Legnica - zaprasza.

[toy_]

Być może legnicki Pomnik Wdzięczności Armii Czerwonej już dawno znalazłby się na cmentarzu żołnierzy radzieckich, gdyby nie polski żołnierz, który towarzyszy czerwonoarmiście. No i gdyby nie mała dziewczynka, podtrzymywana ręką żołnierza.

http://www.racjonalista.pl/img/stron...kprzyjazni.jpg
Czy mała dziewczynka uratowała cały pomnik?Dziewczynka trafiła na pomnik razem z żołnierzami w lutym 1951 roku. Mogła trafić już rok wcześniej, ale Komitet Honorowy Budowy Pomnika zakwestionował pierwszy projekt monumentu i nie wiadomo, czy dziewczynka w ogóle była w nim przewidziana.

Wykonanie nowego projektu Komitet powierzył specjaliście od pomników wdzięczności i braterstwa - Józefowi Gazemu. Zamówienie było konkretne. Pomnik miał "odzwierciedlać uczucie wdzięczności dla Armii Radzieckiej, z drugiej zaś strony wyrażać idee ugruntowania pokoju realizowanego przez Związek Radziecki".

[jazz]

Napisał toy

Być może legnicki Pomnik Wdzięczności Armii Czerwonej już dawno znalazłby się na cmentarzu żołnierzy radzieckich, gdyby nie polski żołnierz, który towarzyszy czerwonoarmiście. No i gdyby nie mała dziewczynka, podtrzymywana ręką żołnierza.

http://www.racjonalista.pl/img/stron...kprzyjazni.jpg
Czy mała dziewczynka uratowała cały pomnik?Dziewczynka trafiła na pomnik razem z żołnierzami w lutym 1951 roku. Mogła trafić już rok wcześniej, ale Komitet Honorowy Budowy Pomnika zakwestionował pierwszy projekt monumentu i nie wiadomo, czy dziewczynka w ogóle była w nim przewidziana.

Wykonanie nowego projektu Komitet powierzył specjaliście od pomników wdzięczności i braterstwa - Józefowi Gazemu. Zamówienie było konkretne. Pomnik miał "odzwierciedlać uczucie wdzięczności dla Armii Radzieckiej, z drugiej zaś strony wyrażać idee ugruntowania pokoju realizowanego przez Związek Radziecki".

... choć pomnik powstał dawno temu odzwierciedla współczesne tendencje... homoseksualiści też mają prawo do adopcji dzieci... mają prawo do własnych poglądów i pomników... pomnik powinien pozostać na swoim dotychczasowym honorowym miejscu w Legnicy !!!

[basialwica]

Pomnik Wdzięczności dla Armii Radzieckiej podzielił Legnicę. Jedni chcą go wyburzyć, inni przenieść, a jeszcze inni zachować



Fot. Natalia Dobryszycka / AG

http://www.youtube.com/watch?v=viCETS6SWgo

Został odsłonięty 11 lutego 1951 roku. W okresie PRL-u odbywały się wokół niego najważniejsze święta państwowe i wojskowe. Później jedni składali pod nim hołd poległym w czasie II wojny światowej, a inni organizowali manifestacje antyradzieckie i antykomunistyczne. Dla wielu mieszkańców pomnik jest bowiem przede wszystkim symbolem zniewolenia i okresu, który najchętniej wymazaliby ze swojej pamięci. W ich imieniu występuje radny PiS Adam Wierzbicki, który od kilku lat proponuje przeniesienie radzieckiego pomnika na cmentarz, a w jego miejsce postawienie monumentu Henryka Pobożnego, który miałby upamiętniać bitwę pod Legnicą z 1241 roku.

[basialwica]

Były dwa projekty pomnika.Wykonanie nowego projektu Komitet powierzył specjaliście od pomników wdzięczności i braterstwa - Józefowi Gazemu.

Zamówienie było konkretne. Pomnik miał "odzwierciedlać uczucie wdzięczności dla Armii Radzieckiej, z drugiej zaś strony wyrażać idee ugruntowania pokoju realizowanego przez Związek Radziecki".



