Stary dobry rock

[iwasiwa]

Legenda rocka-Chuck Berry-Johny B.Goode live
http://youtu.be/AEq62iQo0eU

[ewikomega]

Zapach dobrego rocka z.... filmiu La passione Cris Rea


http://www.youtube.com/watch?v=DJfvK37Umss

[Siri]

http://www.youtube.com/watch?v=eMmKrSKPN9c



Czasu, potrzeba czasu,
Żeby odzyskać twą miłość znów.
Będę tam, będę tam.
Miłość, tylko miłość,
może przywrócić mi twą miłość pewnego dnia.
Będę tam, będę tam.

Będę walczył, kochanie, będę walczył,
By wygrać twą miłość znów,
Będę tam, będę tam.
Miłość, tylko miłość
Może zburzyć kiedyś ten mur,
Będę tam, będę tam.

Jeśli chcielibyśmy znów
Zacząć wszystko od nowa,
Spróbowałbym zmienić
Rzeczy, które zabiły naszą miłość
Twoja duma zbudowała mur, tak silny
Że nie mogę się przebić.
Tam naprawdę nie ma szans
By zacząć jeszcze raz od nowa.
Kocham cię.

Spróbuj, kochanie spróbuj,
Uwierzyć w moją miłość znów,
Będę tam, będę tam.
Miłość, nasza miłość
Po prostu nie powinna być odrzucona,
Będę tam, będę tam.

Jeśli chcielibyśmy znów
Zacząć wszystko od nowa,
Spróbowałbym zmienić
Rzeczy, które zabiły naszą miłość
Twoja duma zbudowała mur, tak silny
Że nie mogę się przebić.
Czy naprawdę nie ma szans
By zacząć jeszcze raz od nowa?

Jeśli chcielibyśmy znów
Zacząć wszystko od nowa,
Spróbowałbym zmienić
Rzeczy, które zabiły naszą miłość
Tak, zraniłem twoją dumę, i wiem
Co wtedy czułaś.
Powinnaś dać mi szansę,
To nie może być koniec.

Wciąż cię kocham
Wciąż cię kocham
Wciąż cię kocham, potrzebuję twojej miłości,
Wciąż cię kocham
Wciąż cię kocham, kochanie

[Jasta]

Sięgnąłem trochę wstecz i nie znalazłem tego utworu na wątku; myślę, że się nada.

The Swinging Blue Jeans - You're No Good
http://www.youtube.com/watch?v=My3jTh6PuSU

Przychylności...

[destiny]

https://www.discogs.com/Manfred-Mann...elease/2173727

Kilka kawałków z tego albumu podoba mi się.

Manfred Mann - The Five Faces of Manfred Mann (1964)
https://get-tune.cc/song/4338910-man...red-mann-1964/

[alez5]

Dzień dobry!

Oto zespół niesłusznie nazywany zespołem jednego przeboju:

Eagles - The Complete Greatest Hits
http://tunnel.ru/post-eagles-the-com...test-hits-2003




...

[destiny]

Danny & The Juniors - At the Hop
https://get-tune.cc/search/f/1957+da...rs+at+the+hop/

Danny & The Juniors - Rock and Roll Is Here to Stay
https://get-tune.cc/search/f/danny+t...+here+to+stay/

Danny & The Juniors - When the Saints Go Twistin' In
https://get-tune.cc/search/f/danny+t...go+twistin+in/

Danny & The Juniors - Let's go to Dahab!
https://get-tune.cc/search/f/danny+t...s+go+to+dahab/

Danny & The Juniors -Sometimes (When I’m All Alone)
https://get-tune.cc/search/f/danny+t...i+m+all+alone/

Danny & The Juniors - A Thousand Miles Away
https://get-tune.cc/search/f/danny+a...nd+miles+away/

[ewikomega]

2 Plus 1 - Nowy wspaniały świat - full LP album
https://www.youtube.com/watch?v=XhFR3fLE4sM&list=RDXhFR3fLE4s

Zespół Dwa Plus Jeden powstał w styczniu 1971 r.

Grupę tworzyli: Elżbieta Dmoch (eks Warszawskie Kuranty) - śpiew, flet; Janusz Kruk (eks Warszawskie Kuranty) - gitara, śpiew i Andrzej Rybiński (eks Kanon Rytm, Bumerang) - gitara basowa, śpiew.

