Poezja śpiewana.

[nutaDo]

Wg obrazu JackaMalczewskiego

Jacek Kaczmarski wraz z panami Gintrowskim i Łapińskim

Zasyczał w zimnej ciszy samowar
Ukrop nalewam w szklanki
Przy wigilijnym stole bez słowa
Świętują polscy zesłańcy
Na ścianach mroźny osad wilgoci
Obrus podszyty słomą
Płomieniem ciemnym świeca się kopci
Słowem - wszystko jak w domu

"Słyszę z nieba muzykę i anielskie pieśni
Sławią Boga że nam się do stajenki mieści
Nie chce rozum pojąć tego chyba okiem dojrzy czego
Czy się mu to nie śni"...

Nie będzie tylko gwiazdy na niebie
Grzybów w świątecznym barszczu
Jest nóż z żelaza przy czarnym chlebie
Cukier dzielony na kartce
Talerz podstawiam by nie uronić
Tego czym życie się słodzi
Inny w talerzu pustym twarz schronił
Bóg się nam jutro urodzi.

"Król wiecznej chwały już się nam narodził
Z kajdan niewoli lud swój wyswobodził
Brzmij wesoło świecie cały oddaj ukłon Panu chwały
Bo to się spełniło co nas nabawiło serca radością"...

Nie, nie jesteśmy biedni i smutni
Chustka przy twarzy to katar
Nie będzie klusek z makiem i kutii
Będzie chleb i herbata
Siedzę i sam się w sobie nie mieszczę
Patrząc na swoje życie
Jesteśmy razem - czegóż chcieć jeszcze
Jutro przyjdzie Zbawiciel

"Lulajże Jezuniu moja perełko
Lulaj ulubione me pieścidełko
Lulajże Jezuniu lulajże lulaj
A ty go Matulu w płaczu utulaj"...

Byleby świecy starczyło na noc
Długo się czeka na niego
By jak co roku sobie nad ranem
Życzyć tego samego
Znów się urodzi, umrze w cierpieniu
Znowu dopali się świeca
Po ciemku wolność w Jego imieniu
Jeden drugiemu obieca...

1980

Wigilia na Syberii - słowa i muzyka Jacek Kaczmarski,

http://www.youtube.com/watch?v=uVIPp6LJ7MU

[Vika]

Rainer Maria Rilke

Samotność

Samotność jest jak deszcz.
Z morza powstaje, aby spotkać zmierzch;
z równin niezmiernie szerokich, dalekich,
w rozległe niebo nieustannie wrasta.
Dopiero z nieba opada na miasta.

Mży nieuchwytnie w godzinach przedświtu,
kiedy ulice biegną witać ranek,
i kiedy ciała, nie znalazłszy nic,
od siebie odsuwają się rozczarowane;
i kiedy ludzie, co się nienawidzą,
spać muszą razem - bardziej jeszcze sami:

samotność płynie całymi rzekami.

tłum. Janina Brzostowska



Bolesław Leśmian

Nad ranem

Śpisz jeszcze... Na twych rzęsach - skra drobna poranku.
Strachy śnią się twej dłoni - bo i drga, i pała.
Oddychaj tak - bez końca. Czaruj - bez ustanku.
Kocham oddech twej piersi, ruch śpiącego ciała.

Ileż lat już minęło od pierwszej pieszczoty?
Ile dni od ostatniej upływa niedoli?
Co nas wczoraj - smuciło? Co jutro - zaboli?
I czy zbraknie nam kiedyś do szczęścia ochoty?

Przyjdzie noc o źrenicach zaświatowo łanich
I spojrzy - i zabije... Polegniem - snem czynni...
Jak to? Więc musisz umrzeć tak samo jak inni?
Jak ci - choćby z przeciwka?...Pomódlmy się za nich...

Oba wiersze genialnie splecione
śpiewają Kalina Jędrusik i Miki Obłoński, muzykę skomponował Zygmunt Konieczny.
http://www.youtube.com/watch?v=bpGSE...layer_embedded

[nutaDo]

KTÓRY SKRZYWDZIŁEŚ

Który skrzywdziłeś człowieka prostego
Śmiechem nad krzywdą jego wybuchając,
Gromadę błaznów koło siebie mając
Na pomieszanie dobrego i złego,

Choćby przed tobą wszyscy się skłonili
Cnotę i mądrość tobie przypisując,
Złote medale na twoją cześć kując,
Radzi że jeszcze jeden dzień przeżyli,

Nie bądź bezpieczny. Poeta pamięta
Możesz go zabić - narodzi się nowy.
Spisane będą czyny i rozmowy.

