Cztery Pory Roku*** JESIEŃ ***

[kpwalski]

Kasandro, ślicznie!

[tar-ninka]

Witam jesiennie
Kasandro , Gjotko, Bachorku tak pięknie jesień chwalicie
Staszku piękne są te twoje wiersze
Dzisiaj przypomnę jeden z nich

. . . . .

W "okienku " jest ulica mojego miasta

[kpwalski]

W kręgu niespełnionych czynów
błądzę ścieżką mych przemyśleń,
szukam w życiu dla nich rymów,
które scalą cel ich istnień.

Czy to chaos, pośpiech, zamęt
tworzy łańcuch ich niespełnień,
jednak się wyłania lament
-brak w nich puenty odpowiedniej.

Już kropidłem nie poświęcę,
nie skończone, co zaczęte,
robi mi się bagno większe
w tym, co miało być przepiękne.

Nie ukryję w piasku głowę
i nie wtulę ją w ramiona,
bo pomysły mam już nowe,
a to stare niechaj skona.
Kp.

Władziu, bardzo dziękuję za opracowanie mojego wiersza, w obrazku ładniej wygląda.

[gjotka]

DZIEŃ W KOLORZE ŚLIWKOWYM

https://www.youtube.com/watch?v=TyhdC6kDQ7U



Pozdrawiam

[tar-ninka]

"Nie ukryję w piasku głowę
i nie wtulę ją w ramiona,
bo pomysły mam już nowe,"
Staszku jeżeli to będą pomysły na nowe wiersze to aby ich było jak najwiecej

Gjotko cudny obrazek przyniosłaś

Dzisiaj mija osiem lat gdy odeszła od nas nasza Ewita
Zostały Jej wiersze ...

. . . . . .

[kpwalski]

Jesień

Wyschnięty liść złoty
upadł mi pod nogi,
to już pora słoty,
mimo dziś pogody.

Pomimo, że słońce
tak wspaniale świeci
i na bzu gałązce
pająk stroi sieci.

Lato znikło w dali,
niby sen prześniony
w zamian jesień białym
skryje ziemię szronem.

Czemu mi jest smutno,
choć są strojne drzewa
i czując, że jutro
ptaszek nie zaśpiewa?

Bo choć liść się złoci,
gdy nadszedł już wrzesień,
drzewa ogołoci
bezlitosna jesień.
Kp.

Gjotko , piękny obrazek i miła melodia o jesieni.
Władziu, napisałem wiersz, jeden z moich pomysłów.

[tar-ninka]

Staszku nie smuć się czas szybko leci "zaraz" będzie wiosna
Pięknie się smucisz
W moim skarbczyku znalazłam..

. . . . . . . .

[kpwalski]

Władziu, dziękuję za grafikę do wiersza. Tego jeszcze nie mam.

[gjotka]

"Poezja jest stara jak świat i skończy się dopiero z nim razem. Wynaleziono pług, aby zaspokoić głód chleba, i wynaleziono poezję, aby zaspokoić głód piękna"...
Jan Parandowski


Zaszumiało jesienią

Agnieszka Osiecka

Zaszumiało jesienią
zapłakało jesienią,
zastukało jesienią do okien.
Zapłonęło czerwienią,
zaszkodziło marzeniom,
zadudniło, zawisło obłokiem…

Chociaż nie chce się wierzyć,
to od ciebie zależy,
ile będzie jesieni w tym roku.
Czy nas wiatrem zawieje,
czy zabierze nadzieję
i roztopi w zbyt wczesnym półmroku?

Czy uśmiechem jarzębin
krótkie dni nam obrębi
i przyjaznym odezwie się świerszczem,
czy się smutkiem zadławi
w czarnym kluczu żurawim
i niedobrym pożegna nas wierszem?

Czy nam jakoś przeminie
przy nagrzanym kominie,
będzie śmiać się czy raczej zapłacze?
Czy zmokniętym szarakiem
pójdzie z deszczem na bakier
między drogi pożółkłe i sosny,
czy jabłuszkiem wesołym
będzie toczyć się kołem,
i dotrwamy, przetrwamy do wiosny?...




Tar-ninko, Stanisławie, pozdrawiam Was cieplutko

[tar-ninka]

Jeszcze jeden wiersz śp. Ewity

. . . . . .

[kpwalski]

Gjotko-Grażynko, Piękny Twój wiersz, trochę się nim wzruszyłem. Dziękuję!

Wladziu, w 2000 roku Ewita już przeczuwała, że tu nie powróci. Proroczo, smutno ale ładnie pisała.

[Kasandra1]

Witam Was we wtorkową piękną i słoneczną pogodę.
Pozdrawiam serdecznie

[kpwalski]

Posyłam Wam wiersz w którym niema nic o jesieni ale jest bardzo ładny. Znam go na pamięć:


Aleksander Puszkin
Cóż tobie imię moje powie?
Umrze jak smutny poszum fali,
Co pluśnie w brzeg i zmilknie w dali,
jak nocą głuchą dźwięk w dąbrowie,
Skreślone w twoim imienniku,
Zostawi martwy ślad, podobny
Do hieroglifów płyt nagrobnych
W niezrozumiałym języku.

Cóż po nim? Pamięć jego zgłuszy
Wir wzruszeń nowych i burzliwych
I już nie wskrzesi w twojej duszy
Uczuć niewinnych, wspomnień tkliwych.