Pierwotnie grupa miała nosić nazwę Smak Miodu.
Kierownikiem organizacyjnym zespołu został Jan Szewczyk. Pierwszymi przebojami grupy były utwory, pochdzące ze śpiewogry K. Gaertner i Ernesta Brylla: "Nie zmogła go kula"; "Hej baby, baby"; "Kolibajka". Wiosną 1971 r. A. Rybińskiego zastąpił Andrzej Krzysztofik (eks Grupa Bluesowa Stodoła).

Latem 1971 r. formacja wystąpiła podczas IX KFPP w Opolu (1971) prezentując fragmenty widowiska "Janosik, czyli na szkle malowane", a pochodząca z niego piosenka "Nie zmogła go kula" została wyróżniona.
[FONT=''][/font]
Latem 1972 r. zespół dokonał kolejnych nagrań dla Młodzieżowego Studia "Rytm".
W tym roku kolejne piosenki Dwa Plus Jeden: "Czerwone słoneczko" i "Chodź, pomaluj mój świat" stały się dużymi przebojami i przyniosły grupie ogólnokrajową popularność.
Latem na FPŻ w Kołobrzegu otrzymali „Złoty pierścień” za utwór „Czerwone słoneczko” (gdzie wykonali także utwór „Uśmiech dla żołnierza”) oraz na MFP w Sopocie, a w listopadzie 1972 r. nagrywali dla wytwórni RCA Italiana. w tym roku zespół wystąpił na "Festiwalu Krajów Nadbałtyckich" w Rostocku.
W grudniu nakładem Polskich Nagrań został wydany debiutancki longplay, zatytułowany "Nowy, wspaniały świat". Nowym muzykiem Dwa Plus Jeden został multiinstrumentalista Tomasz Rostkowski (eks Hagaw, Paradox), którego z końcem 1973 r. zastąpił Cezary Szlązak (eks Dylemat) - saksofon, klarnet, instrumenty klawiszowe, śpiew.


W kwietniu 1973 r. grupa została zaproszona do niemieckiego programu telewizyjnego Disco, gdzie wykonała piosenkę "Zjechaliśmy kapelą". W czerwcu zespół po raz trzeci zaśpiewał na festiwalu w Opolu, a piosenka "Codzienność" otrzymała nagrodę dziennikarzy. W tym samym roku grupa nagrała piosenki "Gwiazda dnia" i "Baobab" do filmu "W pustyni i w puszczy"oraz wystąpiła na Festiwalu Muzyki Współczesnej w Edynburgu.


Wiosną 1974 r. Dwa Plus Jeden pierwszy raz odwiedzili Stany Zjednoczone i Kanadę. Występowali także w Szkocji, Francji, Szwajcarii i Niemczech Zachodnich. Dzięki piosence "Kołysanka matki" zespół zajął trzecie miejsce na festiwalu w Sopocie (podczas tego festiwalu otrzymał złotą płytę za debiutancki album).

Grupa wzięła udział w programie telewizyjnym "Piosenki z autografem" obok innych popularnych polskich artystów wykonując hit "Na luzie". Brytyjski magazyn muzyczny Music Week obwołał 2 plus 1 gwiazdą roku (*).

W plebiscycie Non Stopu za 1974 r. E. Dmoch triumfowała w kategorii wokalistek, J. Kruk zajął 2 miejsce w jako "Kompozytor Roku", a grupa uplasowała sie na 2 pozycji.

W 1975 r. skład formacji powiększył się o Adama Pilawę - skrzypce, pianino i Andrzeja Wójcika (eks Gramine) - perkusja. Zespół z powodzeniem koncertował W kraju i za granicą: w NRD, Czechosłowacji, ZSRR. W 1975 r. grupa wystapiła na MFP w Sopocie, Festiwalu "Bratyslawska Lira" oraz na Festiwalu Muzyki Współczesnej w Edynburgu i "Schlager Festiwalu" w Dreźnie.

W kwietniu tego roku zespół wydał swój drugi album zatytułowany "Wyspa dzieci". Jesienią 1976 r. odeszli A. Krzysztofik i A. Pilawa, a ich miejsce zajęli: Zbigniew Brzeziński (eks Bang) - pianino, mellotron, skrzypce, gitara i Andrzej Pawlik - (eks ABC) - gitara basowa. Po odejściu A. Krzysztofika trzecim oficjalnym członkiem Dwa Plus Jeden został C. Szlązak.

W 1976 r. formacja ponownie wystapiła na MFP w Sopocie i Festiwalu "Bratyslawska Lira", III Polskich Targach Estradowych "Poltest" W Łodzi oraz wzięła udział KFPP w Opolu, gdzie zaprezentowała rozbudowaną suitę, poświęconą tragicznie zmarłemu Zbigniewowi Cybulskiemu. Materiał ten został wydany na trzecim albumie grupy zatytułowanym "Suita Aktor". W 1977 r. formacja wystąpiła na XIII Festiwalu "Złoty Orfeusz" w Słonecznym Brzegu.


