Bajka o miłości..............

[annaxx]

BAJKA O MIŁOŚCI


W pewnym zakątku świata żyła kiedyś pewna kobieta i pewien mężczyzna, których miłość nie przestawała rosnąć od pierwszego dnia ich poznania się. Byli bardzo ubodzy i wiedzieli, że każdy z nich nosił w swoim sercu niezaspokojone pragnienie: on miał w swojej kieszeni złoty zegarek, który otrzymał od swojego ojca. Z całego serca marzył o złotym łańcuszku. Ona posiadała długie, piękne i ciemne włosy, a marzyła o perłowym grzebieniu, którym, niby diademem, mogłaby je ozdabiać. Z biegiem lat mężczyzna coraz bardziej marzył o grzebieniu, kobieta natomiast robiła wszystko, aby móc zdobyć dla niego złoty łańcuszek. Od długiego czasu wcale o nich nie rozmawiali, ale ich serca nie przestawały myśleć o tym ukrytym marzeniu. Rano w dziesiątą rocznice ich poznania, mężczyzna spostrzegł zbliżającą się w jego stronę uśmiechniętą kobietę. Jej głowa była pięknie ostrzyżona i nie posiadała już swoich lśniących i długich włosów. - Co z nimi zrobiłaś, kochana? - zapytał pełen zdziwienia. Ona otworzyła swoje ręce, w których migotał złoty łańcuszek. - Sprzedałam je, aby móc kupić złoty łańcuszek do twojego zegarka. - Ach, kochanie, co ty zrobiłaś? - powiedział mężczyzna, otwierając dłonie, w których trzymał cudowny perłowy grzebień. - Ja właśnie sprzedałem zegarek, aby ci móc kupić grzebień. I tak, wpadli sobie w objęcia, szczęśliwi z tego, że mają siebie nawzajem.

Czy tam zdarza sie tylko w bajkach?

Takie moje pytanie!

[hannabarbara]

Witam Cię Anno dwóch iksów! Pięknie weszłaś na forum. Napisz coś o sobie. Cieszymy się, gdy coraz więcej ludzi uważa nasz klub za miejsce ciekawych spotkań towarzyskich.

[Dzidka]

Ja tez Cię serdecznie witam, Anno.Rozpoczęłaś tak pięknie.Takie bajki zdarzają się i w życiu, chociaż dość rzadko.Pozdrawiam serdecznie.Dla Ciebie bukiecik z wrotycza /na czasie/

[Bianka]

Aniu, witaj Zamieściłaś w nieco zmienionej wersji króciutkie streszczenie opowiadania amerykańskiego pisarza O`Henry. Kiedyś lubiłam go czytać, bo wszystkie jego utwory są właśnie takie wzruszające i wypełnione ciepłym humorem. Ich czytanie to jak balsam na zbolałą duszę
Pozdrawiam

[annaxx]

Dziękuję za tak miłe przyjęcie!
Za bukiecik kwiatuszków!
Ta bajka bardzo mi się podoba i dlatego ją zamieściłam..........
Dziękuję Bianko, że podałaś mi autora tej bajki.
Tak, rzeczywiście trochę ją zmieniłam............
Pozdrawiam wszystkich tu obecnych.............

[Lila]

Aniu ,pięknie weszłaś do klubiku...
Ja również kocham bajki,a Twoja jest cudna...

Tak sobie myślę,czy oddanie nerki dla kogoś,z kim przeżyło się życie,nie jest czymś podobnym....do tego łańcuszka...i grzebyka ?

[Basia.]

Napisał Lila

Aniu ,pięknie weszłaś do klubiku...
Ja również kocham bajki,a Twoja jest cudna...

Tak sobie myślę,czy oddanie nerki dla kogoś,z kim przeżyło się życie,nie jest czymś podobnym....do tego łańcuszka...i grzebyka ?

oddałabym bez zastanowienia ......... gdyby była taka potrzeba /odpukać w niemalowane drewno/.

[hannabarbara]

Lili, Basiu! To nie takie proste! Musi byc jeszcze podobieństwo genetyczne! Ale istnieje jeszcze dializa. Można przeczekać na dawcę.

[Sunshine]

Aniu,pięknie zaczęłaś,mam nadzieję na kontynuację.
Próbuję sobie przypomnieć czy ja znam jakąś bajkę z życia,póki co przychodzi mi na myśl sama proza i to raczej szara.Ale nie tracę nadziei, że jeszcze coś sobie przypomnę co chociaż trochę będzie przypominało Twoją piękną bajkę.Pozdrawiam.

[Basia.]

Napisał hannabarbara

Lili, Basiu! To nie takie proste! Musi byc jeszcze podobieństwo genetyczne! Ale istnieje jeszcze dializa. Można przeczekać na dawcę.

napisałam o tym jak bym postąpiła w przypadku tego podobieństwa.

[Pani Slowikowa]

Napisał Lila

Aniu ,pięknie weszłaś do klubiku...
Ja również kocham bajki,a Twoja jest cudna...

Tak sobie myślę,czy oddanie nerki dla kogoś,z kim przeżyło się życie,nie jest czymś podobnym....do tego łańcuszka...i
grzebyka ?

Oddanie nerki komus kogo kochasz jest czyms duzo , duzo wiekszym inz grzebien czy wlosy.. Ale ludzie to robia ..
i nikt sie nie dziwi.Ja nie zastanawialabym sie ani minuty..