Lepszy dla ciebie byłby świt zimowy
I sznur i gałąź pod ciężarem zgięta.

Washington D.C., 1950

Muzyka i wykonanie Adam Dennison

http://www.youtube.com/watch?v=yrF_2SbyaP8

[nutaDo]

http://www.youtube.com/watch?v=z_fRX9H4sm4

Moja kolęda będzie smutna, jak nasze życie połamane
Moja kolęda będzie gorzka, jak codzienności naszej smak
Jak my w tym wszystkim pogubione po ludzku jutrem przestraszone
Moja kolęda niepokorna, której do szczęścia tyle brak

Czuję się niczym w wannie karp, coś mocno tak uwiera duszę
A tutaj święta i anioły mrugają do mnie spod jemioły
Więc uśmiechając się przez łzy, panią nadzieję proszę by
Zeszła tu w noc grudniową z nieba, bo jakże bez niej dzisiaj śpiewać
Bez niej kolęda będzie smutna, jak nasze życie połamane
Bez niej kolęda będzie gorzka, jak codzienności naszej smak
Jak my w tym wszystkim pogubione po ludzku jutrem przestraszone

Moja kolęda niepokorna, której do szczęścia tyle brak
W stajence leży Boży Syn, bezbronny jak te wszystkie dzieci
Które zmieniają się w anioły wśród wojen,
głodu i zamieci oczach ich matek ból i troska
A każda z nich jak Matka Boska
o tym trzeba dziś pamiętać, bo w tym jest mądrość tego święta
I o tym trzeba dziś pamiętać, bo w tym jest mądrość tego święta.



muzyka Jerzy Derfel, słowa Magda Czapińska

[nutaDo]

Grajmy Panu - Muz Z.Konieczny

Dzięki ci, Panie, za ten świat.
Dzięki ci, Panie, za dzikich zwierząt śpiew.
Za twoją sprawą kwitnie kwiat
i rodzi się człowiek - pisklę i lew.

Grajmy Panu na harfie.
Grajmy Panu na cytrze.
Chwalmy śpiewem i tańcem
cuda te fantastyczne.

Grajmy Panu w niebiosach.
Grajmy Panu w dolinach.
Z jego swiatłem we włosach
każdy życie zaczyna.

Ty, który chronisz biedne domki ślimaków
i wielkie góry obu Ameryk.
Ty, który śledzisz tajne drogi ptaków
i krzyki nasze, jęki, szmery.
Dzięki ci, że dałeś nam czas.
Dzieki, że słuchasz i oglądasz nas.

Grajmy Panu na harfie.
Grajmy Panu na cytrze.
Chwalmy śpiewem i tańcem
cuda te fantastyczne.

Grajmy Panu w niebiosach.
Grajmy Panu w dolinach.
Z jego światłem we włosach
każdy życie zaczyna.

Śpiewa Anna Szałapak

http://www.youtube.com/watch?v=MAp3Ia2eAwo

[nutaDo]

Moje Kochanie - Żywa woda

Muzyka Z.Konieczny - Śpiewa Anna Szałapak

Mija miesiąc za miesiącem
został Piotruś poszły maje
nowy księżyc nowe słońce
żywa woda zdrowie daje

moje kochanie takie zostanie
jak twoje dobre dłonie
moje kochanie nie umieranie
przed światem całym ochronię

lato ziemię w pył obraca
przyjdzie jesień kark ochłodzi
idzie Piotra ciężka praca
żywa woda zdrowie rodzi

moje kochanie takie zostanie...

już jesienie deszczem biją
dobry Piotruś żywa woda
gdzieś na świecie ludzie żyją
Piotruś dobry Piotra szkoda

moje kochanie takie zostanie...

[only]

Jerzy Wasowski/Dorota Miśkiewicz - Lubię być szczęśliwa
Pomyślałem sobie ... jak tam z wami bywa , gdyż ...
"Ile osób, tyle upodobań
To najbardziej lubi jeden, tamto ów
Od osoby różni się osoba
Treścią pragnień, treścią marzeń,
treścią snów .... "
http://youtu.be/e-Xg5HdYjDI

[Nora]

Dziś rocznica śmierci Karola Wojtyły - Jana Pawła II
Trochę poezji tego Wielkiego Człowieka.




