mam problem z babcią ;(

[Jolusia]

..taka to jest starość.....ale pamiętajmy,że i ludzie młodzi też się kiedyś zestarzeją i mogą być jeszcze gorsi...czego nikomu nie życzę......pozdrawiam

[amata0]

Przeczytałam z ciekawością wpisy na forum. Temat starości jest mi doskonale znany. Obecnie mój mąż mieszka z 90 letnim ojcem a ja z 99 letnią babcią. Jak z prostych rachunków wynika jestesmy ludźmi koło 50-tki. I od dawna uważam, że jesteśmy ostatnim pokoleniem, które ma takie problemy i takie dylematy. Pokolenie w dół uzna w odniesieniu do własnych rodziców, że do tego powołane sa instytucje. I moim zdaniem, będą mieli rację . Opieka nad starym człowiekiem, to więzienie, katorżnicza praca, ktora odbiera całą radośc życia. Moja babcia ma jak napisałam 99 lat. I kiedyś poryczałam się, czytając w gazecie o jubileuszu 107 urodzin jakiejś Pani. Bo i tak być może.
I w każdej rodzinie tak to jest, że znajdzie się jakiś jeden frajer, który nie ma sumienia, albo siły przebicia żeby się z takiej opieki wykręcić. Nie znam rodziny, w której zgodnie i rotacyjnie i sprawiedliwie były dzielone takie obowiązki.
Dobrze, że w przyszłości taki problem, bo to jest poblem, bedzie dotyczył marginesu społeczeństwa. Sama nie mam dzieci i jestem w o tyle lepszej sytuacji, że nie oczekuję, że mnie ktoś z rodziny bedzie obiegał na starość. Godzę się z tym, że zajmie się tym instytucja. Moim wzorem jest moja 84 letnia samotna i SAMODZIELNA ciocia. Znam specyfikę działania i funkcjonowania DPS-ów, bo mam z tym kontakt zawodowy. I już teraz myślę jak zabezpieczyć własny interes, gdy nie będę w stanie funcjonować samodzielnie. Od strony finansowej i prawnej. Mam nadzieję, że tego nie dożyję, ale jakby babcine geny wzięły górę, to obecnie, jako osoba w pełni sił fizycznych i umysłowych redaguję w sobie scenariusz na przyszłość, żeby uniknąć poniewierania mną w jakiejś placówce. Wiem, to będzie kosztowne, ale brak dzieci, to również odwrócona hipoteka i dodatkowe środki na pełnomocnika, który dożywotnio i skutecznie będzie reprezentował moje interesy. Za pieniądze, a to zdrowszy układ niż za iluzoryczną wdzięczność za mniej lub bardziej szczęśliwe dzieciństwo.

w twoich słowach jest tyle rozżalenia i bólu ,tak masz rację że opieka nad starszym człowiekiem może być baardzo trudna,ale przecież po coś na tym świecie żyjemy !!!! żyjemy dla innych bynajmniej powinnyśmy ale to jest moja opinia ...nikt za żadne pieniądze nie zastąpi rodziny,wiem że różnie to w rodzinach bywa ,ale osoba która akurat potrzebuje takiej pomocy ...też czuje ,myśli i nie bardzo może sobie pomóc ...jest skazana jak nie na bliskich to na instytucje ...niestety ...my kiedyś też będziemy starzy......Pozdrawiam cię serdecznie.

[ania954]

Witam,ja bym proponowała wynając opiekunkę która dałaby sobie rade.

[monia]

Wynająć opiekunkę to najlepsze wyjście .

[Fotona1]

Witam serdecznie
Przez długi czas odsuwałem od siebie myśl o sytuacji która mnie niejako zaskoczyła. Moja mama (82 lata) będąca po udarze, dawała sobie radę aż do dnia, gdy przewróciła się kilka dni temu i wylądowała w szpitalu, wiem że po wyjściu ze szpitala nie będę już mógł pozostawić jej na moment bez opieki.
Gdy problem dotarł do mojej świadomości, stwierdziłem że jak małe dziecko jestem bezradny. Pracuję w tzw. delegacjach, czyli wyjeżdżam na 3 do 5 dni, wracam do domu na dzień lub dwa, itd.. Nie mam innej rodziny.
Wiem, że najlepszym wyjściem byłoby umieszczenie mamy w domu opieki, ale z tego co słyszę, terminy przyjęć są tak odlegle. Na to aby umiescić mamę w prywatnym domu opieki nie stać mnie, prywatna opiekunka ten sam problem. Jeżeli zrezygnuję z pracy nie będe miał środków do życia, na pracę w mojej miejscowości nie moge liczyć.

