menu

senior.pl - aktywni w każdym wieku

Wróć   Klub Senior Cafe > Kultura > Muzyka
Zarejestruj się FAQ / Pomoc Szukaj Dzisiejsze Posty Oznacz Fora Jako Przeczytane

Muzyka Muzyka słuchana i wykonywana - od klasycznej do tej całkiem współczesnej, od opery do "Idola" - jedym słowem wszystko o świecie dźwięków.

Odpowiedz
Narzędzia wątku Przeszukaj ten wątek
  #1121  
Nieprzeczytane 22-02-2018, 22:40
ewikomega's Avatar
ewikomega ewikomega jest offline
Stały bywalec
 
Zarejestrowany: Jun 2008
Miasto: 00-621warszawa
Posty: 6 878
Domyślnie

Krzysztof Klenczon Trzy Korony FULL LP 1971
https://www.youtube.com/watch?v=W9twvk1Swtg

Cytat:
Krzysztof Klenczon - wokalista, gitarzysta i kompozytor. Urodził sie 14 stycznia 1942 r. w Pułtusku, w rodzinie kolejarskiej, która po wojnie osiadła w Szczytnie. Po ukończeniu Liceum Ogólnokształcącego w 1960 r. podjął studia na Politechnice Gdańskiej, ale po pierwszym semestrze przeniósł się do Studium Nauczycielskiego Wychowania Fizycznego.
W dzieciństwie uczył sie gry na klarnecie i gitarze. W lipcu 1962 r. wraz z Karolem Warginem podczas I Festiwalu Młodych Talentów w Szczecinie wykonał utwór "Mały miś". Duet został laureatem festiwalu. We wrześniu 1962 r. zaczął współpracę z Niebiesko-Czarnymi. Będąc w grupie, K. Klenczon skomponował pierwsze własne utwory: "Bo to był zły dzień" i "Licz do stu". Z Niebiesko-Czarnymi muzyk dwukrotnie wystepował na festiwalu opolskim. W 1964 r. wykonywał tam własne kompozycje: "Taka jak ty"; "Gdy odlatują bociany"; "Wspomnienia szkolne".
Po rozstaniu z zespołem, w lipcu 1964 r. dołączył do Pięciolinii, które w styczniu 1965 r. przekształciły sie w Czerwone Gitary. Skomponował wiele udanych przebojów grupy: "Historia jednej znajomości"; "Kto lepszy"; "Wolny wieczór"; "Jak wędrowne ptaki"; "Matura"; "Nikt na świecie nie wie"; "Moda i miłość"; "Kwiaty we włosach"; "Wróćmy na jeziora"; "Powiedz stary gdzieś ty był"; "Kamienne niebo"; "Biały krzyż"; "Jesień idzie przez park". Z zespołem nagrał trzy płyty długogrające, sprzedawane w rekordowych nakładach oraz wystepował na festiwalach w Opolu, Sopocie i Kołobrzegu. Grupa, zwana polskimi Beatlesami, biła rekordy popularności. Toteż decyzja o odejściu z zespołu 31 sztycznia 1970 r. wzbudziła wielka sensację. Powodem rozstania się z grupa był m. in. konflikt z Sewerynem Krajewskim na tle dalszego rozwoju artystycznego grupy.
Będąc jeszcze członkiem Czerwonych Gitar, w styczniu 1970 r. nagrał z towarzyszeniem muzyków sesyjnych kilka utworów dla radia, z których "10 w skali Beauforta" przedstawił 6 lutego na Telewizyjnej Giełdzie Piosenki. Zachęcony powodzeniem piosenki postanowił stworzyć własny zespół.
