|
Narzędzia wątku | Przeszukaj ten wątek |
#161
|
||||
|
||||
Lorelei - to nazwa skały łupkowej przy Sankt Goarshausen w kraju związkowym Nadrenia-Palatynat. Ma wysokość 132 metrów. Według jednej z legend pod Loreley zakopany jest skarb Nibelungów, według innej (która stała się motywem poematu Heinego), z wierzchołka góry rzuciła się w nurty Renu młoda dziewczyna o imieniu Lorelei, zdradzona przez kochanka. Zamieniona w syrenę zwodziła pływających po Renie rybaków, wciągając ich na skały.
Carl Joseph Begas - Lorelei (1835) Philipp Foltz - Lorelei (1850) |
#162
|
||||
|
||||
Heinrich Heine "Lorelei"
tłumaczenie Aleksandra Kraushara: Nie wiem, dlaczego tak smutno mi, Czemu tak serce mi porze? Czarowna pieśń zamierzchłych dni W mej duszy zniknąć nie może. Królowa róż z gwiaździstych niwI szumi wiatr, zapada mrok Siedzi na górze uroczej, Złoty jej strój z oddali lśni, Lśni złoty zwój jej warkoczy. Rybaka pierś tej pieśni tonGrzebieniem z gwiazd czesze swój włos Dziwną tęsknotą przejmuje, Nie baczy już na szczerby skał, Tylko się w górę wpatruje. Ach! lękam się, by rzeki toń |
#163
|
||||
|
||||
Witam ! Była młoda i piękna, słynęła z mądrych i sprawiedliwych rządów. By uchronić swój lud przed najeźdźcą, wybrała śmierć w falach Wisły. Księżniczka Wanda (często podaje się, że była córką samego Kraka, założyciela Krakowa) słynęła z mądrych i sprawiedliwych rządów. Wieści o jej urodzie rozeszły się zaś po całym świecie. Dotarły także do niemieckiego księcia Rydygiera, który ogłosił, że jeżeli Wanda nie przyjmie jego ręki, on napadnie na Kraków. Księżniczka odrzuciła jego „zaloty”, jednak nie chciała też narażać miasta i swoich poddanych na niebezpieczeństwo. Zamiast małżeństwa z księciem wybrała więc śmierć w falach Wisły. Chcąc uczcić bohaterstwo księżniczki, naród usypał kurhan w miejscu, gdzie rzeka wyrzuciła na brzeg jej ciało. Ta mogiła – kopiec Wandy – przetrwała setki lat i zobaczyć ją można aż do dziś.
" Ten mit pogański zawsze tak świeży w wyobraźni narodu, a tak z jego życiem zrosły, że nawet badania historyków chcących nam go odebrać, przeszły bez odgłosu ". |
#164
|
||||
|
||||
Witam Mam nadzieję, że o Twardowskim jeszcze nic nie było.
Według dawnych przekazów, Twardowski był szlachcicem, mieszkającym w XVI wiecznym Krakowie. W zamian za wielką wiedzę i znajomość magii zaprzedał duszę diabłu. Jednakże chciał oszukać biesa i do podpisanego z nim cyrografu dodał punkt mówiący o tym, że diabeł może zabrać jego duszę do piekła jedynie w Rzymie, do którego się nie wybierał.Z pomocą czarta Twardowski zyskał bogactwo i sławę, nawet został dworzaninem króla Zygmunta Augusta. Król ów po śmierci swej małżonki otoczył się astrologami, alchemikami i magami. Jak głoszą legendy, Twardowskiemu udało się wywołać ducha zmarłej Barbary dzięki zastosowaniu magicznego Lustra Twardowskiego. Po latach, w karczmie pod nazwą Rzym, bies dopadł w końcu Twardowskiego. W czasie uprowadzenia tenże miał modlić się