Może ktoś ma pomysł, gdzie jak szukać pomocy. Będę wdzięczny za każda pomocną dłoń.

[bogda]

Możesz się zgłosić do MOPS-u w swoim mieście i poprosić o pielęgniarkę lub inną pomoc dochodzącą.

[Fotona1]

Napisał bogda

Możesz się zgłosić do MOPS-u w swoim mieście i poprosić o pielęgniarkę lub inną pomoc dochodzącą.

Ta forma pomocy nie wystarczy, mama jest juz osoba nie samodzielną i nie mozna jej zostawić na kilka dni samej.

Napisał Fotona1

Witam serdecznie
Przez długi czas odsuwałem od siebie myśl o sytuacji która mnie niejako zaskoczyła. Moja mama (82 lata) będąca po udarze, dawała sobie radę aż do dnia, gdy przewróciła się kilka dni temu i wylądowała w szpitalu, wiem że po wyjściu ze szpitala nie będę już mógł pozostawić jej na moment bez opieki.
Gdy problem dotarł do mojej świadomości, stwierdziłem że jak małe dziecko jestem bezradny. Pracuję w tzw. delegacjach, czyli wyjeżdżam na 3 do 5 dni, wracam do domu na dzień lub dwa, itd.. Nie mam innej rodziny.
Wiem, że najlepszym wyjściem byłoby umieszczenie mamy w domu opieki, ale z tego co słyszę, terminy przyjęć są tak odlegle. Na to aby umiescić mamę w prywatnym domu opieki nie stać mnie, prywatna opiekunka ten sam problem. Jeżeli zrezygnuję z pracy nie będe miał środków do życia, na pracę w mojej miejscowości nie moge liczyć.

Może ktoś ma pomysł, gdzie jak szukać pomocy. Będę wdzięczny za każda pomocną dłoń.

Idealnym rozwiązaniem byłaby sąsiadka ,która jest niepracująca za niewielką kwotę pomogłaby i miałbyś pewność ,że w razie problemów zawsze będzie ktoś kto wezwie pomoc.druga alternatywa to zgłosić do Opieki społecznej i przydzielą opiekunkę za tą opiekę się płaci,w najgorszym przypadku hospicjum tam już przyjmują osoby po udarach,które nie są samodzielne.popytaj to tu to tam a znajdziesz rozwiązanie.życzę powodzenia.

[Zytka 58]

Napisał okruszek999

Idealnym rozwiązaniem byłaby sąsiadka ,która jest niepracująca za niewielką kwotę pomogłaby i miałbyś pewność ,że w razie problemów zawsze będzie ktoś kto wezwie pomoc.druga alternatywa to zgłosić do Opieki społecznej i przydzielą opiekunkę za tą opiekę się płaci,w najgorszym przypadku hospicjum tam już przyjmują osoby po udarach,które nie są samodzielne.popytaj to tu to tam a znajdziesz rozwiązanie.życzę powodzenia.

Dodam,że hospicja prowadza rowniez opiekę domową-popytaj pracują tam ludzie z dużym doświadczeniem i na pewno uzyskasz pomoc czy radę jak zorganizować sobie teraz życie.Moi znajomi korzystali z takiej pomocy-kazdy przypadek jest załatwiany indywidualnie, wiec nie ma jakiś określonych ściśle zasad. Zycze powodzenia i wytrwałości!

[przekora]

Napisał amata0

Przeczytałam z ciekawością wpisy na forum. Temat starości jest mi doskonale znany. Obecnie mój mąż mieszka z 90 letnim ojcem a ja z 99 letnią babcią. Jak z prostych rachunków wynika jestesmy ludźmi koło 50-tki. I od dawna uważam, że jesteśmy ostatnim pokoleniem, które ma takie problemy i takie dylematy. Pokolenie w dół uzna w odniesieniu do własnych rodziców, że do tego powołane sa instytucje. I moim zdaniem, będą mieli rację . Opieka nad starym człowiekiem, to więzienie, katorżnicza praca, ktora odbiera całą radośc życia. Moja babcia ma jak napisałam 99 lat. I kiedyś poryczałam się, czytając w gazecie o jubileuszu 107 urodzin jakiejś Pani. Bo i tak być może.
I w każdej rodzinie tak to jest, że znajdzie się jakiś jeden frajer, który nie ma sumienia, albo siły przebicia żeby się z takiej opieki wykręcić. Nie znam rodziny, w której zgodnie i rotacyjnie i sprawiedliwie były dzielone takie obowiązki.
Dobrze, że w przyszłości taki problem, bo to jest poblem, bedzie dotyczył marginesu społeczeństwa. Sama nie mam dzieci i jestem w o tyle lepszej sytuacji, że nie oczekuję, że mnie ktoś z rodziny bedzie obiegał na starość. Godzę się z tym, że zajmie się tym instytucja. Moim wzorem jest moja 84 letnia samotna i SAMODZIELNA ciocia. Znam specyfikę działania i funkcjonowania DPS-ów, bo mam z tym kontakt zawodowy. I już teraz myślę jak zabezpieczyć własny interes, gdy nie będę w stanie funcjonować samodzielnie. Od strony finansowej i prawnej. Mam nadzieję, że tego nie dożyję, ale jakby babcine geny wzięły górę, to obecnie, jako osoba w pełni sił fizycznych i umysłowych redaguję w sobie scenariusz na przyszłość, żeby uniknąć poniewierania mną w jakiejś placówce. Wiem, to będzie kosztowne, ale brak dzieci, to również odwrócona hipoteka i dodatkowe środki na pełnomocnika, który dożywotnio i skutecznie będzie reprezentował moje interesy. Za pieniądze, a to zdrowszy układ niż za iluzoryczną wdzięczność za mniej lub bardziej szczęśliwe dzieciństwo.