Trzy Korony K. Klenczona zadebiutowały przed szerszą publicznością na Telewizyjnej Giełdzie Piosenki 30 marca 1970 r. utworem "Ludzie wśród ludzi". Wystepowały na VIII KFPP w Opolu i X MFP w Sopocie. Pierwotny skład tworzyli: K. Klenczon - gitara, śpiew; Ryszard Klenczon - gitara hawajska, gitara; Grzegorz Andrian (wł. Grzegorz Andruszkiewicz) - gitara basowa, śpiew i Marek Ślazyk (eks Wawele) - perkusja. We wrześniu zespół wyruszył z nowym perkusistą Piotrem Stajkowskim na krajowe trasy koncertowe. Z końcem roku grupa wystepowała w ramach tzw. "Warszawskich Ferii".
Wiosną 1972 r. w ramach jubileuszu dziesięciolecia Niebiesko-Czarnych, K. Klenczon dał cykl koncertów zatytułowany "Nie przejdziemy do historii", którym oficjalnie żegnał się z krajową publicznością. Równocześnie wydano, nagrany rok wcześniej jedyny album grupy. W maju 1972 r. K. Klenczon dokonał ostatniej sesji nagraniowej z zespołem, po czym odszedł z grupy. Trzy Korony kontynuowały jeszcze działalność z wokalistka Marią Głuchowską, by jesienią rozwiązać się.
Wkrótce K. Klenczon wyjechał z rodziną na stałe do USA. W Stanach Zjednoczonych nie zerwał kontaktu z muzyką, choć jego podstawowym źródłem utrzymania stała się praca introligatora. W chicagowskiej wytwórni płytowej Clay Pigeon nagrał pod pseudonimem Christopher singiel "Hey Mr. America" oraz album "The Show Never Ends". K. Klenczon przez cały czas utrzymywał więź z polskimi muzykami.
Do kraju po raz pierwszy przyjechał prywatnie na tygodniowy pobyt w grudniu 1975 r. Po raz drugi i trzeci w latach 1978-1979. W 1978 r. w ramach kilkutygodniowego tournee, wystąpił 11 lipca w Sali "Kongresowej" na imprezie Klenczon Show. Wziął także udział w IV Międzynarodowych Konfrontacjach Muzycznych "Pop Session 1978" w Sopocie. Występy te nie należały do zbyt udanych, podobnie jak druga tura koncertowa (21-31.10.1979). Podczas pierwszego pobytu K. Klenczon zarejestrował z towarzyszeniem gitary materiał do płyty "Powiedz stary gdzieś ty był", do której pozostałe podkłady instrumentalne dograł później zespół R. Kruzy.
Artysta często myślał o powrocie do Polski. W ostatnim okresie życia występował w dobroczynnych koncertach organizowanych głównie na rzecz polskich dzieci. Ten w klubie "Milford" 25 lutego 1981 r. okazał się być jego ostatnim. W drodze powrotnej do domu miał wypadek samochodowy. Zmarł w nocy z 7 na 8 kwietnia w wyniku komplikacji powypadkowych. Pochowany został w Chicago. Prochy artysty sprowadziła 25 lipca 1981 r. do Szczytna jego rodzina.
W lipcu 1991 r., z okazji 10 rocznicy śmierci zorganizowano w Szczytnie koncert poświęcony pamięci muzyka, z udziałem m. in. Maryli Rodowicz i zespołu Żuki, grających repertuar Czerwonych Gitar. W latach następnych odbyło się szereg imprez poświęconych pamięci tego, nie zawsze docenianego, artysty.
Dyskografię K. Klenczona uzupełniają płyty nagrane z zespołami Niebiesko-Czarni i Czerwone Gitary.
źródło : Encyklopedia polskiej muzyki rockowej
__________________

