Jestem z Poznania

[Nella]

Bardzo sie cieszę,że powstały podforum miejskie.Od dawna miałam ochotę na nawiązanie kontaktu osobistego z nowymi osobami.Mam nadzieję,że znajdzie się jeszcze ktoś ze stolicy Wielkopolski,chociaż niestety nawet z całego województwa wielkopolskiego na forum jest niewiele osób.Proszę odezwijcie się "wielkopolacy"!

[baburka]

Tłukę się po różnych forumach od paru ładnych lat i zastanawiałam się wielokrotnie, dlaczego Pyrlandia jest tak słabo reprezentowana. Czy to wstyd pochodzić z Poznańskiego?

[wuere'le]

Też jestem z Pyrlandii.

[baburka]

No to jest nas troje.

[Kryśka]

Dołączam do poznaniaków. Pozdrawiam.Kryśka

[Nella]

Napisał baburka

Tłukę się po różnych forumach od paru ładnych lat i zastanawiałam się wielokrotnie, dlaczego Pyrlandia jest tak słabo reprezentowana. Czy to wstyd pochodzić z Poznańskiego?

A ja szczycę się tym,że jestem z Poznania.Podkreślam na każdym kroku,że jestem poznanianką z pochodzenia,z urodzenia i z wychowania.Zauważyłam,że w pracy (poza Poznaniem) takie publiczne oświadczenie jest dobrze odbierane.

[baburka]

Czy to jeszcze odwaga, czy już szaleństwo?

Kiedy zdarzało mi się przebywać poza granicami regionu, identyfikowano moje pochodzenie po tym, jak mówię. Poznański slang odszedł w zapomnienie jak i inne narzecza naszej pięknej ojczyzny, a szkoda. Do dziś gwara spaprana zresztą przez naleciałości kojarzy mi się z dzieciństwem, a przede wszystkim z babcią. I drugi moment zachowany w pamięci - kiedy szalałam w wiejskiej szkole jako ta siłaczka, uwalnialam smarkaterię od skrępowania tłumacząc, że podopieczni są dwujęzyczni, bo w domu mówią po poznańsku, a w szkole po polsku, i żaden z tych sposobów wysławiania nie jest gorszy. Kiedy jeszcze posłużyłam się osobistym pyrowaniem, dzieci były zadziwione i zaczynały swobodniej bełkotać na temat albo i nie. Czytywałam im czasem fragmenty gwarowych autentyków z różnych regionów. Cholera, odwalałam kawał dobrej roboty. Wzięło mnie na wspominki, myślę, że w tym zakątku Seniorka jest na to stosowne miejsce.

Dzięki za życzenia, które oczywiście odwzajemniam.

[Nella]

Napisał baburka

Czy to jeszcze odwaga, czy już szaleństwo?

Kiedy zdarzało mi się przebywać poza granicami regionu, identyfikowano moje pochodzenie po tym, jak mówię. Poznański slang odszedł w zapomnienie jak i inne narzecza naszej pięknej ojczyzny, a szkoda. Do dziś gwara spaprana zresztą przez naleciałości kojarzy mi się z dzieciństwem, a przede wszystkim z babcią. I drugi moment zachowany w pamięci - kiedy szalałam w wiejskiej szkole jako ta siłaczka, uwalnialam smarkaterię od skrępowania tłumacząc, że podopieczni są dwujęzyczni, bo w domu mówią po poznańsku, a w szkole po polsku, i żaden z tych sposobów wysławiania nie jest gorszy. Kiedy jeszcze posłużyłam się osobistym pyrowaniem, dzieci były zadziwione i zaczynały swobodniej bełkotać na temat albo i nie. Czytywałam im czasem fragmenty gwarowych autentyków z różnych regionów. Cholera, odwalałam kawał dobrej roboty. Wzięło mnie na wspominki, myślę, że w tym zakątku Seniorka jest na to stosowne miejsce.

Dzięki za życzenia, które oczywiście odwzajemniam.

Ja też lubię gwarę poznańską,chociaż nigdy nią się nie posługiwałam - chyba,że nieświadomie.Czasem jednak bawię się z wnukiem w zagadki typu:Co to jest wymborek?Mam też Słownik gwary miejskiej Poznania prof.Gruchmannowej i czasem sobie po nim latam.

[Nella]

Napisał wuere'le

Też jestem z Pyrlandii.

A zdradzisz coś więcej skąd jesteś w Pyrlandii?Chociaż z której części.

[luba]

się jestem z Wielkopolski a raczej jak mój znajomy mówi z krainy podziemnej pomarańczy .Miejscowość w profilu .Pozdrawiam pyrlandczyków .