Pieśń o słońcu niewyczerpanym
https://www.youtube.com/watch?v=IOoZ...46BD1CB6C9 9B
śpiewa Halina Frąckowiak

Proszę Cię, byś mnie ukrywał
w miejscu niedostępnym,
w nurcie cichego podziwu
lub w nocy posępnej.

Proszę Cię, byś mnie osłaniał
od tej strony, co zapada w mrok
a proszę Cię, byś mnie odsłaniał
ku tej stronie, co przykuwa wzrok.

Bo wiem o takim ukryciu,
że w nim nic nie rozproszę z tych słońc,
które płoną pod horyzontem,
spojrzeń utkwionych w głąb.

A wtedy dokona się cud
przemiany:
oto Ty staniesz się mną
ja – eucharystyczny.




Strumień
https://www.youtube.com/watch?v=IWY3IaKX2Z4
śpiewa Stanisław Sojka


I
STRUMIEŃ


Duch Boży unosił się nad wodami...


1. Zdumienie

Zatoka lasu zstępuje
w rytmie górskich potoków
ten rytm objawia mi Ciebie,
Przedwieczne Słowo.
Jakże przedziwne jest Twoje milczenie
we wszystkim, czym zewsząd przemawia
stworzony świat...
co razem z zatoką lasu
zstępuje w dół każdym zboczem...
to wszystko, co z sobą unosi
srebrzysta kaskada potoku,
który spada z góry rytmicznie
niesiony swym własnym prądem...
— niesiony dokąd?

Co mi mówisz górski strumieniu?
w którym miejscu ze mną się spotykasz?
ze mną, który także przemijam —
podobnie jak ty...
Czy podobnie jak ty?
(Pozwól mi się tutaj zatrzymać —
pozwól mi się zatrzymać na progu,
oto jedno z tych najprostszych zdumień.)
Potok się nie zdumiewa, gdy spada w dół
i lasy milcząco zstępują w rytmie potoku
— lecz zdumiewa się człowiek!
Próg, który świat w nim przekracza,
jest progiem zdumienia.
(Kiedyś temu właśnie zdumieniu nadano imię «Adam».)

Był samotny z tym swoim zdumieniem
pośród istot, które się nie zdumiewały
— wystarczyło im istnieć i przemijać.
Człowiek przemijał wraz z nimi
na fali zdumień.
Zdumiewając się, wciąż się wyłaniał
z tej fali, która go unosiła,
jakby mówiąc wszystkiemu wokoło:
«zatrzymaj się! — masz we mnie przystań»
«we mnie jest miejsce spotkania
z Przedwiecznym Słowem» —
«zatrzymaj się, to przemijanie ma sens»
«ma sens... ma sens... ma sens!»


2. Źródło

Zatoka lasu zstępuje
w rytmie górskich potoków...
Jeśli chcesz znaleźć źródło,
musisz iść do góry, pod prąd.
Przedzieraj się, szukaj, nie ustępuj,
wiesz, że ono musi tu gdzieś być —
Gdzie jesteś, źródło?... Gdzie jesteś, źródło?!
Cisza...
Strumieniu, leśny strumieniu,
odsłoń mi tajemnicę
swego początku!
(Cisza — dlaczego milczysz?
Jakże starannie ukryłeś tajemnicę twego początku.)
Pozwól mi wargi umoczyć
w źródlanej wodzie
odczuć świeżość,
ożywczą świeżość.





List do Przyjaciela
https://www.youtube.com/watch?v=8qhDSRLOI2M
śpiewa Seweryn Krajewski

(Fragment)
Sobótkom się kłaniaj ode mnie
i świątkom starego Wowra,
post sprawującym po drogach
-ascetycznym, wychudłym świątkom.

- Płomień sobótki się zegnie,
zakotli nad goryczkami,
na dwóch zakolebie się nogach -
Kłaniaj się dębom, świerkom - wszystkim pamiątkom.

W tych sobótkach się serca sprzęgają
utajonych płomieni węzłami.
Poezja jest ukojeniem - sobótek córa.

Madochorze się kłaniaj ode mnie
z poszarpanemi sosnami - -
Ładnie dziś u Was, w górach!


Omnia nuda et aperta
https://www.youtube.com/watch?v=9ZOSqupYmT8
śpiewa Stanisław Sojka

Kres jest tak niewidzialny jak początek.