Większość obrazków i tekstów pochodzi z Internetu

Ostatnio edytowane przez ewikomega : 22-02-2018 o 23:19.
Odpowiedź z Cytowaniem
  #1122  
Nieprzeczytane 22-02-2018, 23:11
ewikomega's Avatar
ewikomega ewikomega jest offline
Stały bywalec
 
Zarejestrowany: Jun 2008
Miasto: 00-621warszawa
Posty: 6 878
Domyślnie


Wiślanie 69 ‎– Skąd My Się Znamy (winyl) full album



https://www.youtube.com/watch?v=G868...=RDG868wo2YMeU


Cytat:
Zespół wokalno-instrumentalny Wiślanie 69 powstał w październiku 1968 r. Założony został przez Andrzeja Tylczyńskiego (ur. 1.01.1925 r. w Poznaniu), twórcę wierszy i tekstów satyrycznych, który postanowił zorganizować własny zespół beatowy, którego celem miało być połączenie folkloru słowiańskiego z rhythm and bluesem i soulem. Grupę utworzył na bazie białostockiej formacji Żółtodzioby.
W pierwszym składzie grupy znaleźli się: Leon Adamiak (eks Żółtodzioby) - gitara basowa, pianino; Kazimierz Królikowski (eks Żółtodzioby) - saksofon, harmonijka ustna, flet, śpiew; Sławomir Hancewicz (eks Żółtodzioby) - gitara, trąbka, śpiew i Bogdan Sakowicz (eks Żółtodzioby) - perkusja, puzon, śpiew. W warszawskim klubie "Hybrydy" A. Tylczyński zwrócił uwagę na Grażynę Litwin - śpiew i Bogdana Wyszyńskiego - śpiew, gitara. Później w formacji grali m. in. Andrzej Ibek - pianino, organy; Wiesław Ejssymont (eks Bizony) - trąbka i Janusz Hryniewicz (eks Peany) - śpiew. Błyskawiczna kariera zespołu zaczęła się udanym występem 18 lutego 1969 r. na Telewizyjnej Giełdzie Piosenki, podczas której laureatką została piosenka "Kiedyś przecież, spotkamy sie znów". W tym samym miesiącu zorganizowano pierwszą sesję nagraniową dla Młodzieżowego Studia "Rytm", a w maju drugą, podczas których Wiślanie 69 nagrali przebojowe utwory (Za daleko ten twój brzeg; Czerwone maliny; Tam, gdzie wiślany brzeg). Zespół zilustrował też muzycznie serial TVP "Do przerwy 0:1".
Po debiucie płytowym i estradowym, w czerwcu Wiślanie 69 wystąpili na VII KFPP w Opolu. Formacja nie zdobyła nagrody, ale pozyskała wyróżnioną tam wokalistkę Elżbietę Żakowicz. E. Żakowicz (ur. 25.06.1947 r.), absolwentka średniej szkoły muzycznej, debiutowała w 1966 r. w krakowskiej imprezie "Mikrofon dla wszystkich", gdzie zwyciężyła w konkursie piosenka "Ty jesteś moim światem". Dzięki wygranej wokalistka została zaangażowana do zespołu Zygmunta Wicharego, potem występowała z wojskową grupą estradową Desant i Skaldami.
Wraz z E. Żakowicz do Wiślan dołączyli: Andrzej Bartoszek (eks Ślęzanie) - gitara; Albin Biskupski (eks Daltoniści) - gitara basowa i Stefan Płaza (eks Ślęzanie, Twarze) - perkusja. Dotychczasowa solistka grupy G. Litwin, wraz z B. Wyszyńskim i B. Sakowiczem zorganizowała formację In Plus And Sava, ktora w 1970 r. wystepowała w klubie "Sound City" w Oslo.
W październiku 1969 r. z zespołu odeszli K. Królikowski i S. Hancewicz. Ich miejsca zajęli: Bogusław Biełło (eks Pod Jaszczurami) - saksofon tenorowy, saksofon barytonowy i Bogusław Kot-Mazurkiewicz (eks Kolorowe Koty) - trąbka. W tym składzie wylansowano m. in. przeboje "Chcę wierzyć twoim słowom"; "Czy nawet kilku dni nie chcesz podarować mi?". Ostatni z utworów dotarł do pierwszego miejsca Telewizyjnej Giełdy Piosenki (20.01.1970).
Po kilkumiesięcznym okresie koncertowania w kraju, z grupy odszedł A. Ibek do zespołu Marianny Wróblewskiej. Z końcem września 1970 r. Wiślanie 69, bez sekcji dętej, z B. Kot-Mazurkiewiczem grającym na organach, wyjechali na 9-miesięczne tournee do Holandii, gdzie występowali obok grup The Cats i George Baker Selection oraz nagrali singiel.
Po powrocie z Holandii odszedł B. Kot-Mazurkiewicz, organistą został Stefan Żochowski, a gitarzystą basowym Krystian Wilczek (eks Twarze). Wiosną 1972 r. w miejsce J. Hryniewicza, nowym wokalistą został Roman "Pazur" Wojciechowski (eks Twarze). Obok niego w skład Wiślan 69 wchodzili: E. Żakowicz - śpiew; A. Bartoszek - gitara; S. Żochowski - organy, pianino; K. Wilczek - gitara basowa i S. Płaza - perkusja. Z grupą współpracował też wokalista Stanisław Wenglorz (eks Bardowie cieszyńscy). W tym składzie zespołowi nie udało się wylansować znaczących przebojów.
Po rozwiązaniu grupy, przez A. Tylczyńskiego z końcem 1972 r., E. Żakowicz wraz z członkami Wiślan 69 utworzyła zespół Ela i Grupa, który wziął udział w lutym 1973 r. w imprezie "Zima Katowicka". Potem wokalistka współpracowała z zespołami Arianie i Centrum. Z tym ostatnim wystąpiła w 1974 r. w koncercie "To stary, dobry rock and roll" na XIV MFP w Sopocie. B. Kot-Mazurkiewicz zmarł 29 kwietnia 1978 r. S. Płaza w 1973 r.współpracował z zespołem Breakout. R. Wojciechowski (z K. Wilczkiem) reaktywował Twarze, z początkiem 1974 r. znalazł sie w Hokusie, potem w Breakout, heavymetalowym Aerobusie i formacji Transport Band. Dyskografię muzyka uzupełniają płyty "DDD" (Polton, 1991) i "Czarne Komety z Południa. Złote przeboje lat 60." (Silton, 1993).
źródło:
Encyklopedia polskiej muzyki rockowej
__________________