W lutym 1951 roku zamówiony pomnik stanął na głównym placu miasta, noszącym wtedy imię Stalina. Na tym samym placu, na którym przed wojną stał pomnik króla pruskiego Fryderyka II na koniu. Rzeźbę zaprojektowaną przez Gazego odlano ze złomu pochodzącego z pomników Fryderyka II i cesarza Wilhelma I, którego obalono w Legnicy parę lat wcześniej.

Symbolika :

"Żołnierz radziecki ściskając dłoń żołnierza polskiego, przekazuje mu niepodległość państwa polskiego. Żołnierz polski, który od Lenino do Berlina walczył ramię przy ramieniu z żołnierzem radzieckim, składa mu wdzięczność i wyrazy przyjaźni" - wytłumaczył artysta przesłanie nowego pomnika.

Ale i tak najważniejsza była dziewczynka. Wcześniej na żadnym z pomników ku czci i chwale wyzwolicielskiej armii dzieci nie było.

"Dziecko, które żołnierz polski trzyma na swym ramieniu i które wsparło swoją rączkę o pewne ramię żołnierza radzieckiego, jest symbolem młodego pokolenia, które zostało uratowane od zagłady" - napisał Józef Gazy w legnickim dzienniku "Wolność".

Tylko napis na pomniku nie pozostawiał wątpliwości, kto jest najważniejszy: "Społeczeństwo Ziemi Legnickiej - bohaterom Armii Radzieckiej".

Dziewczynka, która miała być symbolem pokolenia młodych Polaków, ma twarz barokowego amorka, kręcone włoski, tłuściutki nóżki i fartuszek z falbankami, w jakim chodziły radzieckie pionierki, co kiedyś stanie się powodem do krytyki rzeźby. Ale w 1951 roku, nawet jeśli pomnik komuś się nie podobał, to i tak wolał zachować to dla siebie.

Polecam art. http://miasta.gazeta.pl/wroclaw/1,35769,4141454.html

[basialwica]

1 listopada - poranek na legnickim cmentarzu.


"Za dużo mówimy o zmianie świata, a za mało świat zmieniamy. Za dużo mówimy o miłości, a za mało kochamy."

Pozdrawiam w nastroju pełnym zadumy o zyciu i przemijaniu

[basialwica]

Legnica pamięta niewolnicę miłości.



Grób Lidii Siergiejewny. Czy zostanie zlikwidowany w ramach masowej ekshumacji szczątków żołnierzy radzieckich i ich rodzin? Po naszych artykułach 1 listopada legniczanie zapalili na nim wiele świec...

[basialwica]

To było dwadzieścia lat po samobójstwie bohaterki "Małej Moskwy", filmu, który w sobotę zdobył Złote Lwy w Gdyni.

Bohaterka filmu naprawdę nazywała się Lidia Sergiejewna Nowikowa. Na zawsze została w Legnicy. Grób "niewolnicy miłości", jak mówią o niej niektórzy legniczanie, znajduje się na legnickim cmentarzu, trochę na uboczu, kilka metrów od szaletu publicznego, za to frontem do alei wiodącej do jednej z bram.

Ludzie składają tam kwiaty do dziś. Grób jest zadbany, nowy kamień, rosną paprocie. Na tabliczce portret pięknej młodej kobiety. Data urodzin: 10 października 1932. Data śmierci: 8 października 1965. Pod imieniem i nazwiskiem dedykacja: "Doczeri, mamie, siestrie" (córce, mamie, siostrze).

Tadeusz Gumiński, badacz historii Legnicy i twórca Muzeum Miedzi, o samobójstwie młodej pięknej Rosjanki pochodzenia polskiego, żony oficera radzieckiego pisał w notatkach, które historyk Wojciech Kondusza zamieścił w swej książce o radzieckiej Legnicy "Mała Moskwa". "Przyczyną tragedii było polecenie wyjazdu z Polski w ciągu trzech dni denatki i jej męża. Zachowanie jej, charakteryzujące się licznymi kontaktami z Polakami, miało budzić zastrzeżenia".
http://wyborcza.pl/1,76842,5737285,Legnica_pamieta_niewolnice_milosci .html




http://www.youtube.com/watch?v=HZgyDy6I9Ko

[basialwica]

