Uzależnienie od leków może zagrażać życiu - komentarze

[sama55]

Komentarz do artykułu: Uzależnienie od leków może zagrażać życiu
--------------------
Kilkanaście lat temu zdiagnozowano u mnie depresję, a od 15 lat nie było ani jednego dnia bez tabletek.Skutek różny, jedne pomagały inne tylko pozwalają jakoś prsperować.Mam z powodu depresji rentę i już żadnej nadziei na wyleczenie.Brałam
Prozac - dobrze się czułam, ale jest drogi a ja mam bardzo niską rentę /około 500zł/,Anafranil po 5 latach brania przestał działać.Teraz lekarz eksperymentuje a ja czuję się bez życia.
Jestem od lat samotna /wdowa/,a zranienia przez ludzi doprowadziły, że zamieszkałam na prawie zupełnym pustkowiu.Towarzyszy mi pies, las i woda.Samotność z wyboru i konieczności.
Nie wiem jak z tego wyjść.Przy moich dochodach mowy nie ma o zmianie lekarza,dojazdach na terapie itp.Czytanie artykułów i "mądrości"na forach depresyjnych oraz samotników. to jedyna oprócz literatury radość mojego życia.
Nie mam już żadnej nadziei na jakiekolwiek zmiany i śmierć byłaby wybawieniem.

[Scarlett]

Samo nic mądrego nie napiszę. Musisz leczyć swoją depresję, nie możesz pozostać bez leków. Nie wiem czy są leki refundowane w jakiś sposób, tak aby było Cię na nie stać.
Wydaje mi się, że samotność pcha Cię na fora o tym temacie, ale czy na dłuższą metę to pomaga - chyba wręcz odwrotnie.Spróbuj poszukać szpitala z terapią gdzieś w okolicy. Wiem, że na miejsca się długo czeka, ale warto. Ja przeszłam terapię trzy miesięczną i skutek jest zadowalający. Stanęłam do pionu i to na dłużej. Czekałam na miejsce trzy miesiące, ale potem nie chciało się wyjeżdżać. Nowe znajomości, a nawet przyjażnie i skutek leczenia nie poszedł na marne.
Także walcz o siebie kochana.

[tadeusz50]

Uzależnienie od leków początek ma podobny jak każde uzależnienie od środków chemicznych tj alkohol, narkotyki, nikotyna itd. Konieczne leczenie w odpowiednich ośrodkach.

[Lila]

Napisał sama55

Komentarz do artykułu: Uzależnienie od leków może zagrażać życiu
--------------------
Kilkanaście lat temu zdiagnozowano u mnie depresję, a od 15 lat nie było ani jednego dnia bez tabletek.Skutek różny, jedne pomagały inne tylko pozwalają jakoś prsperować.Mam z powodu depresji rentę i już żadnej nadziei na wyleczenie.Brałam
Prozac - dobrze się czułam, ale jest drogi a ja mam bardzo niską rentę /około 500zł/,Anafranil po 5 latach brania przestał działać.Teraz lekarz eksperymentuje a ja czuję się bez życia.
Jestem od lat samotna /wdowa/,a zranienia przez ludzi doprowadziły, że zamieszkałam na prawie zupełnym pustkowiu.Towarzyszy mi pies, las i woda.Samotność z wyboru i konieczności.
Nie wiem jak z tego wyjść.Przy moich dochodach mowy nie ma o zmianie lekarza,dojazdach na terapie itp.Czytanie artykułów i "mądrości"na forach depresyjnych oraz samotników. to jedyna oprócz literatury radość mojego życia.
Nie mam już żadnej nadziei na jakiekolwiek zmiany i śmierć byłaby wybawieniem.

Nie pisz tak .Życie samo w sobie jest warte....życia .

Uciekaj z tych for o depresji . Wszak wiesz o niej już wszystko .
Wejdź na inne kobiece , może na Kafeterii prędzej niż tutaj .Tam gdzie są kobiety w średnim wieku .

