Co to jest szczęście ?

[weronika1]

Napisał Jarosław II

Nie spotkałem się nigdy, aby ktoś kogoś nauczył szczęścia.

Ja też nie spotkałam się, by ktoś kogoś nauczył szczęścia, ponieważ nie można tego nauczyć. Lecz odpowiednie nauczanie (ogólnie)zachowań prowadzi do pewności siebie, odwagi i chęci w podejmowaniu rozsądnych zadań, oraz mądrości życiowej. Najważniejsza jest wiedza. Dziecko przychodzi na świat z czystą kartą. W zależności od tego czego się go nauczy, takie będzie jego życie - szczęśliwe, czy nieszczęśliwe. Nie chcę się wymądrzać, bo nie jestem filozofem, ani pedagogiem. W uzupełnieniu mego zdania podaję lepszy wywód:
http://www.focus.pl/czlowiek/szczesc...-nauczyc-10992
Zaznaczam, że zgadzam się tylko z pierwszym filmem.

[Jarosław II]

Napisał weronika1

Dziecko przychodzi na świat z czystą kartą. W zależności od tego czego się go nauczy, takie będzie jego życie - szczęśliwe, czy nieszczęśliwe.

Czy nie uważasz, że dziecko jest najbardziej szczęśliwe jak jeszcze nic nie rozumie, nie umie tylko czuje zapach matki?
Z chwilą, kiedy go zaczynamy czegoś uczyć to jest dla niego nowość ale czy szczęście? To już jest indoktrynacja, którą mu narzucamy i wmawiamy, że takie jest szczęście. Kiedyś czytałem o dziecku wychowanym przez wilki. Ciekawe jaka była jego karta szczęścia?

[Irenka 26]

Dla mnie szczęście to być potrzebnym, kochanym i samej kochać. Zapewne brzmi to banalnie i nieoryginalnie, ale myślę, że w miłości i prawdziwej przyjaźni tkwi prawdziwa moc-opoka, na której można oprzeć swoje życie! Tyle tylko że uczucia trzeba pielęgnować jak cieplarniany kwiat, bo bez troski więdną!!! Miłość łączy ser*ca, a przy*jaźń umysły.

[senesco]

Napisał Jarosław II

Czy nie uważasz, że dziecko jest najbardziej szczęśliwe jak jeszcze nic nie rozumie, nie umie tylko czuje zapach matki?
Z chwilą, kiedy go zaczynamy czegoś uczyć to jest dla niego nowość ale czy szczęście? To już jest indoktrynacja, którą mu narzucamy i wmawiamy, że takie jest szczęście. Kiedyś czytałem o dziecku wychowanym przez wilki. Ciekawe jaka była jego karta szczęścia?

Jarosławie, nie powiem, że mieszasz pojęcia, bo usłuszę, że "taka jest moja definicja i już".
Wychowanie nie ma nic wspólnego z indoktrynacją.
Podobnie uczenie się nie ma nic wspólnego z indoktrynacją.
Zarówno wychowanie, jak i uczenie to wspieranie kształtującej się indywidualności, osobowości, osoby.
Wychowujesz przez pokazanie możliwości, uczysz przez pokazanie dróg, ale cel wyznacza sobie jednostka.
Indoktrynacja to pokazanie celu, drogi i wykorzystanie możliwości.

Szczęście nie ma nic wspólnego z samozadowoleniem, ani z przemiotem zadowolenia z siebie.
Syty może być zarówno szczęśliwy, jak nieszczęśliwy.
Człowiek głęboko nieszczęśliwy może być zachwycony sobą - jedno z drugim nie ma nic wspólnego.

Szczęście to uważność i poczucie odpowiedzialności za to, co mnie spotyka.
Człowiek nie ma wpływu na okoliczności - choćby nie wiem jak sobie to wmawiał. Nie może też zgromadzić zasobów, ktore zagwarantują szczęście.

Każdy może się potknąć - nieszczęśnik pożałuje siebie, szczęśliwy człowiek podziękuje losowi za zwrócenie mu uwagi.

[Jarosław II]

"taka jest moja definicja i już".
Wielu ludzi jest szczęśliwych, że ma pieniądze i wielu nieszczęśliwych jak ich nie ma. Wielu ludzi jest szczęśliwych, że doszli do czegoś w życiu bo dla nich szczęściem jest osiągniecie celu jak w sporcie. Nieszczęśliwi są ci co im zazdroszczą tego szczęścia i np na nich donoszą wtedy i oni też są szczęśliwi. Wielu ludzi jest szczęśliwych, że pięknie wyglądają a inni muszą mieć szwy za uszami aby to osiągnąć.
Syty częściej jest szczęśliwy od głodnego i nie próbuj mi wmawiać, że jest inaczej, a nie to popytaj, bo ja to wiem.
Wychowanie to indoktrynacja bo sami kształtujemy swoje dzieci na obraz i podobieństwo swoje, przy okazji chroniąc ich przed swoimi błędami z czego często nie korzystają.
Uczenie też jest indoktrynacją bo albo my albo nauczyciele wymagają tego co przekazali i za to stawiają oceny a uczeń może oprócz tego poszerzać swoją wiedzę. Co innego jest wspieranie indywidualności, zupełnie co innego. Ci się przeważnie nazywają "trenerami".
Cyt:"Szczęście to uważność i poczucie odpowiedzialności za to, co mnie spotyka." Zupełnie tego nie rozumiem ale i tak nie masz zwyczaju odpowiadać na moje posty wiec nie oczekuję wyjaśnienia, najwyżej umrę głupszy niż jestem.
Filozoficznie można podchodzić do wszystkiego nawet, że to draska zapala zapałkę czy piłka uderza w nogę. Codzienna szara rzeczywistość i dążenie do indywidualnego szczęścia lub jego namiastki nie ma nic wspólnego z filozofią chyba, że dla tego stojącego z boku.

[Lila]

Cóż to jest szczęście...ach!
Jedna taka jest szczęśliwa, że pozbyła się tasiemca. Ale jednak okazało się, że szczęście nie jest pełne, bo nie schudła, a w tym celu połknęła jego ( tasiemca) jaja, 2.000 pln za jedno połknięcie.

Magdę Gessler mam na myśli.

ps. sorry, że nie ze sfery metafizyki, która jest mi obca.

[S0phia1947]

Daleko szukamy,
co mamy tak blisko,,,,,,
wciąż się rozglądamy,
chcemy z życia wszystko,,,,,,
Tyle w świecie złego,
zawiści i krzyku,
a szczęście przysiada
cichutko w kąciku.

[GrazynaK]

Dziękuję za tyle pięknych myśli.

[helena62]

Napisał Irenka 26

Dla mnie szczęście to być potrzebnym, kochanym i samej kochać. Zapewne brzmi to banalnie i nieoryginalnie, ale myślę, że w miłości i prawdziwej przyjaźni tkwi prawdziwa moc-opoka, na której można oprzeć swoje życie! Tyle tylko że uczucia trzeba pielęgnować jak cieplarniany kwiat, bo bez troski więdną!!! Miłość łączy ser*ca, a przy*jaźń umysły.

Witam trafiłam tu przypadkiem i ja też tak samo uważam, pozdrawiam.