Wszechświat wyłonił się ze słowa
i do słowa też powraca
w samym centrum Sykstyny
artysta ten niewidzialny kres wyraził
w widzialnym dramacie sądu
i ten niewidzialny kres stał się widzialny
tak by szczyt przejrzystości

Omnia nuda et aperta
sunt ante oculos Eius

Słowa zapisane u Mateusza
tutaj zamienione w malarską wizję
pójdźcie błogosławieni, idźcie przeklęci
i tak przechodzą pokolenia,
nadzy przychodzą na świat
i nadzy wracają do ziemi
z której zostali wzięci

Omnia nuda et aperta
sunt ante oculos Eius

Z prochu powstałeś
i w proch się obrócisz
to co było kształtem bezkształtnym
to co było żywe oto teraz martwe
to co było piękne oto teraz brzydota spustoszenia
a przecież nie cały umierał
to co we mnie niezniszczalne trwa
ostateczna przejrzystość i światło
przejrzystość dziejów, przejrzystość sumień
Nie zapominajcie

[Lulka]

Tak, nie zapominamy...zapalamy świecę o 21.37

Miałam kiedyś przyjemność wysłuchać Tryptyk Rzymski,
śpiewany między innymi przez Janusza Radka na koncercie Piotra Rubika "Tu es Petrus''.
To było wielkie przeżycie.

Zdumienie-Radek&Rubik&Książek
http://youtu.be/stp0IvqD4QE

Tu Es Petrus Jan Paweł II
http://youtu.be/CjhnVC8715Y

Strumień śpiewa Olga Szomańska
http://youtu.be/IKseNzOGOEA

[Nora]

Muzyka: Mateusz Pospieszalski.
Wykonawcy: Wojciech Waglewski, Adam Nowak, Jorgos Skolias, Sebastian Karpiel-Bułecka.



Projekt powstał w oparciu o tekst Karola Wojtyły zaczerpnięty z „Tryptyku Rzymskiego”:

https://www.youtube.com/watch?v=nfbITwPECz8



1. Zdumienie

Zatoka lasu zstępuje
w rytmie górskich potoków
ten rytm objawia mi Ciebie,
Przedwieczne Słowo.
Jakże przedziwne jest Twoje milczenie
we wszystkim, czym zewsząd przemawia
stworzony świat…
co razem z zatoką lasu
zstępuje w dół każdym zboczem…
to wszystko, co z sobą unosi
srebrzysta kaskada potoku,
który spada z góry rytmicznie
niesiony swym własnym prądem…
— niesiony dokąd?

2. Źródło

Jeśli chcesz znaleźć źródło,
musisz iść do góry, pod prąd.
Przedzieraj się, szukaj, nie ustępuj,
wiesz, że ono musi tu gdzieś być —
Gdzie jesteś, źródło?… Gdzie jesteś, źródło?!
Strumieniu, leśny strumieniu,
odsłoń mi tajemnicę
swego początku!
(Cisza — dlaczego milczysz?
Jakże starannie ukryłeś tajemnicę twego początku.)
Pozwól mi wargi umoczyć
w źródlanej wodzie

[Nora]

Krystyna Krahelska - polska poetka, żołnierz Armii Krajowej, uczestniczka powstania warszawskiego.
W pierwszym dniu powstania trzykrotnie postrzelona w klatkę piersiową podczas ratowania rannego kolegi.
Na skutek ran zmarła nad ranem 2 sierpnia.
Miała 30 lat.


Krystyna Krahelska - "Miłość"
https://www.youtube.com/watch?v=RJprGd5-DpQ


"Słuchaj, słuchaj...
Czy w wietrze nie słyszysz, jak śpiewa
Mój głos, w którym miłość i tęsknota
Tak prosta i mocna jak wiosenne drzewa
Jak sprężone gałęzie młodych wierzb w opłotkach
Poprzez pola wiatr gęsty wiosną w serce chlusta
Oddech w piersi tamuje
I krwią tętni w skroniach
Aż do bólu, radosne serce niosąc w dłoniach
Chodzę z wiatrem z nieznanym
Imieniem na ustach..."



.

[Nora]

Krzysztof Kamil Baczyński - polski poeta, powstaniec warszawski.
Zginął tragicznie z bronią w ręku 4 dnia powstania w walkach toczonych w pałacu Blanka trafiony kulą snajpera.
Miał 23 lata.

https://www.youtube.com/watch?v=XyOP...A5B781D10687EB

"Niebo złote ci otworzę,
w którym ciszy biała nić
jak ogromny dźwięków orzech,
który pęknie, aby żyć
zielonymi listeczkami,
śpiewem jezior, zmierzchu graniem,
aż ukaże jądro mleczne
ptasi świt.