Na początku 1978 r. zespół nagrał swą kolejną płytę "Teatr na drodze", na której znalazły się takie utwory jak "Windą do nieba" i "Ding-Dong".
W nagraniu albumu grupę wspomagali m. in. Czesław Niemen - instrumenty klawiszowe i Zbigniew Hołdys (eks Dzikie Dziecko) - gitara, który współpracował z formacja do września 1978 r., kiedy w Dwa Plus Jeden pojawił się Marek Śnieć (eks Saloon) - gitara.
Latem 1978 r. grupa udała się na Kubę, gdzie wykonywała "La Habana mi amor" (hiszpańską wersję "California mon amour") i wystąpiła w programie telewizyjnym. Na Kubie zespół wystapił ponownie w marcu 1979 r,gdzie odbył dwutygodniową trasę koncertową oraz nagrał singiel z piosenkami "Margarita" i "La Habana mi amor". W kraju ukazał się piąty album formacji zatytułowany "Irlandzki tancerz".
Z końcem lat 70-tych grupa próbowała zrobić karierę międzynarodową, wiążąc sie kolejno z niemieckimi firmami Topas, Metronome i Autobahn. Dorobkiem tej współpracy jest kilka singli i dwa albumy - "Easy Come, Easy Go" (Autobahn, 1981) oraz "Warsaw Nights" (Autobahn, 1981). Z zespołem współpracowali wtedy W. E. Stein i W. Jass, autorzy przebojów grupy Goombay Dance Band. W związku z zainteresowaniem rynkiem niemieckim 2 Plus 1 regularnie gościli w RFN.
W 1980 r. zespół wystąpił na Festiwalu Interwizji w Sopocie.
W kwietniu 1981 r. polska telewizja wyemitowała program muzyczny "Moje marzenia" z polskimi, jak i zagranicznymi piosenkami zespołu.

Tego samego roku grupa nagrała kolejną polską piosenkę – "Iść w stronę słońca", która stała się ona jednym z największych przebojów zespołu. Obok E. Dmoch, J. Kruka i C. Szlązaka zespół tworzyli: Krzysztof Słotkowicz (eks Pixi-Dixi-Land) - gitara; Bogusław Mietkowski (eks Telegram) - gitara basowa i Wacław Laskowski - perkusja.
2 plus 1 nawiązali współpracę z autorem tekstów Andrzejem Mogielnickim i w 1982 r. ukazał się nowy singel z piosenkami "Kalkuta nocą"i "Obłędu chcę".

W 1983 r. zespół wystąpił na festiwalu opolskim, gdzie zaprezentował awangardowe show zawierające piosenki z nadchodzącego albumu, który zdobył uznanie krytyków i publiczności.
Wkrótce na rynku pojawił się ósmy album, "Bez limitu".
Premierowe nagrania bardzo różniły się od poprzednich dokonań zespołu, będąc połączeniem rocka i synth popu. Wiele piosenek z płyty stało się przebojami, w tym "Nic nie boli", "Requiem dla samej siebie" i "XXI wiek (Dla wszystkich nas)". Album okazał się sukcesem komercyjnym, osiągając status Złotej Płyty.

W lutym 1984 r. 2 plus 1 wystąpili w Sali Kongresowej w Warszawie, gdzie podczas transmitowanego przez telewizję koncertu zespół otrzymał Złote Płyty za dwa poprzednie albumy: "Easy Come, Easy Go" i "Bez limitu". Kolejny singel grupy, "Wielki mały człowiek" ukazał się w tym samym roku, będąc zapowiedzią następnej płyty.

Piosenka stała się jednym z większych hitów 2 plus 1 i radziła sobie bardzo dobrze na listach przebojów.
Nagrywając materiał na nową płytę, zespół rozpoczął współpracę z Maciejem Zembatym i Johnem Porterem.
Album "Video", dziewiąty studyjny LP 2 plus 1, ukazał się w 1985 roku nakładem wytwórni Savitor.
Na singlach wydane zostały utwory "Chińskie latawce", gdzie anglojęzyczne partie tekstu śpiewa J. Porter, "Koszmar" i piosenka tytułowa. Nagrano także specjalny program telewizyjny, który promował album. W 1985 r. C. Szlązak wydał swój pierwszy i zarazem jedyny singiel solowy, z piosenkami "Bezpłatny kurs" oraz "Inne życie, inny świat".