[Nella]

Napisał luba

się jestem z Wielkopolski a raczej jak mój znajomy mówi z krainy podziemnej pomarańczy .Miejscowość w profilu .Pozdrawiam pyrlandczyków .

Lucynko,
jak miło,że się odezwałaś.Może pobędziesz trochę z nami?

[iwona543]

ja rowniez jestem z Poznania dzis sie zarejestrowalam pozdrawiam

[tar-ninka]

Witaj Iwonko Poznanianko
Mam nadzieję ze bedziesz sie dobrze bawic na wszystkich wątkach.

[stanley47]

Też z Wielkopolski.45 km w kierunku południowym od Poznania.

[Nimrod]

Witam Was Pyrusy
Co prawda jestem z Mazur ale moje dwie wnuczki to rodowite Poznanianki więc mam ogromny sentyment do tego regionu.Nie mogę się zapisać do Waszego regionu ale mam nadzieję ze może uda mi się uzyskać status chociaż sympatyka Pyrlandii.Pozdrawiam.

[hannabarbara]

Nimrod! A do swojego się zapisałeś? Ja nie zauważyłam. Może tajnie?

[Nimrod]

Już lete zapomniałem skleroza

[Anna_Maria_57]

Napisał Nella

A ja szczycę się tym,że jestem z Poznania.Podkreślam na każdym kroku,że jestem poznanianką z pochodzenia,z urodzenia i z wychowania.Zauważyłam,że w pracy (poza Poznaniem) takie publiczne oświadczenie jest dobrze odbierane.

Wtrącę się w Waszą rozmowę, chociaż ja z Mazowsza

Nellu, pracowałam w firmie, która miała oddziały w całym kraju, w tym oczywiście w Poznaniu. Byłam u Was kilka razy - służbowo, a dwa razy prywatnie, w tym raz specjalnie na Św.Marcina i pyszne rogale!! Na Marcina byłabym co roku, gdyby mnie było na to stać - ale to jak zawsze, jak pracowałam to nie miałam czasu, a jak jestem na emeryturze, to nie mam pieniędzy.
Bardzo, bardzo lubię Poznań - chociaż konkurencją jest Wrocław, nie umiem powiedzieć, które z pięknych miast jest na 1 miejscu. W Poznaniu jest wspaniała rzecz - Malta, za to Wrocław jest bardziej zielony
I bardzo lubię Poznaniaków - nadal utrzymuję kontakty z koleżankami z tamtejszego oddziału, zbyt rzadko jak dla mnie, ale one jeszcze pracują...
Zaczęło się od serialu "Najdłuższa wojna nowoczesnej Europy" a osobiste kontakty potwierdziły, że Poznaniacy to wspaniali ludzie.
I bardzo dobrze się z nimi pracuje! Nic dziwnego, że w pracy robi to dobre wrażenie, kiedy mówisz, że jesteś z Poznania!

[hannabarbara]

Mieszkałam jeden rok w Poznaniu. Uczyłam w szkole na Jeżycach, mieszkałam na Łazarzu. Najbardziej pamiętam,że bardzo mi się podobała sieciówka tramwajowa na wszystkie linie. Na ulicy Głogowskiej wsiadałam w pierwszy tramwaj jaki nadjechał i jechałam do miejsca, które było zgodne z moim kierunkiem. Potem drugi, choć 2 przystanki, no i trzeci.Przemieszczałam się błyskawicznie.Wracałam zaś z pracy zawsze pieszo. Nigdy nie opuściłam wejścia do palmiarni, pooglądać rybki, pooddychać ciepłym, wilgotnym powietrzem. Miałam wtedy najdłuższe wakacje, bo rok szkolny trzeba było skrócić, gdyż szkoła przekształcała się w noclegownię dla gości targowych. Mieszkając w Poznaniu zaliczyłam najwięcej spektakli operowych i operetkowych. No i szparagi. Na Łazarskim bazarze były świeżutkie, w zupełnie przyzwoitej cenie. Jeszcze koziołki na ratuszu, przepyszne podłużne kajzerki, targi i to wszystko co pamiętam z tego roku w Poznaniu.

[vega]

Napisał Nella

A ja szczycę się tym,że jestem z Poznania.Podkreślam na każdym kroku,że jestem poznanianką z pochodzenia,z urodzenia i z wychowania.Zauważyłam,że w pracy (poza Poznaniem) takie publiczne oświadczenie jest dobrze odbierane.

Ja tez się szczycę-w kilku miejscach na tym forum już o tym pisałam

pozdrawiam