Czy umiesz przesta si martwi? - komentarze

[marion]

Zacytuję Ciebie :
"A ja ?No cóż.Nauczylam sie nie przejmowac rzeczami na które nie mam wpływu"
Dla mnie sytuacja na którą nie mam wpływu ,poczucie bezradności i utrata kontroli ,wpływa bardzo destrukcyjnie.
Oczywiście ,mam na myśli tą konkretną sytuację z którą przyszło mi sie zmagać.
Wiem jednak,że wiele innych rzeczywiście można i należy "odpuścić".

[Anielka]

Marion,kochana moja ,wiem,ze nie jest łatwo i nie wiem,czy potrafiłabym tak zupełnie nie przejmowac się w tak konkretnej sytuacji.Ale nauczyłam sie wielu technik relaksacyjnych,ktore pozwalają mi duzo łatwiej znosic trudy zycia.
Zyczę wszystkiego dobrego Tobie i Natalce.Trzymam cały czas kciuki.Pozdrawiam cieplutko.)

[marion]

Dzięki Anielko za pozdrowienia
Temat jest, jak widać , złożony.
Bardzo ciekawy dla mnie wątek.

[eledand]

Marion witam serdecznie.Czy nie uważasz czasem że należałoby zrobić Twoje "Uszy w tzw.przeciągu"
Są sprawy które musisz załatwić i odwleczenie w czasie,powoduje tylko dodatkowy stress.
Powracając do tematu choroby Córki,to rzeczywiście miałaś problem.
Niekiedy rzeczy poukładają się same w tzw.dobre klocki i powiesz sama,że się zamartwiałam na wyrost.Pozdrawiam.
http://i48.tinypic.com/2ngym3s.jpg.

[Gocha60]

Napisał Bogus55

gocha- ale dlaczego? jak dla mnie to bardzo trafnie opisany obraz rzeczywistości w Polsce. a to najlepszy dowód, że aż tak niedobrze nie jest - skoro są jeszcze ludzie, którzy potrafią pare mądrych słów napisać w słusznej sprawie

Tak ale to są ewenementy. Realia natomiast pozostają dokładnie takie, jak te opisane w tekście i co najgorsze od lat się nie zmieniają.

[Zdzisia]

Napisał Gocha60

A ja się zamartwiam, zwłaszcza czytając takie rzeczy: http://tnij.org/fyby Dochodzę do wniosku, że z naszym krajem naprawdę jest niedobrze.

Przeczytałam artykuł. No cóż, według mnie to samo życie.Wśród pacjentów są i tacy,którzy niepotrzebnie zawracają lekarzom głowę. I wielu jest też takich,którzy nie uważają za konieczne odwołać wizyty, jeżeli nie mogą z niej skorzystać w danym dniu.Powoduje to uzasadnioną irytację lekarzy.
Gocha60! nie jest żle w naszym kraju,chociaż w naszej służbie zdrowia jest bardzo wiele do naprawienia. Więcej jest życzliwych niż nieżyczliwych ludzi.

[Zdzisia]

" Cieszmy się życiem
bo ono krótkie
bierzmy więc rozwód
ze swoim smutkiem"

[alja9]

Ja należę do tych zamartwiających się i nieopowiadających nikomu o swoich zmartwieniach. Jeśli te są wydumane lub znikome to nie mam potrzeby opowiadania o nich
ale jeśli naprawdę wiem, ze mam powód, to się nim zamartwiam aż do dna. Potrzebuje tego "dna", żeby się od niego odbić i przemyśleć strategię. Nie jestem w stanie zainteresować się wtedy ani książką, ani filmem ani niczym poza pracą i to fizyczną. Nie lubię sloganowych pocieszeń ani uspokojeń więc świadomie nie zabiegam o nie.
Moje zmartwienie musi się wymartwić i już

[ewoonia1]

POLECAM książkę "Jak przestać się martwić i zacząć żyć - autor Dale Cagnegie.
Książka cudowna, naprawdę pomaga !
Trzymam ją na szafce przy łóżku i przed snem, ku pokrzepieniu czytam bardzo często.
Może ją nabyć bez problemu na ALLEGRO.
Zróbcie to !
Pamiętaj:
"Dzień dzisiejszy, to jutro o które martwiłeś się wczoraj"

Potraktujcie tę książkę poważnie, a NAPRAWDĘ WAM POMOŻE.

[Malwina]

czytałam , na pewnym etapie życia doskonała...polecam także...