Większość obrazków i tekstów pochodzi z Internetu
Odpowiedź z Cytowaniem
  #1123  
Nieprzeczytane 23-02-2018, 08:39
ewelina117's Avatar
ewelina117 ewelina117 jest offline
Stały bywalec
 
Zarejestrowany: Apr 2016
Miasto: Łódź
Posty: 2 796
Domyślnie

Bardzo piękna piosenka. Dobrze, że jest przypomniana.
Odpowiedź z Cytowaniem
  #1124  
Nieprzeczytane 28-02-2018, 23:41
lublinianka55 lublinianka55 jest offline
Stały bywalec
 
Zarejestrowany: Jun 2017
Miasto: Lublin, Polska
Posty: 809
Domyślnie

Witam



The Yardbirds – brytyjska grupa rockowa z okresu tzw. brytyjskiej inwazji.
Najbardziej znana jako wylęgarnia talentów gitarowych.
Założona w 1963 przez wokalistę Keitha Relfa, basistę Paula Samwell-Smitha, perkusistę Jima McCarty'ego oraz gitarzystów Anthony'ego "Top" Tophhama i polskiego pochodzenia Chrisa Dreję.
Grupa grała początkowo głównie typowy dla swego czasu rock and roll oraz rhythm and blues. Prawdziwa historia zespołu rozpoczęła się, gdy miejsce Tophama zajął początkujący wówczas gitarzysta Eric Clapton, który okazał się wirtuozem tego instrumentu. Muzyka grupy zaczęła dryfować wówczas w kierunku bluesa z silną dominacją gitary elektrycznej, jako wiodącego instrumentu i Yardbirds stali się jednym z czołowych wykonawców blues rocka.
Gdy w roku 1965 Clapton zdecydował się opuścić The Yardbirds, wydawało się, że to koniec grupy.
Niespodziewanie z pełnym powodzeniem jego miejsce zajął inny wirtuoz elektrycznej gitary, Jeff Beck, który przejął rolę lidera.
Pozostał on w zespole niecałe dwa lata, a ostatecznie zastąpił go Jimmy Page.
Przez krótki okres obaj gitarzyści grali razem (Page był wówczas basistą).
W 1968 z grupy odeszli Relf i McCarty by utworzyć progresywnorockowy zespół Renaissance. Wkrótce potem odszedł Dreja.
Page pozostał sam ze zobowiązaniami kontraktowymi wobec wytwórni płytowych i by je wypełnić, zatrudnił trzech muzyków: perkusistę Johna Bonhama, wokalistę Roberta Planta oraz multiinstrumentalistę i znanego producenta Johna Paula Jonesa, który wziął na siebie rolę basisty.
W ten sposób powstała reinkarnacja The Yardbirds, początkowo znana jako The New Yardbirds, która wkrótce potem zapisała się na stałe w historii muzyki rockowej jako Led Zeppelin.




The Yardbirds - I'm A Man (1967)
https://www.youtube.com/watch?v=nLIzRBelEf8

Led Zeppelin - How Many More Times Live Danmarks Radio HD
https://www.youtube.com/watch?v=qSIS0o7vtPE
Odpowiedź z Cytowaniem
  #1125  
Nieprzeczytane 01-03-2018, 23:03
Camel 01's Avatar
Camel 01 Camel 01 jest offline
Stały bywalec
 
Zarejestrowany: Dec 2017
Miasto: Warszawa
Posty: 2 465
Domyślnie The Load

The Load — amerykańska grupa rockowa, wykonująca muzykę z pogranicza rocka symfonicznego i progresywnego. Założona w marcu 1973 roku w Columbus w stanie Ohio.