Jak tylko sięgnę pamięcią, opiekowałam się osobami, które tego potrzebowały. Najpierw babcią, która żyła 96 lat, potem ciocią 94 lata, potem siostrą chorą na nowotwór złośliwy, następnie mężem, chorym na alzheimera, który zmarł dwa lata temu. Często myślałam, że nie podołam nawet jednego dnia dłużej, popadałam w skrajną rozpacz. Właśnie w takich momentach, pojawiały się osoby z pomocną dłonią. Były dla mnie wsparciem i pociechą. Rzeczywistość przestawała być straszna. Trzeba wierzyć w ludzi.

[katarzynah123]

Skoro babcia tak bardzo źle się u was czuje to niech idzie do domu starców a jeśli siostrze twojego ojca coś nie pasuje to spakujcie rzeczy babci i zawieźcie ją do córki. To rozwiązanie ucieszy was i babcię a że córka nie będzie zadowolona to co z tego. Rozumie że trzeba opiekować się swoimi rodzicami ale nie wbrew ich woli. Babcia albo dostosuje się do waszego życia albo niech idzie gdzie chce.

[stokrotka22]

Napisał katarzynah123

Skoro babcia tak bardzo źle się u was czuje to niech idzie do domu starców a jeśli siostrze twojego ojca coś nie pasuje to spakujcie rzeczy babci i zawieźcie ją do córki. To rozwiązanie ucieszy was i babcię a że córka nie będzie zadowolona to co z tego. Rozumie że trzeba opiekować się swoimi rodzicami ale nie wbrew ich woli. Babcia albo dostosuje się do waszego życia albo niech idzie gdzie chce.

Dokładnie postąpiłabym podobnie.

[LesnaChata_pl]

Myślę ,że dobrym rozwiązaniem było by podawanie babci leków uspokajających (dobrze poradzić się lekarza rodzinnego).Z ogólnie dostępnych środków uspokajających polecam melisę- 3 razy dziennie. Serdecznie współczuję i życzę cierpliwości.

[saltandpepper]

zatrudnienie prywatnej opiekunki powinno rozwiązać problem. Takie osoby wiedzą,jak zająć się schorowanymi osobami...

[palinka]

A może warto pomyśleć o prywatnym domu opieki? Na pewno komfortowe warunki i towarzystwo osób w podobnym wieku byłoby pomocne: http://rezydencjagreenpark.pl

[madera1938]

Napisał palinka

A może warto pomyśleć o prywatnym domu opieki? Na pewno komfortowe warunki i towarzystwo osób w podobnym wieku byłoby pomocne: http://rezydencjagreenpark.pl

Dzień dobry! Mam pytanie : czy może jestes zorientowana, ile kosztuje pobyt w takim komfortowym domu opieki ?

[dziewiątka]

Napisał madera1938

Dzień dobry! Mam pytanie : czy może jestes zorientowana, ile kosztuje pobyt w takim komfortowym domu opieki ?

madera,
podaję Ci link do cennika : za pobyt krótkoterminowy i długoterminowy ( nawet do roku)
po wejściu na stronę podanego linku - cenniki musisz zapisać na swoim komp. bo nie otwierają się na stronie;
cenniki podane są w pdf

link do cennika : http://rezydencjagreenpark.pl/art/52/cennik.html

[niobos]

Mam pytanie czy moze wiesz ile sie czeka w Łodzi na sanatorium z reumatologii na dzis mam numer 39557