67. rocznica wyzwolenia Auschwitz - komentarze

[Mar-Basia]

Komentarz do artykułu: 67. rocznica wyzwolenia Auschwitz
--------------------
Napisalam wczesniej o tej Rocznicy na moim blogu.

http://www.klub.senior.pl/moje/marbella/blog/

Polecam bardzo ciekawy cytat w komentarzach, naszej forumowej kolezanki Ostatek.

Będąc z pokolenia, które Zagłady nie doświadczyło, możemy się o niej dowiadywać (wiedza ta nigdy nie jest ostateczna) tylko za pośrednictwem słów. Słowa te jednak trudno znaleźć. Ci, co zginęli, pozbawieni są głosu, a ci, którzy przeżyli, przez swe doświadczenie zepchnięci zostali w milczenie. Doświadczenie przemocy, której byli ofiarami w obozach koncentracyjnych, podczas ukrywania się, głodu, tortur, niszczyło ludzki kontakt z realnym światem. Doświadczenie to jest w wielkiej mierze niewyrażalne, bo ból i fizyczna przemoc unicestwiają język, cofają człowieka do stanu przed-językowego. Ale trauma, post-ból, pozostaje i domaga się wyrażenia. Bo to, co s t r a s z n e, straszy tak długo, jak długo nie jest prawdziwie nazwane. Kiedy się to nazwie, oddala się od nas, odpływa, przestaje być sprawą naszego wnętrza, nie dręczy nas już tak jak przed nazwaniem, bo odbudowuje kontakt z realnością.
Elaine Scarry, The Body in Pain. The Making and Unmaking of the World,
Oxford: Oxford University Press, 1985.

Dodam od siebie, ze "wyjatkowo" w tym temacie znalazla usadnienie znana dewiza: MILCZENIE JEST ZLOTEM.

[BUNIA]

Mój ś.p. Ojciec był więżniem KL Auschwitz.Wychowywałam się wsród opowiadań o tamtych złych czasach.Dużo książek nt przeczytałam Jak tylko byłam w stanie zrozumieć cierpienia i ogrom potworności jakie miały tam miejsce , pojechałam z rodzicami aby obejrzeć celę gdzie był więziony tata.Przez dlugie lata 1 listopada oraz w każdą rocznice wyzwolenia KL rodzinnie wracaliśmy tam aby złozyc kwiaty i pomodlic się
Tak samo wychowywany byl mój syn i 20 letnia wnuczka .
To co przekazał nam moj Tata ,/ szczególnie duzo opowiadał synowi mojemu/ , przekazalismy następnemu czwartemu juz pokoleniu czyli wnusi mojej.Ona także wie ze nie można zapomnieć o tym co się wydarzylo w Auschwitz,.Nie byli wychowywani w nienawiśći do Niemców , dzisiaj się mówi Hitlerowców a pomimo tego ani syn ani wwuczka nie chceli uczyć sie tego języka świadomi jaką krzywdę wyrządzili ludzkości .I to był ich jedyny argument.Nie zmuszałam,uszanowałam - wybrali inny język .