do Marii (lub według innej wersji śpiewać kościelną pieśń), przez co diabeł zgubił go po drodze i Twardowski wylądował na Księżycu, gdzie przebywa po dziś dzień, obserwując poczynania ludzi na Ziemi. Inna z legend mówi, że diabeł uwolnił Twardowskiego, gdyż w cyrografie zawarte było, że może zabrać jego duszę, gdy ten w Rzymie wypowie jego imię. A jak głosi legenda – imienia tego nikt nie znał. Wojciech Gerson - "Pan Twardowski wzywa ducha Barbary Radziwiłłówny" Drzeworyt Michała Kluczewskiego na podstawie rysunku Wojciecha Grabowskiego - „Twardowski śpiewający Godzinki”Michał E. Andriolli - "Pan Twardowski i diabeł" Ostatnio edytowane przez ewelina117 : 12-05-2020 o 11:38. |
#165
|
||||
|
||||
Według dawnych podań, Boruta był szlachcicem żyjącym w XIV wieku. Jest wiele wersji opowiadających o tym, jak Boruta stał się diabłem. Ponoć w końcu XIV wieku książę mazowiecki miał powierzyć Borucie skarb, którego jednak nie zdołał odebrać. Dlatego do dziś w lochach zamku siedzi Boruta i pilnuje skrzyń ze złotem. Kolejna z legend mówi, że Boruta razem z Rokitą udali się do karczmy znajdującej się w Łodzi, aby napić się tamtejszego piwa. Ich pragnienie było naprawdę wielkie i wypili wiele piw. Karczmarz tym faktem się zaniepokoił i zainteresował się tym, czy goście mają czym zapłacić. Powiedział im, że nie przyniesie kolejnego piwa, dopóki nie zapłacą za piwa, które wypili. Rokita się jedynie zaśmiał, rzucił na blat kilka złotych monet i zażądał, aby karczmarz przyniósł im więcej piwa. Gdy ten wrócił z kolejną porcją trunku i próbował podnieść złote monety rzucone przez diabła, okazało się, że palą one skórę żywym ogniem. Karczmarz jedynie krzyknął z bólu i usłyszał diabelski śmiech dochodzący z kłębów dymu unoszących się w miejscu, w którym jeszcze chwilę temu siedzieli jego goście. Piwo, które chwilę wcześniej przyniósł, było już wypite, a po monetach nie został żaden ślad.
Różnie jest przedstawiany diabeł Boruta. Może on przybierać rozmaite postacie. Najczęściej spotykaną postacią, jest Boruta szlachcic, zwany też Borutą tumskim lub Czarnym -wysoki mężczyzna z długimi, czarnymi wąsiskami, o czarnych oczach, ubrany w bogaty kontusz zakrywający ogon i czapkę zasłaniającą rogi. |
#166
|
||||
|
||||
Witam !
Adam Mickiewicz O tytułowej bohaterce : „żoneczka Twardowska”,nie wiemy o niej nic ? Reakcja Mefistofelesa na ostatni warunek Twardowskiego: Mefistofeles nie zamierza jednak dotrzymać żadnego warunku, jeszcze słucha tego, co mówi Twardowski, zerka na jego żonę.Niby patrzy, niby słucha, Możemy zatem sobie wyobrazić kobietę, która wzbudziła takie przerażenie w samym diable. Cała ta sytuacja jest niezwykle komiczna: propozycja Twardowskiego, panika Mefistofelesa, próba ucieczki przez drzwi, przez okno, a gdy to się nie powiodło ucieczka przez dziurkę od klucza.
|
#167
|
||||
|
||||
Witam !
Legenda o Borucie na będzińskim Zamku Będzin - Zagłębie Dąbrowskie
Czarna Przemsza |
#168
|
||||
|
||||
Witam !