W skład zespołu wchodzili: bracia Sterling Smith (minimoog, organy, klawesyn, fortepian; ex-Osiris) i Tom Smith (perkusja) oraz Dave Hessler (gitara dwugryfowa - gitara, gitara basowa; ex-Osiris). Grający od dziecka na klawesynie S. Smith znany był wcześniej z kilku lokalnych formacji rock and rollowych i rhythm and bluesowych, takich jak: The Lowbrows, J. D. Blackfoot, czy The Grayps. D. Hessler miał również na koncie współpracę z kilkoma zespołami R&B natomiast T. Smith był fanem Roberta Wyatta, perkusisty jazzrockowej grupy Soft Machine. Wszyscy trzej muzycy przyznawali się wówczas do fascynacji Beatlesami, Jimim Hendrixem, Cream, Led Zeppelin, The Who, The Beach Boys i The Crazy World of Arthur Brown, lecz wykonywana przez nich muzyka bliższa była dokonaniom takich grup jak: The Nice, Emerson, Lake and Palmer, Refugee, czy Trace. W maju 1974 roku ukazał się nagrany w macierzystym studio Owl Recording Studios (Columbus, Ohio) singiel z kompozycjami Now We'll Say We Tried i She Calls My Name, a w listopadzie 1976 r. formacja nagrała swój pierwszy album Praise The Load, będący wypadkową zainteresowań muzyków. Była to mieszanka muzyki jazzrockowej, muzyki klasycznej, bluesa i soulu spod znaku Jamesa Browna. Nagrany w 1977 roku drugi album Load Have Mercy ukazał się dopiero w 1995 roku nakładem Laser's Edge. Krążek zawierał materiał jeszcze bardziej osobisty i jeszcze bardziej oddalony od wpływów brytyjskich i europejskich grup spod znaku rocka symfonicznego i progresywnego. Do podstawowego zbioru nagrań dołączono Eithel's Lament – utwór, który muzycy nagrali w styczniu 1994 roku (po siedemnastu latach od nagrania Load Have Mercy) w Owl Recording Studios. Kompozycję z powodzeniem wykonywano na koncertach, lecz nigdy wcześniej nie doczekała się wersji studyjnej. Pod koniec lat siedemdziesiątych zespół przeniósł się do Los Angeles, gdzie przez krótki okres współpracował z Meatem Loafem i Baronem Stewartem. Muzycy nagrywali z The Beach Boys, ponadto Sterling Smith i Dave Hessler występowali gościnnie na trasach zespołu. The Load został rozwiązany w 1979 roku. Sterling pozostał w Los Angeles i poświęcił się pracy muzyka sesyjnego (w 1982 wziął udział w sesji nagraniowej albumu Arthura Browna pt. Requiem). Dave i Tom powrócili do Columbus i od 1981 roku związani są z popularnym zespołem The Danger Brothers.

The Load - Mobilized

https://www.youtube.com/watch?v=JRIejI3Qh2A



The Load - One Is Gone

https://www.youtube.com/watch?v=9tBPpJYBTt0
Odpowiedź z Cytowaniem
  #1126  
Nieprzeczytane 03-03-2018, 17:39
lublinianka55 lublinianka55 jest offline
Stały bywalec
 
Zarejestrowany: Jun 2017
Miasto: Lublin, Polska
Posty: 809
Domyślnie

Witam




Wishbone Ash – brytyjska grupa rockowa powstała w 1969 r.
Sprawą sporną jest zaliczenie jej do określonego gatunku.
Jedni są skłonni uznać ją za progresywną, inni muzykę jej uznają za najbardziej wysublimowaną odmianę hard rocka.
Z cała pewnością grupa zbliżyła do siebie oba te gatunki – szczególnie albumy Wishbone Ash, Pilgrimage i Argus posiadają cechy ich obu.
Wyrafinowane i złożone brzmienie Wishbone Ash oparte było na duetach gitar elektrycznych. Grupa była pierwszą, która w instrumentarium wprowadziła dwie gitary prowadzące.
Okresem największej popularności zespołu były lata siedemdziesiąte.




Wishbone Ash - Warrior - 1973
https://www.youtube.com/watch?v=hg6zqejXvqI

Wishbone Ash - Persephone
https://www.youtube.com/watch?v=5KetcJwXmPI

WISHBONE ASH - JAIL BAIT
https://www.youtube.com/watch?v=tEi_CQqkv04

WISHBONE ASH - Phoenix
https://www.youtube.com/watch?v=vd-a-_AT1GA
Odpowiedź z Cytowaniem
  #1127  
Nieprzeczytane 24-03-2018, 20:31
lublinianka55 lublinianka55 jest offline
Stały bywalec
 