Z for dla staruszków , uciekaj także .Nic Ci nie pomogą , a mogą tylko zaszkodzić .Bo do nich trzeba mieć końskie zdrowie i takież maniery .
Pozdrawiam serdecznie.

[Pani Slowikowa]

Samo ... chyba znam cie z Kafeterii

[Malwina]

Lila ma rację,uciekaj , bo się nurzasz w depresji..uciekaj do pozytywnych, uśmiechnietych....zacznij pic zioła antydepresyjne, ubierac kolorowo...zrzuć czernie, szarosci, brazy...zacznij nosić kolory tęczy....wyjdz do ludzi na tym twoim pustkowiu też...nie mów z innymi o chorobach...rozmawiaj o tym co Cię otacza..obserwuj przyrodę...nie tkwij od lat w tym samym temacie....depresji moze już nie byc a pozostał ci odcisk jej....Uśmiechnij się w tej własnie chwili szeroko , tak do siebie , do swojego psa, zieleni....odetchnij głęboko 10 razy, spokojnie , ale bardzo głeboko iidz na spacer....

[Malgorzata 50]

Artykulik odkrywczy jak zawsze .Ten portal się chyba uparł obrażać inteligencję userów.

[Vika]

Też byłam na kafeterii, ale miałam dość ............

[tadeusz50]

Kilka lat temu gdy pewna osoba była w depresji usiłowałem ja namówić na uśmiech, spacer, wręcz jakiekolwiek zajęcie widziałem bezmyślne oczy i odpowiedzi, później, daj mi spokój, odczep się. Wyciągnięcie takiej osoby z domu jest prawie niemożliwe. Rozmowa z terapeutą + niestety albo stety leki pozwoliły wyjść z tej choroby. Widocznie u sama55 ta choroba jest zdecydowanie bardziej zaawansowana. Może leczenie szpitalne??

[sama55]

Napisał Pani Slowikowa

Samo ... chyba znam cie z Kafeterii

Nie, bo nie znam tej strony.Może ktoś poda do niej odnośnik.

[sama55]

Napisał tadeusz50

Kilka lat temu gdy pewna osoba była w depresji usiłowałem ja namówić na uśmiech, spacer, wręcz jakiekolwiek zajęcie widziałem bezmyślne oczy i odpowiedzi, później, daj mi spokój, odczep się. Wyciągnięcie takiej osoby z domu jest prawie niemożliwe. Rozmowa z terapeutą + niestety albo stety leki pozwoliły wyjść z tej choroby. Widocznie u sama55 ta choroba jest zdecydowanie bardziej zaawansowana. Może leczenie szpitalne??

Tak właśnie jest.Widzę, że spotkałeś się z tą chorobą naprawdę.
Zdaję sobie sprawę, że może terapia mogłaby jakoś rozwiązać problemy, ale ja nie mam materialnych możliwości na dojazdy do takich miejsc.Poza tym żaden lekarz nigdy mi jej nie zaproponował /do niedawna mieszkałam w całkiem sporym mieście/.Psychiatrów-kolejnych- zaczęłam traktować wyłącznie jako wypisywaczy recept.
Pozdrawiam

[Lila]

Napisał sama55

Nie, bo nie znam tej strony.Może ktoś poda do niej odnośnik.

Kafeteria , to multum wątków.
Cały dzień Ci zajmie poszukanie czegoś dla siebie .
Ale spróbuj czatów .Znam takich , co świetnie się tam poczuli.
Co Ci szkodzi ?
http://czateria.interia.pl/czat,room,133,Samotni
Spróbuj chociaż.
Pozdrawiam bardzo ,bardzo serdecznie.