Jura Krakowsko-Częstochowska - Historycznie Jura Krakowsko-Częstochowska leży w zachodniej Małopolsce przy granicy z Śląskiem. Orle Gniazda – system średniowiecznych zamków, niegdyś strzegących granicy Królestwa Polskiego. Większość z zamków na tym obszarze została wybudowana na trudno dostępnych wapiennych skałach (na podobieństwo orlich gniazd) Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej, prawdopodobnie z polecenia króla Kazimierza Wielkiego w celu ochrony Krakowa na wypadek najazdów wojsk czeskich Jana Luksemburskiego od strony Górnego Śląska, które nastąpiły w 1327 i w 1345 roku. Wikipedia Do obecnych czasów odbudowano zamek w Bobolicach, Będzinie, zamek Korzkiew i Wawel. Zamki królewskie Zamkami królewskimi znajdującymi się na tym terenie były: zamek w Będzinie wraz z otoczonym murami miastem zamek w Bobolicach zamek w Brzeźnicy zamek w Krzepicach zamek w Lelowie zamek w Ojcowie zamek w Olkuszu wraz z otoczonym murami miastem zamek w Olsztynie zamek w Ostrężniku zamek w Rabsztynie zamek w Wieluniu wraz z otoczonym murami miastem zamek w Żarnowcu Zamki prywatne Powyższe zamki były wsparte przez zamki prywatne: zamek w Białym Kościele zamek w Bydlinie zamek w Siewierzu zamek w Dankowie zamek w Korzkwi zamek w Koziegłowach zamek Lipowiec zamek w Mirowie zamek w Morawicy zamek w Morsku zamek Pieskowa Skała zamek w Pilicy Zamek Sielecki zamek w Smoleniu zamek w Sławkowie zamek Ogrodzieniec zamek Tenczyn zamek Udórz Strażnice Strażnica Łutowiec Strażnica Przewodziszowice Strażnica Ryczów Strażnica Suliszowice Ponadto istniały strażnice w takich miejscowościach jak: Dubie, Giebło, Klucze, Kwaśniów, Częstochowa-Mirów, Wiesiółka, Złoty Potok. |
#169
|
||||
|
||||
Może trochę o "kuzynie" diabła Boruty - o Rokicie
Rokita to diabeł z ludowych podań. Jest bardzo silny, ale niezbyt sprytny. Jest strażnikiem mokradeł, terenów blisko wody, okolic grobli i dróg. Zwykle mieszka w dziuplach starych wierzb. |
#170
|
||||
|
||||
Witam !
Julian Fałat, DIABŁY Polskie legendy: Jak Boruta i Rokita w karczmie piwo pili Powszechnie wiadomo, że czarty uwielbiają dobrą zabawę, muzykę, śpiew i przede wszystkim wszelkiego rodzaju trunki. Pewnego razu diabły Rokita i Boruta wybrały się do karczmy w Łodzi, aby napić się tamtejszego piwa. Ich pragnienie było ogromne. Pili piwo za piwem. Karczmarz zaniepokoił się czy aby na pewno jego goście mają czym zapłacić za podawane trunki i powiedział, że nie przyniesie kolejnego kufla dopóki nie dostanie zapłaty. Rokita roześmiał się szyderczo, rzucił kilka złotych monet na szynkwas i zażądał więcej piwa. Gdy karczmarz wrócił z kuflami i próbował wziąć w rękę złote monety okazało się, że palą one skórę żywym ogniem. Karczmarz jęknął z bólu i usłyszał tylko diabelski śmiech dochodzący z kłębów dymu unoszących się w miejscu, gdzie jeszcze przed chwilą siedzieli jego goście. Przyniesione piwo było oczywiście wypite, a po monetach po chwili nie został nawet ślad.
|
#171
|
||||
|
||||
Witam !
Skarbnik - był opiekuńczych duchem górników Mówi się, że Skarbnika można było spotkać zarówno w śląskich kopalniach węgla jak i w wielickiej kopalni soli. Cytat:
|
#172
|
||||
|
||||
Witam !
