Śmierć: nagła, we śnie i bez cierpienia - komentarze

Komentarz do artykułu: Śmierć: nagła, we śnie i bez cierpienia
--------------------
nie da się zaprogramować sposobu odejścia,,choć ludzie chcieliby i tu mieć coś do powiedzenia.Dobrze,że nie da się wykupic życia za żadną cenę,trzeba tak żyć,by nie bać się śmierci..i po problemie.

[martok]

Napisał 77.254.17.xxx

trzeba tak żyć,by nie bać się śmierci..i po problemie.

To chyba jednak nie jest "po problemie", bo umieranie zazwyczaj okropnie boli - niezależnie od tego, jak się żyło.
*

[Mar-Basia]

Napisał 77.254.17.xxx

Komentarz do artykułu: Śmierć: nagła, we śnie i bez cierpienia
--------------------
nie da się zaprogramować sposobu odejścia,,choć ludzie chcieliby i tu mieć coś do powiedzenia.Dobrze,że nie da się wykupic życia za żadną cenę,trzeba tak żyć,by nie bać się śmierci..i po problemie.

Mozna zaprogramowac smierc w karetce pogotowia. 20 minut i po krzyku.

[ŁucjaS]

Mój mąż zmarł w narkozie na stole operacyjnym gdzie trafił nagle i niespodziewanie.
Ojciec wkrótce po nim również nagle- po prostu osunął się na ziemię i po wszystkim.
Też bym tak chciała!!!!!!!!!!!

[martok]

Napisał rslucja

Mój mąż zmarł w narkozie. (...)
Ojciec również nagle- po prostu osunął się na ziemię i po wszystkim.

Ale mieli szczęście! Faktycznie - każdy by tak chciał, albo - jeszcze lepiej - tak jak ta stuletnia królowa brytyjska, która po prostu którejś nocy się nie obudziła.
*

[Siri]

Napisał rslucja

Mój mąż zmarł w narkozie na stole operacyjnym gdzie trafił nagle i niespodziewanie.
Ojciec wkrótce po nim również nagle- po prostu osunął się na ziemię i po wszystkim.
Też bym tak chciała!!!!!!!!!!!

....wydała tylko jeden cichy okrzyk i upadła....Na jej głos się odwróciłam bo szłam przodem niosąc jej torebkę ...mam ten widok przed oczami do dziś...a to już 13 lat minęło...

Ojciec miał zdrowe serce i umierał przez 6 lat ....stopniowo ....

[judym]

Wprawdzie w modlitwie jest: "Od nagłej i niespodziewanej śmierci...", ale ja o to zdecydowanie nie proszę. Bez cierpienia, lęku, obciążania najbliższych swoją chorobą - to godna śmierć.. Pewnie, że taki sposób odejścia jest szokiem dla rodziny, ale czyż nie lepiej pożegnać się z tym życiem nagle niż mieć świadomość, że nasze odejście jest przez udręczoną rodzinę oczekiwanym wyzwoleniem?? Bo przecież i tak bywa. Nie jest to regułą, ale też i nie wyjątkiem. Do rzadkości należą dziś wielopokoleniowe rodziny mieszkające w jednym domu, gdzie opieka nad starszą osobą jest możliwa. Tzw. domy spokojnej starości... Lepiej o tym nie myśleć. Dlatego w moim odczuciu pięknie byłoby tak cichutko, na paluszkach niepostrzeżenie odejść.

[martok]

Oczywiście zgadzam się całkowicie z tym, co piszesz, ale mam pewne uwagi do następującego fragmentu:

Napisał judym

Tzw. domy spokojnej starości... Lepiej o tym nie myśleć.

Otóż z tym nie jest tak źle, jak Ci się wydaje. Bardzo dobrze znam sytuację w bardzo wielu prywatnych pensjonatach seniora i stwierdzam, że większość z nich obecnie to po prostu luksusowe domy wczasowe, dodatkowo z opieką medyczną. Choć - jak w każdej sprawie - zdarzają się wyjątki, to tych wyjątków jest naprawdę niewiele. Największą wadą tych domów jest raczej tylko to, że te najlepsze są drogie. Pozdrawiam - M
*

[judym]

Napisał martok

Oczywiście zgadzam się całkowicie z tym, co piszesz, ale mam pewne uwagi do następującego fragmentu:



Otóż z tym nie jest tak źle, jak Ci się wydaje. Bardzo dobrze znam sytuację w bardzo wielu prywatnych pensjonatach seniora i stwierdzam, że większość z nich obecnie to po prostu luksusowe domy wczasowe, dodatkowo z opieką medyczną. Choć - jak w każdej sprawie - zdarzają się wyjątki, to tych wyjątków jest naprawdę niewiele. Największą wadą tych domów jest raczej tylko to, że te najlepsze są drogie. Pozdrawiam - M
*

I to właśnie miałam na myśli: tylko nieliczni mogą mieć nadzieję na pobyt w tych luksusowych warunkach, bo wysokość emerytury znakomitej większości naszego społeczeństwa jest... Stąd też najlepszym wyjściem i ukłonem w stronę NFZ jest odejść na własnych nogach.
Pozdrawiam -jeszcze na chodzie -J.