Ziemię twardą ci przemienię
w mleczów miękkich płynny lot,
wyprowadzę w rzeczy cienie,
które prężą się jak kot,
futrem iskrząc zwiną wszystko
w barwy burz, w serduszka listków,
w deszczów siwy splot.

I powietrza drżące strugi
jak z anielskiej strzechy dym
zmienię ci w aleje długie,
w brzóz przejrzystych śpiewny płyn,
aż zagrają jak wiolonczel
żal - różowe światła pnącze,
pszczelich skrzydeł hymn.

Jeno wyjmij mi z tych oczu
szkło bolesne - obraz dni,
które czaszki białe toczy
przez płonące łąki krwi.
Jeno odmień czas kaleki,
zakryj groby płaszczem rzeki,
zetrzyj z włosów pył bitewny,
tych lat gniewnych
czarny pył."


.

[Nora]

Tadeusz Gajcy - polski poeta, powstaniec warszawski, żołnierz Armii Krajowej.
Zginął 16 sierpnia pod zwałami gruzu w kamienicy wysadzonej przez Niemców
Miał 22 lata.

https://www.youtube.com/watch?v=nVWqTdAIK5I

"Moja mała, do widzenia już,
Jeszcze raz buzi daj,
A wywalczę ci kraj,
Wielki kraj pełen zbóż.

Po powrocie ofiaruję ci,
w mej manierce ten cud,
Rybkę ze słonych wód
Lub korale z mej krwi.

Moja mała, otrzyj łzy,
Będę listy pisał ci,
O wojence nie myśl źle,
Moja mała, moja mała,
Mój ty śnie."



.

[Nora]

Zdzisław Stroiński - polski poeta, powstaniec warszawski, żołnierz Armii Krajowej.
Zginął 16 sierpnia wraz z Tadeuszem Gajcym w wysadzonej przez Niemców kamienicy na Starym Mieście
Miał 23 lata


https://www.youtube.com/watch?v=fELfDQzVzN4

"Staw się zaplątał w sieciach tataraku
w trzcinach się zgubił jasny wiatr
cichy jak zachód, widoczny gdzieś we śnie
na dnie trzepocą smukłe skrzydła ptaków
w wodzie i w niebie jednocześnie

A słońce kreśli czerwone zagadki
z twarzy na twarze przerzuca jak most
myśli się snują, jak białe łabędzie
gdzieś zagubione w nadmiarze czy braku
w wodzie, w niebie, wszędzie
Gdzieś jak ptaki, gdzieś na wprost
aż w końcu niebo zeszło się z wodą
a trzciny ciężko śpiewały im
i zachód był w stawie – staw w sercu zachodu
na łódkę podleciał, jak ze zmierzchu utkany
duch słońca i wiosny…"



.

[Nora]

Józef Andrzej Szczepański, „Ziutek” - polski poeta, powstaniec warszawski, żołnierz batalionu "Parasol" Armii Krajowej.
Zmarł 10 września 1944 w wyniku odniesionych ran.
Miał 22 lata.


https://www.youtube.com/watch?v=NfMHEboNFQ0


"Dziś idę walczyć - Mamo,
Może nie wrócę więcej,
Może mi przyjdzie polec tak samo,
Jak tyle, tyle tysięcy

Poległo polskich żołnierzy
Za wolność naszą i sprawę.
Ja w Polskę, Mamo, tak strasznie wierzę.
I w świętość naszej sprawy.

Dziś idę walczyć - Mamo kochana,
Nie płacz, nie trzeba, ciesz się, jak ja,
Serce mam w piersi rozkołatane,
Serce mi dziś tak cudnie gra.

To jest tak strasznie dobrze mieć stena w ręku
I śmiać się śmierci prosto w twarz,
A potem zmierzyć - i prać - bez lęku
Za kraj! Za honor nasz!

Dziś idę walczyć - Mamo!..."


.

[Nora]

"Tyle nadziei, tyle młodości..."

https://www.youtube.com/watch?v=yczw3l4Fgeg





Wieczna chwała Bohaterom!

