depresja

[wuere'le]

Napisał Gabriela Kalinowska

Małgosiu, chińskie przysłowie sprzed wielu wieków:
"zbieraj kolejno nowe dni
na wszystko patrz optymistycznie
każdy dzień spędź przyzwoicie"
Musisz ,jeśli naprawdę jest to depresja, jak najszybciej skorzystać z wizyty u psychiatry( chodzi o leki przeciwdepresyjne) oraz psychoterapia i tu niezastąpione są grupy wsparcia, bo nikt inny nie będzie Ci w stanie tak efektywnie pomóc, jak ten kto przeszedł swoją "via dolorosa"

ŚWIATOWA ORGANIZACJA ZDROWIA(WHO) wyszczególnia 10 symptomów. Jeśli przez co najmniej 15 dni występuje 5 spośród nich, oznacza to, że cierpisz na depresję. Sprawdź w internecie, może są wyszczególnione, jeśli nie, służę pomocą

Jestem zainteresowany szczegółami, proszę o informację.

[Gabi K.]

1.jesteś smutny przez większa część dnia, niemal codziennie,często płaczesz
2.nie jesteś zainteresowany wykonywaniem codziennych czynności przez większą część dnia, prawie każdego dnia
3.czujesz się zmęczony prawie każdego dnia
4.twój apetyt się zmienił, straciłeś lub przybrałeś na wadze
5.źle sypiasz, cierpisz na bezsenność lub nadmierną senność
6.czujesz się podniecony lub niespokojny, inni też to zauważają
7.masz trudności ze skupieniem uwagi i myśleniem niemal każdego dnia, nawet proste zadania wydają się trudne do rozwiązania, a decyzje niemożliwe do podjęcia
8.czujesz się bezużyteczny i masz poczucie winy prawie codziennie
9.odczuwasz napięcie
10.myślisz o śmierci, o samobójstwie

Można także wyszczególnić także kilka dodatkowych objawów, niewspomnianych przez WHO
1.brakuje ci zainteresowania seksem
2.brakuje ci pewności siebie, unikasz ludzi
3.czujesz się zirytowany
4.czujesz się bezużyteczny, zły, bezradny i beznadziejny

Ciężka depresja może doprowadzić do samobójstwa(15% chorych to dotyczy).

[baburka]

Co najmniej od roku nie złapałam tak ciężkiego doła. Już miałam pełne porychy strachu, że tym razem się nie wywinę oszałamiającym depresyjnym stanom. I wiecie co... wolniutko się podnoszę o własnych siłach. Pewnie mnie jeszcze któryś dzień przetrzepie, jedno, drugie wahnięcie...ale wywygląda na to, że wstanę. Kto zna depresję, umie ocenić miarę sukcesu.
Oj, żebym zbyt wcześnie nie odtrąbiła zwycięstwa. Nie wiem, czy wszystkim depresyjnym towarzyszy już zawsze lęk przed nawrotem?

[largetto]

wiem co przeżywasz, z depresją jak cukrzycą trzeba nauczyć się żyć. Tak po prostu. Ja swoje choroby zaakceptowałam, od trzech lat żyję z nimi w symbiozie. Jeżeli nadchodzi smutek trzeba sobie sprawiać drobne przyjemności: małe zakupy, dobrą książkę, relaksującą muzykę, kąpiel przy świecach.....
i nie poprawiać świata, nie brać kłopotów innych do serca, po prostu w tym momencie trzeba być egoistką!!!
I nie uzależniać się od leków bo to może być groźne.
Baburko spójrz w lustro - jesteś ładna, mądrą ,szczęśliwa kobietą.Widzisz ją? To tak trzymaj!
A Depresję do parteru - ooo!
Ściskam Cię i 3mam kciuki

[cha_ga]

Oj, niestety chyba tak, ja w każdym razie bardzo sie boje , zawsze się w duchu modlę o to "żeby mi sie zawsze chciało chciec". I wierzę w to, ze w depresji najwiecej zależy od nas samych, od naszego sposobu widzenia świata, myślenia, radzenia sobie ze stresem.

[szekla]

Napisał baburka

Co najmniej od roku nie złapałam tak ciężkiego doła. Już miałam pełne porychy strachu, że tym razem się nie wywinę oszałamiającym depresyjnym stanom. I wiecie co... wolniutko się podnoszę o własnych siłach. Pewnie mnie jeszcze któryś dzień przetrzepie, jedno, drugie wahnięcie...ale wywygląda na to, że wstanę. Kto zna depresję, umie ocenić miarę sukcesu.
Oj, żebym zbyt wcześnie nie odtrąbiła zwycięstwa. Nie wiem, czy wszystkim depresyjnym towarzyszy już zawsze lęk przed nawrotem?

pojecia, jak sie ciesze i wierze ze sie uda

[baburka]

Powolutku...powolutku...i odzyskam rezon

[Pani Slowikowa]

moze ja nie wiem co to jest prawdziwa depresja..? A moze troche wiem? Ale dla mnie jedyny sposob na wyjscie z matni jest ruch fizyczny.. Baburko czy ty to stosujesz?