Cmentarze Żydowskie :
http://www.youtube.com/watch?v=KKRVf...eature=related część I

http://www.youtube.com/watch?v=ACIfm...eature=related część II
Pierwsze wzmianki o osiedlaniu się Żydów w Legnicy pochodzą z 1301 roku, zaś zapiski z 1317 roku mówią już o dzielnicy żydowskiej. Mniej więcej w tym samym czasie powstała pierwsza legnicka synagoga. W 1453 roku Żydzi zostali zmuszeni do opuszczenia miasta. Żydowskie osadnictwo w Legnicy odrodziło się dopiero po 1812 roku - wówczas to złożono synagogę i cmentarz. Do gminy należeli również Żydzi ze Złotoryi, Jawora, Chojnowa i Lwówka. W 1840 roku w mieście żyło 2.564 Żydów. W czasie "nocy kryształowej" w 1938 roku synagogę spalono, a cmentarz zbezczeszczono. W 1939 roku w Legnicy mieszkało tylko 188 Żydów, których w 1941 roku przewieziono do getta w Terezinie.
W Legnicy istniały cztery cmentarze żydowskie, kolejno zamykane z różnych powodów. Nekropolie te znajdowały się w pobliżu zamku i ul. Żydowskiej, w rejonie obecnej ul. Bagiennej oraz w rozwidleniu ulic Kamiennej i Nadbrzeżnej. Ś lady pozostały jedynie po najmłodszym cmentarzu powstałym w 1838 roku jako wydzielona kwatera na wielowyznaniowej nekropoli miejskiej, usytuowanej przy obecnej ulicy Wrocławskiej. Cmentarz ogrodzony jest żeliwnym ogrodzeniem z bramą. Zachował się na nim dom przedpogrzebowy wzniesiony dzięki staraniom rabina Landsberga, działający od 1 października 1887 roku.

[basialwica]

A jeżeli mowa o filmie to przypomniały mi się sceny nakręcone w Legnicy ul. Roosevelta do filmu : Kobieta w Berlinie
Film już gościł na naszych ekranach w maju.


http://www.youtube.com/watch?v=fD1rPdsEq48

Ekranizacja szokującego pamiętnika. Polsko-niemiecka produkcja ze wspaniałą muzyką Zbigniewa Preisnera. Poruszający film, o którym trudno zapomnieć.
Akcja filmu toczy się w okresie od kwietnia do czerwca 1945 r. w Niemczech. Główną bohaterką jest kobieta, która wdaje się w romans z sowieckim oficerem, aby uniknąć kolejnych gwałtów ze strony jego podwładnych. Z czasem rodzi się między nimi prawdziwe uczucie. ...
II Wojna Światowa, kwiecień 1945 roku. Armia Czerwona wkracza do upadającego Berlina. Historia kobiet, które, zdane na łaskę radzieckich żołnierzy, musiały wybierać między przeżyciem a szacunkiem do samych siebie.

Trudny temat, o którym, w kontekście tak II Wojny Światowej, jak i każdego innego konfliktu zbrojnego prawie w ogóle się nie mówi. Na film składa się wspaniała i poruszająca do głębi muzyka Zbigniewa Preisnera oraz przerażający obraz kamery. Całość sprawia, że trudno jest o tym dziele zapomnieć.




http://www.youtube.com/watch?v=IWeuz3CV2Eo&feature=related

[siekierka]

Pewnie bym się nie włączył do tego wątku, gdybyś mnie niechcąco nie "wywołała". Więc występuję tu jako były Ligniczanin (Legniczanin) z lat 1945-1949, mieszkaniec ul.Roosevelta o której wspomniałaś przed chwilą, uczestnik corocznych wrześniowych spotkań "my pierwsza dekada 1945-1955". I pytam, czy brałaś, lub zamierzasz wziąć udział w takim spotkaniu? Kto wie, czy w przyszłym roku nie będzie to jedna z ostatnich okazji, bo uczestnicy "pierwszej dekady" , mimo że wszyscy to dobry, przedwojenny materiał (urodzeni w latach dwudziestych i trzydziestych ub. wieku, pomału się wykruszają.