Zarejestrowany: Jun 2017
Miasto: Lublin, Polska
Posty: 809
Domyślnie

Emerson, Lake and Palmer (ELP) – brytyjskie, progresywne trio rockowe.
Grupę założyli w 1970 roku Keith Emerson oraz wirtuoz pianista, wokalista, gitarzysta i basista Greg Lake.
Emerson wcześniej grał w progresywnej grupie The Nice, a Lake w King Crimson.
Po przesłuchaniu szeregu perkusistów na trzeciego członka grupy wybrano Carla Palmera wcześniej grającego w The Crazy World of Arthur Brown i Atomic Rooster.
ELP koncertował w 1997 r. po raz ostatni, między innymi odwiedzając Polskę, gdzie nagrana została na żywo płyta Live in Poland.
Znakomitym przykładem koncertowej "magii" grupy jest podwójny album nagrany w czasie programu King Biscuit Flower Hour wydany w 1997.
Od 1998 zespół nie występuje, z wyjątkiem koncertu zorganizowanego w 2010 roku z okazji 40-lecia założenia formacji, kiedy to legendarne trio spotkało się na scenie londyńskiego High Voltage Festival 25 lipca 2010 r.
Koncert został sfilmowany i rok później wydany na płytach DVD oraz Blu-Ray.




Emerson, Lake & Palmer - Lucky Man
https://www.youtube.com/watch?v=89g1P_J40JA

C'est la vie - Emerson, Lake & Palmer
https://www.youtube.com/watch?v=xKvG...=RDwlJJ_nqRA7U
Odpowiedź z Cytowaniem
  #1128  
Nieprzeczytane 17-04-2018, 19:35
lublinianka55 lublinianka55 jest offline
Stały bywalec
 
Zarejestrowany: Jun 2017
Miasto: Lublin, Polska
Posty: 809
Domyślnie

Witam




Moze teraz troche holenderskiego rocka.

Golden Earring – holenderska grupa rockowo-popowa.
Powstała w 1961 r. w Hadze i jest najstarszym na świecie do dziś występującym zespołem rockowym.
Największe, międzynarodowe hity zespołu to: Eight Miles High (1969), Back Home (1970), Radar Love (1973), Twilight Zone (1982), When the Lady Smiles (1984) i Going to the Run (1991).




Golden Earring - Radar Love (1973)
https://www.youtube.com/watch?v=Zf53Pg2AkdY

Golden earring - Back home
https://www.youtube.com/watch?v=b_2iQdIxB9U

Golden Earring - When The Lady Smiles
https://www.youtube.com/watch?v=wVxtKJHPHOw

Golden Earring - She Flies On Strange Wings
https://www.youtube.com/watch?v=PW-Ys53hcIg




Shocking Blue – holenderski zespół rockowy z Hagi istniejący w latach 1967-1974.
Największym przebojem grupy była piosenka "Venus", która w 1970 roku stała się światowym hitem, zajmując m.in. 1. miejsce na amerykańskiej liście przebojów Billboard 100.
"Venus" była wielokrotnie nagrywana przez innych artystów, jednak największy sukces odniosła wersja brytyjskiego girlsbandu Bananarama z 1986 roku.
Cover piosenki "Love Buzz" z repertuaru Shocking Blue znalazł się na debiutanckim singlu amerykańskiego zespołu grunge'owego Nirvana oraz na wydanym w 1989 roku albumie Bleach. Fragment "Love Buzz" został także zasamplowany przez The Prodigy w utworze "Phoenix" z płyty Always Outnumbered, Never Outgunned.




Shocking Blue - Venus
https://www.youtube.com/watch?v=aPEhQugz-Ew

Shocking Blue - Acka raga
https://www.youtube.com/watch?v=UdEY3yqLC38



Pozdrawiam
Odpowiedź z Cytowaniem
  #1129  
Nieprzeczytane 25-04-2018, 21:28
lublinianka55 lublinianka55 jest offline
Stały bywalec
 
Zarejestrowany: Jun 2017
Miasto: Lublin, Polska
Posty: 809
Domyślnie

Axel Rudi Pell niemiecki czarodziej gitary urodził się 27 czerwca 1960 roku.
Na początku działalności udzielał się w grupie Steeler, z którą wydał trzy albumy ("Rulin' The Earth" w '85, "Strike Back" w '86 i "Undercover Animal" w '88), potem zdecydował się opuścić grupę i poświęcić się karierze solowej.
Pierwszy solowy album Axela wydany został w 1989, zaśpiewał na nim zdolny wokalista Charlie Huhn (ex-Gary Moore, ex-Victory), perkusją zajął się Jörg Michael, na basie zagrali Volker Krawczak (ex-Steeler) i Jörg Deisinger (ex-Bonfire).
Ci właśnie panowie, razem z Axelem nagrali krążek "Nasty Reputation".
Potem grupa nagrała jeszcze dwa krążki z Jeffem Soto jako wokalistą: "Black Moon Pyramid" i "Magic".
Właśnie wtedy wykształcił się styl, któremu Axel jest wierny do dziś: szybki melodyjny Hard Rock przesiąknięty neo-klasycznymi wpływami.
Jego styl okresla sie jako Melodic Metal.