[Bianka]

po śmierci męża zajęłam się remontem i odnawianiem mieszkania. Wszyscy się dziwili, a ja MUSIAŁAM coś robić - rękami. Wykonywać proste czynności, na których mogłabym się skupić.

[Alsko]

podziwiam Ciebie. Ja się tej wredoty boję jak nie wiem co.
Siedzę teraz w takim dość płytkim dołku i cały czas się boję, że on się nagle pogłębi.
Mówicie: ruch fizyczny. W dużym leju psychicznym - ruch. Jak się zmusić?

[baburka]

Napisał Pani Slowikowa

Ale dla mnie jedyny sposob na wyjscie z matni jest ruch fizyczny.. Baburko czy ty to stosujesz?

W miarę sił, bo mnie depresyjki łączą się na ogół z takim spadkiem kondycji, że z trudem się ciągam po mieszkaniu, dochodzą bóle mięśniowe i nagłe nerwobóle. Staram się mobilizować i na ile potrafię z siebie wykrzesać energii, na tyle żyję normalnie. Zresztą nie mam wyboru, nie jestem na tym pięknym świecie sama. I baaardzo dobrze!
Jest i inny pozytyw - dieta cud!

[baburka]

Mnie trudno czasami skupić się na jakiejś prostej czynności na tyle długo, żeby ją dokończyć, a nabuzowanie ciska mnie od ściany do ściany.

[Pani Slowikowa]

Napisał baburka

dieta cud!

a moze cos oniej opowiesz?

Do aktywnosci fizycznej zmusic sie jest trudno..wiem ale sa trudniejsze rzeczy.
A co z twoim niepaleniem?

[baburka]

Napisał Alsko

Siedzę teraz w takim dość płytkim dołku i cały czas się boję, że on się nagle pogłębi.
Mówicie: ruch fizyczny. W dużym leju psychicznym - ruch. Jak się zmusić?

Weź na przeczekanie, dostosuj obroty do możliwości i trzymaj mocno w garści myśl, że to minie. Nic na siłę, ale mała mobilizacja musi być. Istotne wsparcie stanowi dla mnie perspektywa, że zawsze mogę wejść na prochy, a te mnie na pewno mnie wyciągną. Deprecha nie jest najpoważniejszą z chorób.

[baburka]

W stanach depresyjnych samoistnie i bez wyrzeczeń nie jadam, co później pozwala mi się pławić w rozkoszach obżarstwa.
Palę natomiast koszmarnie, ale jestem na wstępie kuracji tabexem. Rzucę. Nie mam wyboru.

[baburka]

Napisał cha_ga

w depresji najwiecej zależy od nas samych, od naszego sposobu widzenia świata, myślenia, radzenia sobie ze stresem.

Zgodzę się, że niepoddawanie się depresyjnym myślom to połowa sukcesu. Zachowanie trzeźwego osądu rzeczy, logicznego rozumowania są nie do przecenienia.

[emka46]

Dopiero po przeczytaniu Baburki uzmysłowiłam sobiee,ze mam depresję,do tej pory myslałam,ze się źle czuję.

[bogda]

Dziewczyny kochane....wiosna idzie, słonka więcej będzie to i samopoczucie się poprawi...
Wiem, że depresja nie jest poważną chorobą, ale jednak jest chorobą i trzeba ją leczyć, samo pozytywne myślenie nic nie da. Ja osobiście chyba nie miałam depresji, no chyba że po śmierci męża, ale podobnie jak Bianka rzuciłam się w wir robót, remonty, malowanie chałupy(własnoręcznie), płakałam i malowałam, ale jaka póżniej była satysfakcja...
Gorzej jest jak ktoś ma ograniczenia ruchowe, ale może jakieś inne prace nie wymagające dużego wysiłku....
Dołki też mam czasami, ale idę na nasze forum, albo na zakupy, albo poprostu polatać po mieście...

[baburka]

EMKO!
I dobrze, bo Twoje widzenie ewentualnych problemów, sytuacji życiowej i ludzi będzie teraz bardzo spaczone. Warto o tym wiedzieć, żeby nie podjąć jakiejś błędnej decyzji lub nie popaść w czarnowidztwo.
Może nawet będzie trzeba skonsultować się z lekarzem? Nie ma najmniejszego sensu katować się deprechą. Niektóre osoby z braku rozeznania męczą się z nią miesiącami. Antydepresanty są naprawdę skuteczne, a uzależnienie lekowe należy w ich przypadku między bajki włożyć.

[baburka]

Napisał bogda

Dziewczyny kochane....wiosna idzie, słonka więcej będzie to i samopoczucie się poprawi...
Wiem, że depresja nie jest poważną chorobą, ale jednak jest chorobą i trzeba ją leczyć, samo pozytywne myślenie nic nie da.

Istnieje delikatna granica między okresowym załamaniem nastroju i towarzyszącymi mu dolegliwościami fizycznymi a depresją wymagającą farmakologii. Sądzę, że z pierwszym warto nauczyć się radzić sobie samej, bo w przeciwnym przypadku grozi utrata odporności na życie i może wytworzyć się odruch ucieczki w chorobę w obliczu trudności.
A słoneczku TAK!!!