Polskie legendy: Lajkonik malarz-Hipolit Lipiński Dawno temu Polska toczyła liczne wojny z hordami tatarskimi. Podczas jednego ze swoich najazdów Tatarzy dotarli w okolice Krakowa. Tego dnia z nieba lał się żar jak to zwykle bywa w święto Bożego Ciała. Mieszkańcy Krakowa zgromadzili się na tradycyjnej procesji, kiedy zostali zaalarmowani, że najeźdźcy pustoszą przedmieścia Zwierzyńca. Rozpacz i przerażenie ogarnęły krakowiaków. Jak tu sobie poradzić z taką dziką siłą? Czy uciekać, chronić życie, czy może przekupić Tatarów daniną, a może stanąć do walki? Tak radzili mieszczanie i uradzić nic nie mogli. Skoczył wtedy jeden ze Zwierzynieckich flisaków, włóczkami zwanych, chwycił chorągiew z Orłem Białym używaną na procesji, i zakrzyknął do mieszczan: - Choćbym miał zginąć to nie pozwolę na grabienie naszej ziemi! Po tych słowach ruszył w kierunku Zwierzyńca. Za nim ruszyli inni włóczkowie i wielu innych mieszczan. Im bliżej byli hordy tatarskiej tym więcej obrońców szło z nimi. Walka była długa i zacięta, ale w końcu najeźdźcy zostali pokonani. Zaś chłopak, który poprowadził mieszkańców Krakowa przystrojony w strój wodza tatarskiego z wielkimi wiwatami został przyjęty na rynku miasta. Pochód ten do dziś jest powtarzany, a przebrany w tatarskie odzienie włóczek Lajkonikiem jest zwany. Stanisław Andrasz jako lajkonik W 1947 roku, pochód z harcującym Konikiem Zwierzynieckim powrócił na krakowskie ulice. Stanisław Andrasz Lajkonikiem po raz ostatni był w 1958 roku, a w roku następnym honor bycia Konikiem Zwierzynieckim przejął po nim Zdzisław Dudzik. Jako Lajkonik znany był z niekonwencjonalnych zachowań, jak na przykład siadanie w koniku na ziemi i palenie cygar w tej pozycji. |
#173
|
||||
|
||||
Trochę egzotyki
Japońska legenda o Momotarō: Momotarō (Brzoskwiniowy Chłopiec) został znaleziony przez bezdzietną parę wewnątrz brzoskwini niesionej z prądem górskiej rzeki i wychowany jak własny potomek. W tamtych czasach miejscowa ludność była terroryzowana przez diabłów. Momotarō postanowił rozprawić się z nimi, więc matka dała mu na drogę ciastka ryżowe. W czasie podróży spotkał on psa, bażanta i małpę, które w zamian za wspomniane ciastka zgodziły się pomóc Momotarō. Bohaterowie przeprawili się na wyspę, będącą siedzibą diabłów, napadli na zamek i pokonali rabusiów. Uwolnili więźniów, napełnili łódź skarbami zgromadzonymi przez diabły i szczęśliwie powrócili do domów. Mimo że Momotarō zwrócił zagrabione przedmioty właścicielom, żył z przybranymi rodzicami w dostatku do końca swoich dni. Za Wikipedią [IMG] |
#174
|
||||
|
||||
Witam !
Egipska mitologia Maat Była córką Re (bóg Słońca, stwórca świata i pan ładu we Wszechświecie) i kobiety z podziemnej świty Ozyrysa. Cytat:
Zapewnienie Maat, czyli ładu świata było najważniejszym zadaniem faraonów. Cytat:
Cytat:
|
#175
|
||||
|
||||
Witam To może teraz trochę o mitologii nordyckiej. Tak dla ochłody
Mitologia nordycka – mitologia ludów krajów skandynawskich i nordyckich (północno-germańskich): Danii, Szwecji, Norwegii, Islandii oraz Wysp Owczych. Centralny element kosmogonii skandynawskiej to Völuspa, opowieść o drzewie życia, Yggdrasilu, świętym jesionie. Jest tym co święte, osią i miejscem łączącym wszystko we spólnym ładzie w kosmosie. W mitologicznej pieśni o Yggdrasilu drzewo życia jest niszczone przez jelenie i węże symbolizujące to, co niepewne i groźne. Yggdrasil jednak żyje dzięki Nornom, podlewającym święty jesion wodą ze studni Urdand brunnen. W mitologii skandynawskiej Yggdrasil łączy dziewięć światów - Asgard (siedziba Asów), Wanaheim (siedziba Wanów), Álfheim (siedziba elfów), Muspelheim (kraina ognia), Nidavellir (kraina karłów), Niflheim (świat lodu, mgły, zimna oraz zmarłych. Panuje nad nim bogini Hel), Svartalfheim (kraina mrocznych elfów), Jötunnheim (kraina lodowych olbrzymów), Midgard (kraina ludzi) Asgard jest piękną krainą wiecznej wiosny. Asowie postawili pierwsze ołtarze i świątynie by nauczyć ludzi jak czcić bogów. Tu też Asowie postawili kuźnię w której wykuwali