[Rudzia]

Napisała Hannabarbara, ze do przeszczepu musi istnieć podobieństwo genetyczne.Prawda. Muszą lekarze wykluczyć u donatora także choroby typu cukrzyca, czy inne, zagrażające wznową u dawcy. No i jest jeszcze jedna sprawa - pobieranie narządów od żywych dawców jest w Polsce obłożone wieloma restrykcjami prawnymi. Ustawa transplantacyjna z lipca 2005 roku dopuszcza jedynie przeszczepy rodzinne oraz między osobami, które łączy szczególna zażyłość. Aby wyeliminować nadużycia, każdy taki przypadek bada Komisja Bioetyczna, a zgodę wydaje sąd.
To dla jasności sytuacji.Zamiar chwalebny, realizacja, niestety, zależy od wielu czynników i może być nierealna.

[tar-ninka]

kochani Ania tak pięknie zaczeła o miłości, a wy o podrobach /chociaz serce to też podrób ?/
Pozwólcie że skieruję ten piękny wątek na właściwe tory
Witaj Aniu . Dla ciebie i wszystkich ,ktorzy w bajki wierza ...telefon milości.
http://voila.pl/7hmyd/

[annaxx]

Napisałam dziś coś o sobie, z czasem, zapewne więcej dopiszę...................
Pozdrawiam, życząc miłego popołudnia..........

[annaxx]

Las nie przestaje mnie zachwycać.
Drzewa, szelest liści w lecie, ruchome cienie gałęzi rzucone na ziemię przez zachodzące słońce, wyciągniete do nieba konary..........
To mnie właśnie urzeka w lesie...............
Jest wekend, a więc wybieram się do swojego ulubionego lasu na Podlasiu..............

[tar-ninka]

Aniu i ja kocham las ,nie ważne w jakim zakątku naszego pięknego kraju on jest Pozwól że pójdę z tobą ......
Kto znami? Zapraszamy

[Ewita]

Jeśli mogę? Coraz mniej mam okazji. żeby po prostu wejść między drzewa, oderwać się od wszystkich trudnych spraw i... słuchać lasu. Och, to najlepszy wypoczynek! Kiedyś, kiedy miałam działkę, obcowałam z lasem na codzień. Znałam jego zwyczaje, mieszkańców, kłopoty. Teraz - mogę tylko wirtualnie wrócić do niego.

[destiny]

Dawno, dawno temu, na oceanie istniała wyspa, którą zamieszkiwały emocje, uczucia
oraz ludzkie cechy - takie jak:
dobry humor, smutek, mądrość, duma;
a wszystkich razem łączyła miłość.
Pewnego dnia mieszkańcy wyspy dowiedzieli się, że niedługo wyspa zatonie.
Przygotowali swoje statki do wypłynięcia w morze, aby na zawsze opuścić wyspę.

Tylko miłość postanowiła poczekać do ostatniej chwili.
Gdy pozostał jedynie maleńki skrawek lądu
- miłość poprosiła o pomoc.
Pierwsze podpłynęło bogactwo na swoim luksusowym jachcie. Miłość zapytała:
- Bogactwo, czy możesz mnie uratować ?
Niestety nie. Pokład mam pełen złota, srebra i innych kosztowności.
Nie ma tam już miejsca dla ciebie. - Odpowiedziało Bogactwo.

Druga podpłynęła Duma swoim ogromnym czteromasztowcem.
- Dumo, zabierz mnie ze sobą ! - poprosiła Miłość.
- Niestety nie mogę cię wziąć!
Na moim statku wszystko jest uporządkowane,
a ty mogłabyś mi to popsuć... - odpowiedziała Duma i z dumą podniosła piękne żagle.

Na zbutwiałej lódce podpłynal Smutek.
- Smutku, zabierz mnie ze sobą ! - poprosiła Miłość,
Och, Miłość, ja jestem tak strasznie smutny, że chcę pozostać sam.
- Odrzekł Smutek i smutnie powiosłował w dal.

Dobry humor przepłynął obok Miłości nie zauważając jej, bo był tak rozbawiony,
że nie usłyszał nawet wołania o pomoc.

Wydawało się, że Miłość zginie na zawsze w głębiach oceanu...

Nagle Miłość usłyszała:
- Chodź! Zabiorę cię ze soba ! - powiedział nieznajomy starzec.
Miłość była tak szczęśliwa i wdzięczna za uratowanie życia,
że zapomniała zapytać kim jest jej wybawca.

Miłość bardzo chciała się dowiedzieć kim jest ten tajemniczy starzec.
Zwróciła się o poradę do Wiedzy.
- Powiedz mi proszę, kto mnie uratował ?
- To był Czas. - Odpowiedziała Wiedza.

- Czas ? - zdziwiła się Miłość. - Dlaczego Czas mi pomógł ?
- Tylko Czas rozumie, jak ważnym uczuciem w życiu każdego człowieka jest Miłość.
- Odrzekła Wiedza.

[Nika]

-chętnie wybiorę się z Tobą do lasu na omantyczny spacer, a pod brzózkami znajdziemy może kozaki.Uwielbiam te grzyby.

[Alsko]

Destiny,
ależ to śliczna opowieść! Dziękuję :-)