[basialwica]

Witam Cię serdecznie. Miło mi, że tutaj zajrzałeś. Jeżeli zachowałeś jakieś pamiatki z tego okresu 1945-1949, być może masz jakieś fotografie, będę bardzo wdzięczna, jeżeli umiescisz je na naszym forum. Będą to fantastyczne wspomnienia.
Nie brałam udziału w spotkaniach , być może wezme udział w najblizszym.
Informujemy, że w I Liceum Ogólnokształcącym im. Tadeusza Kościuszki w Legnicy jest do nabycia druga część wspomnień absolwentów: Kamienni i inni. "My, pierwsza dekada" 1945-1955 Bliższe informacje pod numerem tel. 076 86 227 58
Pozdrawiam i czekam na wiadomości.

[basialwica]

Hallo, czy naprawdę jest tak nas mało na tym forum ?
Legniczanie obudźcie się - proszę.
Czekam na ciekawe wpisy, informacje i opowieści o naszym miescie Legnicy...
Pozdrawiam wszyskich ciepło.

[basialwica]

Dobry wieczór.

Zabytków legnickich część dalsza.Odwiedzając Legnicę nie mozna zapomnieć o Kościóle pod wezwaniem Niepokalanego Poczęcia NMP
A zatem zapraszam do wycieczki.



Kościół wzniesiony w stylu neoromańskim wg planów Oskara Hossfelda w 1911 r. W środku znajdują się: ołtarz Hugo Buergera, witraże i malowidła braci Linnemann oraz rzeźba w białym marmurze tronującej Matki Boskiej Buergera.

[basialwica]

Kościół i Klasztor ss Benedyktynek

Kościół i Klasztor ss Benedyktynek.

Na dzisiejszym placu Klasztornym, na skraju ówczesnego miasta, ks. Bolesław Rogatka fundował klasztor Dominikanów Dominikanów kościół Św. Krzyża już w roku 1277. Zespół ten po pożarze w 1291 roku został odbudowany. W kościele znajdował się grób fundatora – ks. Bolesława Rogatki. W roku 1526 klasztor przejęły Benedyktynki, które w latach 1700 – 1723 wzniosły na miejscu starego założenia zespół zachowany do dzisiaj, tj. klasztor i kościół pw. Św. Maurycego. Po sekularyzacji zakonu w roku 1810 klasztor zaadoptowano na szkołę, a kościół przebudowano dzieląc go stropem na dwie kondygnacje. Do dzisiaj zespół ten, przebudowany gruntownie w roku 1888, zachował reprezentacyjny barokowy charakter z fasadami dekorowanymi pilastrami i kamiennymi obramieniami drzwi i okien. Niektóre elementy architektoniczne wykonano z tynku. Zachowały się także sklepienia niektórych pomieszczeń oraz wysokie ceramiczne dachy. W podwórzowej ścianie klasztoru oraz przylegającym do niej odcinku ceglanego średniowiecznego muru obronnego zachował się liczne rzeźbione w kamieniu nagrobki barokowe i fragmenty portali wmurowane tu w okresie funkcjonowania tu ongiś muzeum.

[basialwica]

Kościół Świętego Jana Chrzciciela z Mauzoleum Piastów Śląskich i dawne Kolegium Jezuitów


Początki kościoła tradycja wiąże z Kazimierzem Odnowicielem, władcą Polski z połowy XI wieku. Około 1284 r. należał już do zakonu OO. Franciszkanów. W 1294 r. rozpoczęto budowę małego, murowanego z cegły kościoła fundacji księcia legnickiego Henryka V Brzuchacza i mieszczan. Około 1341 r. dzięki pomocy księcia Wacława I powiększono go. W 1522 r. kościół przeszedł w posiadanie protestantów. Od 1548 r. stał się kościołem dworskim, grzebalnym. Przeniesiono tu także zwłoki i pomniki książąt z burzonych w XVI w. kościołów legnickich. Od 1566 r. służył wyznaniu kalwińskiemu, które przyjęli ostatni Piastowie. Księżna Ludwika (zm. 1680 r.), matka ostatniego z nich, przebudowała w latach 1677-1679 prezbiterium kościoła na mauzoleum swej rodziny. W dobie kontrreformacji kościół przekazano OO. Jezuitom. Dzięki zapisowi małżonków J. E. Sprintzensteinów z Otyni podjęli oni realizację szerokich planów budowlanych w Legnicy. W latach 1700-1706 wznieśli od strony zachodniej budynek swego kolegium. W 1714 r. zburzono pofranciszkański kościół gotycki ze względu na zły stan techniczny. Zachowano jedynie prezbiterium z Mauzoleum Piastów.
http://www.nocowanie.pl/noclegi/legnica/zabytki/877/