Axel Rudi Pell - Dreams of passion
https://www.youtube.com/watch?v=5yQ7...=RDT7LCCiFWZXY

Axel Rudi Pell- The Clown Is Dead
https://www.youtube.com/watch?v=5LkLl86nL1M

AXEL RUDI PELL " The Masquerade Ball "
https://www.youtube.com/watch?v=9mLg...TEKfB&index=32


Zakończę utworem, ktory zawsze mocno mnie energetyzuje i powoduje, ze krew w zylach zaczyna zdecydowanie duzo szybciej krazyc. )

Axel Rudi Pell:-'Black Moon Pyramid'
https://www.youtube.com/watch?v=66548XqV_xI


Odpowiedź z Cytowaniem
  #1130  
Nieprzeczytane 25-05-2018, 00:26
lublinianka55 lublinianka55 jest offline
Stały bywalec
 
Zarejestrowany: Jun 2017
Miasto: Lublin, Polska
Posty: 809
Domyślnie






Grand Funk Railroad – amerykańskie power trio grające hard rocka, założone w 1967 roku przez Marka Farnera i Donalda Brewera, związane również z nurtem chrześcijańskiego rocka, prekursorskie względem rocka stadionowego.
Zespół ten, niemal zawsze występujący przed liczną publicznością, dziś uważany jest za jedną z najsłynniejszych i najbardziej znaczących formacji lat siedemdziesiątych XX wieku.
Jak pisał David Fricke z czasopisma Rolling Stone, „nie można mówić o muzyce rockowej lat 70 bez wspomnienia o Grand Funk Railroad".

W działalności grupy można wydzielić dwa etapy: od debiutu On Time (1969) do albumu E Pluribus Funk (1971), zespół pozostawał pod silnym wpływem acid rocka reprezentowanego przez Blue Cheer oraz Cream, łącząc kakofoniczne gitarowe dysonanse z bluesowymi kompozycjami i wysokim śpiewem Marka Farnera inspirowanym muzyką soulową.
Najważniejszymi krążkami z tego okresu były Grand Funk (1969) oraz Closer to Home (1970).
Płyta Phoenix (1972) wniosła istotną zmianę profilu grupy: znacznie łagodniejsze, mniej agresywne brzmienie wzbogacone zostało przez grę klawiszy, muzycy zrezygnowali ze zgiełku instrumentów elektrycznych stawiając na głębię dźwięku, a teksty piosenek wiązały się często z religijnymi przekonaniami Marka Farnera.
Z tego okresu pochodzą dwie płyty uważane za szczytowe osiągnięcia Grand Funk: We're An American Band (1973) oraz Shinin' On (1974).



Grand Funk Railroad - Inside Looking Out 1969
https://www.youtube.com/watch?v=NxcOxvEsE_Y


Grand Funk Railroad -- Black Brass -- 1972 Madison Square Garden
https://www.youtube.com/watch?v=nE8Q...=RD3xAnhODlLAU


Grand Funk Railroad-Feeling Alright
https://www.youtube.com/watch?v=RQu5...DlLAU&index=28


Grand Funk Railroad -- Heartbreaker -- 1997
https://www.youtube.com/watch?v=3xAn...=RD3xAnhODlLAU


.
Odpowiedź z Cytowaniem
  #1131  
Nieprzeczytane 15-06-2019, 01:54
lublinianka55 lublinianka55 jest offline
Stały bywalec
 
Zarejestrowany: Jun 2017
Miasto: Lublin, Polska
Posty: 809
Domyślnie










Ted Nugent właściwie Theodore Nugent (ur. 13 grudnia 1948 w Detroit ) – amerykański wokalista i gitarzysta rockowy, znany z działalności solowej oraz jako członek zespołów The Amboy Dukes i Damn Yankees.


Występuje od 1958 roku.