Po wydaniu płyty "Video" nastąpił spadek aktywności muzycznej 2 plus 1. Grupa występowała coraz mniej i rzadko pokazywała się w telewizji. W 1986 r. wydano jedynie koncertową kompilację Greatest Hits - Live. Znalazły się tam największe hity oraz fragment koncertu z Sali Kongresowej z 1984 roku. Ukazał się również singel nagrany specjalnie z okazji Mundialu '86, zawierający dwie piosenki: "Orły do boju" i "Trochę nadziei na wygraną".
W 1987 Janusz Kruk zaczął komponować muzykę do przedstawień teatralnych. Skomponował m.in. tło muzyczne do spektaklu Szaleństwa pana Hilarego, opartego na utworze Juliana Tuwima. Zespół nagrał jedną nową piosenkę, "Ocalić coś", która później trafiła na składankę "Całuj gorąco".


W roku 1988 r. 2 plus 1 rozpoczęli współpracę z Jackiem Cyganem, który napisał większość tekstów na nadchodzący album. Zespół pojawił się w programie "Premie i premiery", gdzie zaprezentował wybrane piosenki z nowego wydawnictwa

. W roku 1989 wydany został dziesiąty i – jak się później okazało – ostatni album, zatytułowany "Antidotum".

Grupa wyruszyła w trasę koncertową po USA w 1990 r. Podczas jednego z występów J. Kruk zasłabł na scenie, co skłoniło zespół do ograniczenia działalności koncertowej.
W 1990 r. zespół pojawił się w programie "Nocny Klub Jedynki", gdzie wykonał dwie piosenki: "Ameryka Cię zje" i "Margarita", a jednocześnie J. Kruk kontynuował pisanie muzyki do sztuk teatralnych. W 1991 r. została wydana przez frimę Sonic druga kompilacja 2 plus 1, zatytułowana "18 Greatest Hits".
Był to pierwszy album grupy wydany od razu na nośniku CD.

Rok 1992 przyniósł definitywne zawieszenie działalności 2 plus 1, kiedy 18 czerwca Janusz Kruk niespodziewanie zmarł na zawał serca. Po tym wydarzeniu E. Dmoch, wycofała się z życia publicznego i artystycznego. Wytwórnia Sonic wydała dwie kolejne kompilacje: "21 Greatest Hits" (1995) i "Greatest Hits Vol. 2" (1996).


Jesienią 1998 r. Cezary Szlązak i Elżbieta Dmoch zdecydowali się na reaktywację 2 plus 1. Ich pierwszy występ miał miejsce w jednej z warszawskich szkół, gdzie zostali ciepło przyjęci. Zespół powrócił w nieco innym składzie – do E. Dmoch i C. Szlązaka dołączyło dwóch nowych muzyków: Michał Król - gitara, Dariusz Sygitowicz - perkusja. We wrześniu grupa pojawiła się na koncercie "Piknik Dwójki – Pożegnanie lata" w Gnieźnie.

E. Dmoch pojawiła się w programie "Dozwolone od lat 40" Marii Szabłowskiej i Krzysztofa Szewczyka, gdzie udzieliła wywiadu. Niestety, na początku 1999 r. E. Dmoch i C. Szlązak razem z Markiem Dutkiewiczem i Witoldem Pogranicznym wzięli udział w programie "Szansa na sukces" Elżbiety Skrętkowskiej, który był ostatnim występem telewizyjnym reaktywowanego 2 plus 1. E. Dmoch wkrótce odwołała wszystkie plany i zespół ponownie się rozwiązał.

C. Szlązak założył własną grupę pod nazwą Cezary Szlązak Band.[25]

Jesienią 2005 r. ukazał się maxisingel "2 plus 1: Interpretacje 2005", zawierający covery czterech hitów zespołu, wykonywane przez Reni Jusis, Marię Sadowską, Kasię Klich i zespół Goya.


W kwietniu 2008 Elżbieta Dmoch i Janusz Kruk stali się bohaterami jednego z odcinków programu Taka miłość się nie zdarza emitowanego na antenie TVN Style.

W sierpniu 2008 r. E. Dmoch pojawiła się na pierwszym zlocie wielbicieli zespołu, gdzie odpowiadała na pytania fanów i zaśpiewała z nimi kilka piosenek. W grudniu 2010 r. ukazał się box set muzyczny zatytułowany "2 plus 1".

źródło: encyklopedia polskiej muzyki rockowej