[ansty]

Mój mąż - zawsze zdrowy,zadowolony z życia /ja schorowana po kilku operacjach,żółtaczce,zawale serca/ nie żyje już 11 lat-zmarł na skutek komplikacji sercowych-niewydolność wielonarządowa-widok straszny-bezsilność i żal....
Zostałam sama, co prawda z synem i córką /samodzielni/, ale w sercu SAMA!!!

[baburka]

Napisał 77.254.17.xxx

Komentarz do artykułu: Śmierć: nagła, we śnie i bez cierpienia
--------------------
...trzeba tak żyć,by nie bać się śmierci..i po problemie.

Nie boję śmierci jako takiej, mam tylko ogromny żal do życia, że pozbawiło mnie wszystkiego, co stanowi w istocie o jego wartości. Może łatwiej będzie mi umierać, gdy z niechęcią odwrócę od niego głowę?

[baburka]

Napisał martok

... umieranie zazwyczaj okropnie boli - niezależnie od tego, jak się żyło.
*

Rozwiń swoją myśl.

[baburka]

Napisał judym

Bez cierpienia, lęku, obciążania najbliższych swoją chorobą - to godna śmierć.. Pewnie, że taki sposób odejścia jest szokiem dla rodziny, ale czyż nie lepiej pożegnać się z tym życiem nagle niż mieć świadomość, że nasze odejście jest przez udręczoną rodzinę oczekiwanym wyzwoleniem?? Bo przecież i tak bywa.

Bywa i to nader często. Niewiele osób jest skłonnych się przyznać, że nieraz życzyły śmierci swoim wiekowym podopiecznym. Sama zetknęłam się z niejedna taką sytuacją.
Osobiście bardziej od śmierci boję się niesamodzielności.

Napisał baburka

Nie boję śmierci jako takiej, mam tylko ogromny żal do życia, że pozbawiło mnie wszystkiego, co stanowi w istocie o jego wartości. Może łatwiej będzie mi umierać, gdy z niechęcią odwrócę od niego głowę?

A może to tylko chwilowe rozdrażnienie? A może bilans zysków i strat jest jednak po stronie zysków? Na ten bal nie zaproszą nas nigdy więcej

[baburka]

Parę lat (?) jest jeszcze przede mną. Może zdołam posmakować najprostszych z uroków życia, zanim odejdę stąd na dobre? Jedną nogą - zdaje się - już jestem poza granicą czasu. Nadzieja jednak umiera ostatnia

Przeżywamy różne wzloty i upadki; zdrowotne, życiowe. Życie dostacza różnych doświadczeń. Moja Mama mówiła, że bilans zawsze wychodzi na zero za życia, a więc? Jeżeli dzisiaj kłopoty, choroba, życiowa katastrofa to jutro poprawa i radość.
A nadzieja nie umiera nigdy. Uśmiechnij się kolorowy ptaszku

[baburka]

Napisał koala

Uśmiechnij się kolorowy ptaszku

Robię to często, choć wiele w moich uśmiechach jest sarkazmu. Szczęśliwie, nie jestem beksą i poza smutne czyt. obiektywne refleksje raczej się nie wychylam. Wiadomo: jest jak jest

[martok]

Napisał baburka

Rozwiń swoją myśl.

Tu niestety nie ma specjalnie co rozwijać, bo nie miałem na myśli niczego skomplikowanego. Otóż moja poprzedniczka wyraziła myśl, że gdy ktoś żył uczciwie, to nie musi się bać śmierci. Z moich doświadczeń jednak wynika, że jest się czego bać, niezależnie od tego, jak się żyło. A to dlatego, że wielu dobrych ludzi, zupełnie tak samo jak niedobrych, dopadają przypadłości, na które się umiera długo i w cierpieniach. Stąd zresztą cały ten wątek - o tych, którzy mieli szczęście, bo odeszli szybko i spokojnie. Pozdrawiam - M
*

[baburka]

Napisał martok

... wielu dobrych ludzi, zupełnie tak samo jak niedobrych, dopadają przypadłości, na które się umiera długo i w cierpieniach. Stąd zresztą cały ten wątek - o tych, którzy mieli szczęście, bo odeszli szybko i spokojnie.

2 lata temu umierała moja mama na raka, parę dni temu zmarł ktoś z rodziny na tę samą chorobę. Nie cierpieli; w dzisiejszej dobie jest to w pełni osiągalne. Mama życzyła sobie odejść wcześniej, lecz bez upokarzającego stanu zwierzęcego bólu. I tak się stało. Wszystko w rękach opiekunów. Jeśli są dostatecznie oświeceni i zdeterminowani, potrafią zapewnić bliskiej osobie śmierć bez cierpienia. Naprawdę nie ma się czego obawiać.

[martok]

Napisał baburka

Mama życzyła sobie odejść wcześniej, lecz bez upokarzającego stanu zwierzęcego bólu. I tak się stało. Wszystko w rękach opiekunów. Jeśli są dostatecznie oświeceni i zdeterminowani, potrafią zapewnić bliskiej osobie śmierć bez cierpienia.

To dla mnie bardzo ważna i bardzo pozytywna wiadomość. Niestety moja mama (sporo lat wcześniej) nie miała tyle szczęścia. Miło mi więc słyszeć, że obecnie nie wszyscy w kółko bezmyślnie powtarzają, iż "cierpienie uszlachetnia". Pozdrawiam jeszcze raz - M
*