[sama55]

Dlaczego sugerujecie, że mam opuścić to forum? Dużo tu ciekawych tematów, choćby hobby, które są podobne do moich:psy,obrazy,przyroda itp.
A stron o depresji unikam, bo rzeczywiście wiem już dość.
Przyszło mi do głowy, że bez wiedzy lekarza rzucę wszystkieleki i-niech się dzieje wola Boża.Skoro żaden nie postawił mnie przez tyle lat na nogi na tyle żebym mogła wrócić do normalnego życia, to chyba innej opcji nie widzę.

[Lila]

Sama ,ale nie opuszczaj forum .
Tylko jeszcze znajdź coś innego .Aby mieć wybór.

ps.jak będziesz rzucała leki , zrób to stopniowo , zmniejszajac dawki .Najpierw o połowę.
Nie wolno odstawić antydepresantów z dnia na dzień.

[Scarlett]

Napisał sama55

Przyszło mi do głowy, że bez wiedzy lekarza rzucę wszystkieleki i-niech się dzieje wola Boża.Skoro żaden nie postawił mnie przez tyle lat na nogi na tyle żebym mogła wrócić do normalnego życia, to chyba innej opcji nie widzę.

Raczej nie rób tego na własna rękę. Nigdy nie wiadomo jak organizm zareaguje i może być jeszcze gorzej. Są depresje, które gnębią nas całe życie, ale przy wsparciu leków można trwać.

[sama55]

Właśnie, Sagula, trwać.Ale po co trwać? Ja chciałabym żyć, mieć na nowo przyjaciół, rozmawiać, być użyteczną.

[Scarlett]

Samo, a kto powiedział, że w depresji życie jest łatwe? Takim ludziom wszystko przychodzi z wielkim trudem. Muszą ileś tam razy więcej włożyć energii we wszystko. Jednak jak osiągają cel radość jest tym większa. Co jest takiego w Twojej depresji, że odsunęłaś się od ludzi, czy tę chorobę widać po Tobie, myślę, że dodałaś sobie własną wersję i tkwisz w tym przekonaniu.
Wydaje mi się, że terapia mogłaby zdziałać cuda, bo Ty nie wierzysz poprostu w siebie.

[tadeusz50]

Napisał sama55

Tak właśnie jest.Widzę, że spotkałeś się z tą chorobą naprawdę.
Zdaję sobie sprawę, że może terapia mogłaby jakoś rozwiązać problemy, ale ja nie mam materialnych możliwości na dojazdy do takich miejsc.Poza tym żaden lekarz nigdy mi jej nie zaproponował /do niedawna mieszkałam w całkiem sporym mieście/.Psychiatrów-kolejnych- zaczęłam traktować wyłącznie jako wypisywaczy recept.
Pozdrawiam

Skoro lekarz tego sam nie zrobił spytaj się gdzie taka terapia jest. Żądaj jej, a z lekami dowiedz się może w aptece czy opakowania z większą ilościa leku nie są tańsze, czy masz na recepcie literkę "P" tz.choroba przewlekła.
Sm spotkałem się z pewnym dziwem cenowym Trzy opakowania leku po 30 szt kosztowały i kosztują ponad 100zł, ale 90 w jednym opakowaniu i na recepcie "P" niecałe 10 zł. W innej chorobie ale należy pytać, lekarz może nie wiedzieć.

[sama55]

Tadeusz-aptekarze proponują tańsze i korzystam z tego, ale czasem się nie da.
Dokładnie wiem też gdzie są ośrodki terapeutyczne, ale przy mojej rencie nawet nie mam co marzyć o dojazdach! Kółko się zamyka.
I to poraża i zniechęca.Wszystko jest nie tak.Ale to może tylko i wyłącznie moja wina, że w którymś traumatycznym momencie poddałam się i zrezygnowałam z wszystkiego.

[tadeusz50]

Sama55
Nie chcę się wymądrzać, choć miałem styczność z tą chorobą. Może leczenie szpitalne, nie ma sytuacji bez wyjścia. Coś działaj. Wiem trudne, może masz drugą osobę która wspomoże w tych ciężkich chwilach. Pozdrawiam