wszystko ze złota, tu też urządzali uczty. W centralnym punkcie stoi Hlidskjult na którym zasiada Odyn, by widzieć wszystko co dzieje się w Asgardzie i na ziemi. Z Ziemią Asgard łączy się za pomocą mostu Bifrost (Tęcza), którego strzeże bóg Heimdall. Jest tam też Valhalla dla poległych w boju bohaterów, mających wesprzeć bogów w dniu Ragnarök. Cała jest ze srebra i ma 540 drzwi, ściany ma z włóczni srebrem kutych, sufit z tarcz a na stołach leżą zbroje. Codziennie bohaterowie wyruszają do walki z Wilkiem, żaden z nich nie odnosi ran, a wieczorem biesiadują z Odinem przy którym siedzą wilki Gere i Freke a na jego ramionach kruki Higinn (rozum) i Munnin (pamięć). Bohaterowie piją miód i piwo, a jedzą mięso cudownego Dzika Saehrimnira, który codziennie przyprawiony i ugotowany nazajutrz odżywa. Usługują im Walkirie. Dziewice te są wysyłane na bitwy, by wybierać wojowników którzy umrą a potem zaprowadzić ich przez Valgring do Valhalli. Bogowie nordyccy byli śmiertelni i jedynie dzięki jabłkom Idunn mogli doczekać ragnaröku. J. D. Penrose - "Idunn i jabłka" Idunn była boginią wiosny i opiekowała się koszem ze złotymi jabłkami, których nigdy w tym koszu nie ubywało. Te owoce pozwalały one zachować młodość każdemu, kto je spożył. Najważniejszym bogiem tej mitologii był Odyn - bóg wojny i wojowników, bóstwo mądrości, władzy, poezji i magii. Był mężem bogini Frigg i ojcem Thora. Thor - bóg burzy i piorunów, sił witalnych, rolnictwa (jako sprowadzający deszcz odpowiedzialny za urodzaj). Patronował także małżeństwu i ognisku domowemu. Mĺrten Eskil Winge - "Thor walczący z Gigantami" Walkirie - córki Odyna, zwykle przedstawiane jako piękne dziewice-wojowniczki dosiadające skrzydlatych koni (czasem wilków), uzbrojone we włócznie i tarcze. Peter Arbo - "Walkiria" Frigg – żona Odyna. Według mitów tkała wraz ze swymi służkami chmury w swym Morskim Dworze.Edward Robert Hughes - "Czuwanie Walkirii" John Charles Dollman - "Frigg przędąca obłoki" Loki – olbrzym z mitologii nordyckiej, zaliczony w poczet bogów, symbol ognia i oszustwa. Loki posiadał zdolność przemiany (w łososia, konia, ptaka, pchłę itp.), włącznie ze zmianą płci.Freja - bogini wegetacji, miłości, płodności i magii. Louis Huard - "Kara Lokiego" Ostatnio edytowane przez ewelina117 : 19-08-2020 o 15:58. |
#176
|
||||
|
||||
Witam !
Ewelina117 napisała: |
#177
|
||||
|
||||
To bardzo ciekawa mitologia, często "cytowana" w literaturze, filmach itd. Między innymi w serialu "Wikingowie"
|
#178
|
||||
|
||||
Witam Może teraz coś z celtyckich legend. Irlandia
W mitologii irlandzkiej Leprechaun (czytaj Leprikon) to zamieszkujący Irlandię skrzat. Leprechaun wygląda jak drobny, włochaty starzec o wzroście około 90 cm. Skrzat ten nosi kapelusz, skórzany fartuch, wełnianą kamizelkę, długie pończochy, wełnianą kamizelkę, krótkie spodnie (wszystko zielone) i buty ze srebrnymi sprzączkami. Jest brodaty i przeważnie pali fajkę. Ma przy sobie dwie sakiewki - jedna zawiera srebrną monetę, a druga złotą. Srebrną opłaca swoje zakupy (dzięki magii moneta ta zawsze znika z kieszeni sprzedającego i wraca do skrzata) Złotą opłaca się tym, którzy go schwytali. Po zmianie właściciela zmienia się złoto w popiół lub suche liście. Zawsze nosi brodę i zwykle pali fajkę. Ma zawsze przy sobie dwie sakiewki: jedna zawiera srebrną, a druga złotą monetę. Srebrna moneta służy Leprechaunowi do płacenia za wszelkie potrzebne mu dobra; dzięki swej magicznej mocy zawsze znika z kieszeni sprzedającego i powraca do pierwotnego właściciela. Złota moneta służy mu za łapówkę dla każdego, który go schwyta; po zamianie właściciela zamienia się błyskawicznie w popiół lub w suche liście. Leprechauny znają miejsca, w których zakopane są skarby, jakimi często są gliniane naczynia wypełnione złotem. Jeżeli jeden z nich zostanie złapany to zdradzi to miejsce, ale kosztowności nie odda łatwo, skąd wzięło się powiedzenie, że skarb leprechauna leży “po drugiej stronie tęczy” (czyli jest nie do zdobycia). |
#179
|
||||
|
||||
Witam !
