubię. Niektóre lubię specjalnie za ich właściwości - cechy charakteru. Moimi ulubieńcami są: owies i koniczyna biała oraz żyto.
Owies - za "szeroką, bujną naturę", bogatą, hojną i pełną możliwości! Za "rozmach życiowy"! I za to, że służy po bratersku najpiękniejszemu stworzeniu na świecie - koniowi!
Koniczyna biała - za zdolność przystosowywania się do różnych warunków życia (cechę inteligencji). Za koleżeńskość dla traw niskiego porostu, z którymi dzieli się swym skarbem - azotem. I za jej miłość do światła.
Żyto - za skromność w wymaganiach życiowych - za wierność w każdych okolicznościach, za solidność i rzetelność. Za to, że ma jeszcze formy pastewne - "krzycę" i "żyto świętojańskie", tak bliskie prymitywnym, drewnianym świątkom ludowym. Przede wszystkim zaś za to, że żyto jest tak bardzo "swojskie" - złączone z krajobrazem wsi polskiej.

[nutaDo]

Poeta


Nie — przewiduję inszą zabawę;

poczułem na szyi arkan —

Polska to jest wielka rzecz:

podłość odrzucić precz,

wypisać świętą sprawę

na tarczy, jako ideę, godło,

i orle skrzydła przyprawić,

husarskie skrzydlate szelki

założyć,

a już wstanie któryś wielki,

już wstanie jakiś polski święty.

[nutaDo]

Wyspiański od tej strony znany.
A to dla podtrzymania ducha!