[Ada 33]

Norko, przyjemność i smutek - takie mieszane uczucia
mnie dopadły, gdy czytałam Twe wpisy i wiersze naszych poetów,
którzy zginęli w Powstaniu Warszawskim.
Taki był ich wybór, że ojczyzna i godność na pierwszym miejscu.
Zapłaciliśmy i Oni, i my wysoką cenę.
Piękna jest ta poezja sprzed 70 laty.
Wpadłam na chwilę i zaczytałam się.
Może jeszcze trochę Gajcego...
https://www.youtube.com/watch?v=LvBcILIiAnM

[Vika]

Wcześnie dorastali Ci młodzi wielcy ludzie.....

Jeszcze jeden poeta z Walczącej Warszawy,jeszcze jedna piosenka;

Andrzej Trzebiński, ps. Paweł Późny, Stanisław Łomień, Andrzej Jarociński (ur. 27 stycznia 1922 w Radgoszczy koło Łomży, rozstrzelany 12 listopada 1943 w Warszawie) – polski poeta, dramaturg, krytyk literacki i publicysta.W chwili śmierci miał 21 lat. Z jego dorobku ocalało tylko... 400 stron.

O niebieskim pachnącym groszku

Groszku pachnącego przyniosłeś mi w dłoni dałeś groszek dłoni nie chciałeś już dać
Stoi tu na biurku i milczy jak płomień
Zmusza do milczenia tak jak ty twój kwiat

Niebieskie płomienie o zimnym kolorze spalają najprędzej niech spalą na proch
A ze mną myśl gorzką żem dłużna ci może
Choć dałeś kwiat groszku a ja ci łez groch

Takaś mała a łzy takie ogromne
Takie ciężkie, że aż głowa się chyli
Opadają te łzy twoje w dół pionem
Tak najprościej ku głębokim dnom chwili
Takaś mała a łzy takie ogromne
Takaś mała a łzy takie ogromne
Takaś mała a łzy takie ogromne
Takaś mała a łzy takie ogromne
Stoisz mi w oku jak łzy

Niebieskie płomienie o zimnym kolorze
Spalają najprędzej niech spalą na proch
A ze mną myśl gorzką żem dłużna ci może
Choć dałeś kwiat groszku a ja ci łez groch

Śpiewa Magda Umer
https://www.youtube.com/watch?v=3sLyftMUgr8#t=24


Przytoczę jeszcze jeden piękny wiersz, znalazłam nagranie ale niezbyt profesjonalne ,więc nie podaję linka.
Wymarsz Uderzenia

Andrzej Trzebiński

A jeśli bzy już będą, to bzów mi przynieś kiść
i tylko mnie nie całuj, i nie broń, nie broń iść.
Bo choć mi wrosłaś w serce, karabin w ramię wrósł
i ciebie z karabinem do końca będę niósł.

To wymarsz Uderzenia i mój, i mój, i mój,
w ten ranek tak słoneczny piosenka nasza brzmi —
słowiańska ziemia miękka poniesie nas na bój —
Imperium gdy powstanie, to tylko z naszej krwi.

A jeśli będzie lato, to przynieś żyta kłos,
dojrzały i gorący, i złoty jak twój włos,
i choćby śmierć nie dała, bym wrócił kiedy żyw,
poniosę z twoim kłosem słowiańskich zapach żniw.

To wymarsz Uderzenia...

A jeśli będzie jesień, to kalin pęk mi daj
i tylko mnie nie całuj, i nie broń iść za kraj.
Bo choć mi wrosłaś w serce, karabin w ramię wrósł
i ciebie z karabinem do końca będę niósł.

To wymarsz Uderzenia...

Poniosę nad granicę kaliny, kłosy, bzy,
to z nich granica będzie — z miłości, a nie z krwi,
granice mieć z miłości w żołnierskich sercach U —
nasz kraj się tam gdzieś kończy, gdzie w piersiach braknie tchu.

To wymarsz Uderzenia...

[Irenka 26]

Poezja śpiewana zawsze mnie urzekała-uwielbiam od niemal zawsze Ewę Demarczyk-jej poezja śpiewana to szczyt artystycznej wirtuozerii....Proponuję mój ukochany wiersz K.K. Baczyńskiego.....https://www.youtube.com/watch?v=g4od8w-fmaU



SERDECZNIE pozdrawiam wszystkich kochających poezję, w tym również poezję śpiewaną-miłego dnia Wam życzę~~

[Vika]

Na tę ostatnią niedzielę sierpnia........

Lato pachnące miętą"Konie zielone"
słowa: Franciszek Piątkowski
muzyka: Włodzimierz Marczyk

śpiewa Katarzyna Jamróz

https://www.youtube.com/watch?v=DUtpIBjlFzk