Drzewo genealogiczne bóstw egipskich Enneada Enneada - dziewiątka bogów – określenie stosowane najczęściej w mitologii egipskiej, oznaczające panteon bogów. Liczba dziewięć ma symbolizować potrojoną trójkę, co według numerologów miało magiczne znaczenie. Dziewiątka bogów była uznawana za ważniejszą od innych bóstw mitologii egipskiej. W zależności od czasu i miejsca wyróżniano Wielką Enneadę, Mniejszą Enneadę, Podwojoną Enneadę i wielokrotną, np. Siedmiokrotną Enneadę. Niektórzy faraonowie dokładali do enneady samych siebie, np. Seti I w zbudowanej przez siebie świątyni, czcił enneadę złożoną z sześciu bogów oraz niego samego w trzech osobach. Egipskie słowo „pesedżet”, tłumaczone zwykle jako enneada nie musi wcale oznaczać dziewięciu bogów. Niektóre pesedżety zawierały od siedmiu do dziesięciu bogów. Najbardziej znana enneada, nazywana jest Wielką Enneadą lub Enneadą z Heliopolis. Składa się ona z : - Atuma – jednego z głównych i najstarszych bogów starożytnego Egiptu, - Szu – syna Atuma, - Tefnut – żony Szu, - Geba i Nut – dzieci Szu i Tefnut, oraz wnuków Szu i Tefnut – Ozyrysa, Izydy, Seta oraz Neftydy. Nie wiadomo dlaczego akurat ci bogowie trafili do Wielkiej Enneady. Do połowy XX wieku egiptolodzy sądzili, że Enneadę stworzyli kapłani starożytnego Heliopolis, aby móc wynieść ponad tych bogów boga-słońce Ra, ale współcześnie hipoteza ta nie jest powszechne uznawana za poprawną. Wiadomo na pewno, że Wielka Enneada pierwszy raz pojawiła się za czasów szóstej dynastii i przyczyniła się do nasilenia kultu Ra. Ra (Re) – bóg Słońca, stwórca świata i pan ładu we Wszechświecie. Czczony w starożytnym Egipcie, przedstawiany z dyskiem słonecznym i z głową sokoła bądź jastrzębia. Uważany był przez Egipcjan za najważniejszego z bogów i władcę ludzi. Jego symbolem był obelisk. |
#180
|
||||
|
||||
Witam !
Nun W mitologii egipskiej pramateria, pierwszy materialny przejaw bytu, Nun jest przede wszystkim żywiołem kosmicznym. Nun to uosobienie praoceanu, czyli masy wód, wypełniającej cały wszechświat. Jest on symbolem prawd istniejących przed stworzeniem świata. To z niego wynurzył się prawzgórek nazywany Atum, co było jednocześnie początkiem świata. Nun i Naunet |
Podobne wątki | ||||
Wątek | Autor wątku | Senior Cafe | Odpowiedzi | Ostatni Post / Autor |
Biblia w malarstwie | Bianka | Sztuka, kulturoznawstwo | 327 | 06-04-2020 15:37 |
Odchudzanie - fakty i mity - komentarze | aleksa5 | Ogólny | 2 | 08-06-2015 12:36 |
Kremy przeciwzmarszczkowe - prawdy i mity - komentarze | arczia | Ogólny | 21 | 28-05-2014 15:37 |
Niedosłuch: prawdy i mity - komentarze | LENA | Ogólny | 3 | 20-04-2012 23:09 |
Policja w malarstwie, grafice i rysunku | Mavronka Freydis | Fotografia | 1 | 02-10-2011 21:24 |
Narzędzia wątku | Przeszukaj ten wątek |
|
|