[Monika1]

jak się nie martwić ? po prostu stać się twardzielem. Jeśli człowiek należy do wrażliwców , to zmartwień przysporzy mu brutalna rzeczywistość na każdym kroku. Potrafię pogodzić się z wszystkimi bolączkami moimi i najbliższych oprócz śmierci, ale nie mogę patrzeć jak dzieje się krzywda bezbronnym ludziom czy zwierzętom, jak są głodzone i maltretowane, a ja nie mogę im pomóc, wtedy nie potrafię nie martwić się ...

[ewiko]

Hm... stać się twardzielem. Żeby to było takie łatwe na zawołanie. Należę do osób bardzo wrażliwych, mających bzika na punkcie swojej rodziny. Właśnie rozpadł się związek mojego syna......przepłakałam z nim cały weekend.

[Monika1]

ewiko , ale właśnie Ty powinnaś teraz być twardzielem, powinnaś syna podtrzymywać , tłumaczyć,że świat się dla niego nie zawalił, że są takie nieszczęścia kiedy naprawdę nie można pomóc. Uwierz mi , ludzie wrażliwi muszą mocno w to uwierzyć,że z każdej sytuacji jest jakieś wyjście, oprócz tej jednej - śmierci, inaczej nie potrafią się odnależć w tym nieprzyjaznym świecie, pozdrawiam

[ewiko]

Moniczko, wszystko to rozumiem, teorię mam opanowaną ale w praktyce jestem miękka jak g.........(przepraszam) Ja wiem że powinnam być dla syna podporą i ze wszystkich sił staram się nie pokazywać swoich łez niestety na chwilę obecną jest to bardzo trudne. Pozdrawiam.

[marion]

Napisał Monika1

ewiko , ale właśnie Ty powinnaś teraz być twardzielem, powinnaś syna podtrzymywać , tłumaczyć,że świat się dla niego nie zawalił, że są takie nieszczęścia kiedy naprawdę nie można pomóc. Uwierz mi , ludzie wrażliwi muszą mocno w to uwierzyć,że z każdej sytuacji jest jakieś wyjście, oprócz tej jednej - śmierci, inaczej nie potrafią się odnależć w tym nieprzyjaznym świecie, pozdrawiam

Jeżeli mogę,wtrącę ,swoje zdanie:są momenty,że to dobrze wypłakać się i dać ujście emocjom.Po prostu być przy kimś i z nim.Współodczuwać.
To działa oczyszczająco.Potem łatwiej przejść do dzialań i racjonalnej oceny.
Pozdrawiam.

[ewiko]

Marion, muszę Ci powiedzieć że ta przykra sytuacja bardzo mnie z synem zbliżyła. Do tej pory był typowym facetem twardzielem... a teraz jest po prostu moim dzieckiem, które musi się wyżalić i wypłakać . Mam nadzieję że szybko stanie na nogi.Dziękuję za zrozumienie....serdecznie pozdrawiam.

[Monika1]

ewiko , czyli jest i coś dobrego z tej sytuacji , no bo pomyśl- czy byś była szczęśliwa gdyby małżeństwo Twojego syna było udane , a o Tobie zapomniano by ? Popłakać oczywiście w ukryciu trzeba , ze łzami często pozbywamy się goryczy i bezradności, życzę abyś jej miała coraz mniej. Ja niestety muszę zmagać się z problemem ,o którym pisałam, że nie potrafię sobie poradzić, no ale od czego są przyjaciele na forum ? Pozdrawiam

[Scarlett]

Nie trzeba płakać, by pokazać swoją rozpacz i bezradość.
Trzeba brać sieę w karby i jeśli mamy rację, jeśli jesteśmy o tym na 100% przekonani, udowadniajmy to, krzyczymy, że tak trzeba i to jest racja.
Pomagajmy bliskim, wyprostujmy kręgosłup i trwajmy w swojej racji.
Trzeba być twardym i nie mazgać się.

[waclaw46]

Zawsze jesteśmy sami z przeciwnościami które przed nami stoją ale zawsze możemy sobie z nimi poradzić trzeba uwierzyć w siebie..Trzeba zrozumieć innych i nie trzeba za dużo zastanawiać się nad swoją osobą.

[Scarlett]

W wieku bardzo młodym płakałam, strasznie rozpaczałam.
Teraz w wieku 54 mam to wszystko gdzieś. Jestem dumna z siebie, że wypracowałam sobie taką metodę, olewania.
Nie wiem jak ktokolwiek mnie zrani, mam to w nosie, bo zam swoją wartość.
Jeśli ktoś chce mi dokopać, to analizuję jego osobowość . Bardzo często dochodzę do wniosku, że ten ktoś to takie nic i nie warto zawracać sobie nim głowy. Idę dalej przez życie z podniesioną głową.
Żyję i jestem sama ze sobą szczęśliwa i o to chodzi w tym wszystkim.