Nugent zrezygnowal z zespołu Amboy Dukes na dobre w 1975 roku i podpisał kontrakt z Epic Records.
"Ted Nugent" to pierwszy solowy album wydany w 1975 roku przez Teda Nugenta, po rozwiązaniu jego dawnej grupy, The Amboy Dukes.
Moj faworyt z tego albumu to "Stranglehold".


Ted Nugent - Stranglehold
https://www.youtube.com/watch?v=0c3d7QgZr7g



Derek St. Holmes (gitara, wokal), Rob Grange (bas) i Clifford Davies (perkusja) byli członkami zespołu, z ktorymi Ted Nugent nagral multi-platynowe albumy z lat 70-tych:
Ted Nugent (1975), Free-for-All ( 1976) i Cat Scratch Fever (1977).
Albumy te wyprodukowały popularne hymny radiowe "Hey Baby", "Stranglehold", "Dog Eat Dog" i "Cat Scratch Fever".
W ciągu tych trzech lat Nugent stał się bohaterem gitary dla fanów hard rocka
W latach 1982-89 Nugent wydał serię umiarkowanie udanych albumów solowych.
W 1989 roku dołączył do supergrupy Damn Yankees, z Jack Blades (bas / wokal, Night Ranger), Tommy Shaw (gitara / wokal, ze Styxu) i Michael Cartellone (perkusja).
"Damn Yankees" (1990) był podwojnym platynowym hitem w Stanach Zjednoczonych, w dużej mierze, dzięki przebojowej balladzie mocy "High Enough".
Kolejny album zatytułowany "Don't tread" był drugim i jednocześnie ostatnim albumem Damn Yankees. Grupa została rozwiązana w 1993 roku.

Wracając do solowej kariery, w 1995 roku Nugent wydał "Spirit of the Wild".
Byl to jego najlepiej sprzedajacy sie album od dłuższego czasu.
Album oznaczał również powrót Dereka St. Holmesa do zespołu Nugent.

4 lipca 2008 roku w DTE Energy Music Theatre w Clarkston w stanie Michigan Ted Nugent zagrał swój 6.000 koncert.
Nugent był dwukrotnie żonaty i ma sześcioro dzieci z czterema kobietami.
Jego pierwsza zona byla Sandra Jezowska ( w latach 1970-1979 ).
Mieli dwoje dzieci, syna Teodora Tobiasza "Toby'ego Nugenta" i córkę Sashę Nugent.
Sandra zginęła w wypadku samochodowym w 1982 roku.

Ted Nugent - Wang Dang Sweet Poontang
https://www.youtube.com/watch?v=UAc3MzAfL-o


Ted Nugent - Wango Tango
https://www.youtube.com/watch?v=LqFUEcM9wR0

TED NUGENT - The Land Of 1000 Dances / Scream Dream
https://www.youtube.com/watch?v=lFoUQ4gM4_k


Damn Yankees - Come Again
https://www.youtube.com/watch?v=BtuOAnsuZBY


Damn Yankees - Where You Goin' Now
https://www.youtube.com/watch?v=k0Wf1u5At4k


Damn Yankees - Silence is Broken
https://www.youtube.com/watch?v=szvU2HfzEiE


Damn Yankees - High Enough (Uprising Tour 1992)
https://www.youtube.com/watch?v=RLetxDAiHKk


.
Odpowiedź z Cytowaniem
Odpowiedz

 



Podobne wątki
Wątek Autor wątku Senior Cafe Odpowiedzi Ostatni Post / Autor
Stary dobry rock ewikomega Muzyka 387 24-02-2018 00:10
Rock nie tylko po polsku Maverick Muzyka 3 07-04-2013 03:49
Punk Rock a gust seniora SeniorWsieci Muzyka - wątki archiwalne 1 08-02-2012 21:07
Blues, rock MelodiaMJ Muzyka - wątki archiwalne 305 03-12-2009 14:05
Blues and Rock - to jest to... Karol Muzyka - wątki archiwalne 11 04-12-2007 01:07

Narzędzia wątku Przeszukaj ten wątek
Przeszukaj ten wątek:

Zaawansowane wyszukiwanie

Zasady pisania postów
Nie Możesz: tworzenie nowych wątków
Nie Możesz: odpowiadanie na posty
Nie Możesz: wysłanie załączników
Nie Możesz: edytowanie swoich postów

vB code jest Wł.
UśmieszkiWł.
kod [IMG] jest Wł.
kod HTML jest Wył.
Skocz do forum


Czasy w strefie GMT +2. Teraz jest 12:25.

 
Powered by: vBulletin Version 3.5.4
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.