Lecz gdy ci będzie smutno - wspomnij,
Wymów je szeptem jak niczyje
I powiedz: ktoś pamięta o mnie,
Jest w świecie serce, w którym żyję.

[gjotka]

Kasandro, zacytowałaś fragment wiersza Bełzy, podoba mi się poniżej wszystkie jego strofy

Ot, i jesień gospodarna,
Już się zbliża uroczyście;
Poskładała złote ziarna,
Pozłociła drzewom liście.

Jeszcze chwilka, a za chwilę,
Wnet silniejszy wicher wionie,
Spędzi śniegu tyle, tyle…
Że aż ziemia w nim utonie.

Ale jesień, to szafarka,
To gosposia jakich mało;
Policzyła wszystkie ziarnka,
I na zimę patrzy śmiało.

Pełne u niej skrzynie, brogi…
Więc nikogo to nie dziwi,
Że się nieraz i ubogi
Z dobrodziejki rąk pożywi.

Kto pracował całe lato,
Ten z zimowej szydzi grudy:
Oh! bo jesień mu bogato,
Umie spłacić wszystkie trudy.

Niby wróżka sprawiedliwa,
Złoty przed nim spichrz odmyka,
I stokrotnym plonem żniwa,
Wynagradza trud rolnika.

Tylko próżniak i ladaco,
Niech nie żąda jej litości;
Bo kto z młodu gardzi pracą,
Ten na starość słusznie pości.

Temu ona powie śmiało,
Wyszydzając go w dodatku:
„Prześpiewałeś wiosnę całą,
Teraz w zimie tańcuj bratku!”



Tar-ninko, Stanisławie

[tar-ninka]

kolejna jesień bez Ewity..

. . . . . . ..

Kasandro Gjotko , Staszku

[kpwalski]

Jesienny liść

Śniła mi się dziś znów
jesień piękna bez dżdżów
w złotej barwie i słońca promieniach,
ciepły wiatr grał wśród drzew,
czy to granie, czy śpiew,
trudno nazwać odgłosów jej brzmienia.
Na gałęzi drgał liść
chcąc się zerwać i iść
tańczyć z wiatrem przy graniu walczyka
lecz zielony wciąż był
więc się trząsł, skręcał, wił
wisząc w miejscu gdzie grała muzyka.
Może uniósłby wiatr
gdzieś w nieznany go świat
ale teraz go pieści powiewem,
gdy ubarwi się w brąz
pewnie odleci stąd
albo spadnie, by leżeć pod drzewem.
To był sen, dobrze wiem
ale także i dniem
gra muzyka przy cichym drzew szumie,
liść też tańczy wśród drzew,
kiedy jest wiatru wiew
tylko trzeba to w ciszy zrozumieć.
Kp.

Pozdrowienia dla wszystkich tu obecnych!

[gjotka]

Agnieszka Osiecka - Niebo

Tyle mojego, co na niebie,
tyle mojego, co przelotne,
więc patrzę w białej chmury grzebień -
w niebo niewinne i zalotne.
A niebo, co nad moim dworem
zwisło siwo i bezpańsko,
nagle powiada: czemu stoisz -
ruszże fantazją swą słowiańską!

Wiatrami, burzami mnie nakarm,
w chmurę mnie wystrój i w ptaka,
ofiaruj mi tęczę przejrzystą
i rude wschodu ognisko.
A kiedy będę gorzeć,
jak czereśniowa kiść,
to wtedy nawet możesz
do domu iść...

Zmęczenia ptak nad moją głową
trwa ta robota długo, długo,
czy jestem w domu tym królową -
czy tylko sługą, sługą, sługą?



Stanisławie, prześliczny Twój wiersz, chciałoby się wskoczyć do obrazka i słuchać tam jesiennej muzyki

[Kasandra1]

Piękne wiersze są Wasze;
Stasiu Twój jest wyjątkowy..........dziękuję.
Pozdrawiam Was serdecznie.

[kpwalski]

czy jestem w domu tym królową-
czy tylko sługą, sługą, sługą?
Dobry wiersz Grażynko, ale ostatnie zdanie szczególnie wielu nas dotyczy.

Kasandro, czasem i ja mam takie melancholijne myśli, jak w Twoim przytoczonym wierszu. Ślicznie go udekorowałaś, jesiennie.

[gjotka]

Szukam wiatru w polu - Agnieszka Osiecka

Są takie noce
od innych łaskawsze,
kiedy się wolno wygłupić,
wolno powtarzać "nigdy" i "zawsze",
wolno słowami się upić,
tylko nie wolno tej nocy pod różą
okraść, okłamać, oszukać,
bo się już będzie odtąd na próżno
bezsennej nocy tej szukać...

Szukam wiatru w polu,
zapomnianych słów,
śladu łez w kąkolu,
przedwczorajszych bzów.
Szukam wiatru w polu,
jak to trwa i trwa,
chociaż oczy bolą,
szukam w niebie dna...

Są takie noce
od innych ciemniejsze,
kiedy się wolno rozpłakać,
wolno powtarzać słowa najświętsze,
mówić o wróżbach i znakach,
tylko nie wolno tej nocy pod różą
okraść, okłamać, oszukać,
bo się już będzie
odtąd na próżno
bezsennej nocy tej szukać....

Szukam wiatru w polu,
zapomnianych słów,
śladu łez w kąkolu,
przedwczorajszych bzów.
Szukam wiatru w polu,
jak to trwa i trwa,
chociaż oczy bolą,
szukam w niebie dna...


Andrea Markin

Pozdrawiam