[basialwica]

Katedra pw. św. Apostołów Piotra i Pawła


Katedra pw. św. Apostołów Piotra i Pawła

Kościół swym założeniem sięga XII wieku. Wzmiankowany jest po raz pierwszy w dokumencie z 1208 roku. W XIII wieku istniał już murowany kościół pw. św. Piotra. Obecny został wzniesiony w latach 1333-1380, a konserwowany ok. 1341 roku przez biskupa wrocławskiego, wcześniej krakowskiego, Nankera. W latach 1892-1894 dokonano przebudowy kościoła w duchu doktrynersko pojętego neotyku. W związku z decyzją papieża Jana Pawła II o zmianach w podziale administracyjnym Kościoła rzymskokatolickiego w Polsce w marcu 1992 roku kościół podniesiony został do godności katedry diecezji legnickiej. Budowla kościoła bogata jest w zabytkowe elementy wyposażenia oraz detale architektoniczne.

[basialwica]

Ewangelicki Kościół Mariacki z XII wieku


Ewangelicki Kościół Mariacki z XII wieku

Kościół udostępniany jest turystom od maja do października od poniedziałku do piątku w godzinach: 11.00-14.00 i od 15.00-18.00. W soboty od 10.00-14.00. W innych godzinach po zgłoszeniu telefonicznym pod nr tel. 0/76 854 34 40. Nabożeństwa niedzielne o godz. 10.00 z wyjątkiem każdej drugiej niedzieli miesiąca, wówczas o godz. 12.00. Szczegóły na naszej stronie.

Źródło:
Oficjalny Portal Miasta Legnicy

[basialwica]

Zabytki Legnicy - Mauzoleum Piastów

Mauzoleum Piastów w kościele św. Jana w Legnicy powstało w latach 1677-1679. Pierwsza na Śląsku barokowa kaplica grobowa należy do najwybitniejszych zabytków epoki łączących w h1. Mauzoleum Piastów, widok ogólny wnętrza, fot. 2002r.armonijną całość wszystkie dziedziny sztuki: architekturę, rzeźbę i malarstwo. Wyróżnia się układem przestrzennym, dekoracją wnętrza oraz programem ideowym.

[basialwica]

Teatr Miejski

Tradycje teatralne Legnicy sięgają XVI w. Pierwsze wzmianki o istnieniu sali, w której grały wędrowne zespoły teatralne pochodzą z początku XVIIIw.
W 1839 roku rozebrano resztki sukiennic, których jedna ze ścian zawaliła się kilka lat wcześniej i podjęto decyzje o budowie w tym miejscu teatru.
Budowę rozpoczęto w 1840 roku według projektu Karola Ferdynanda Langhansa, autora budynku teatru we Wrocławiu, a już 25 grudnia 1842 roku dokonano uroczystego otwarcia. W połowie XIX wieku koncertował tu z legnicką orkiestrą symfoniczną wybitny muzyk, legniczanin Benjamin Bilse. Neorenesansowy budynek legnickiego teatru położony jest w centralnej części Rynku od strony tzw. Małego Rynku. Architektura budynku wzorowana jest na pałacu Strozzich we Florencji.
Po wojnie teatr został zajęty przez Rosjan i pozostawał w ich rękach do 1965 roku. W 1977 roku podjęto decyzję o powołaniu Legnickiego Teatru Dramatycznego. Od tego momentu teatr funkcjonuje regularnie. We wrześniu 1999 roku Teatr w Legnicy otrzymał imię Heleny Modrzejewskiej. www.teatr.legnica.pl

[basialwica]

Kamieniczki "Śledziowe"

Pierwsza wzmianka o kamieniczkach pochodzi z 1574 r. Ich nazwa najprawdopodobniej wzięła się od kramów rybnych, na miejscu których zostały wzniesione. "Śledziówki" to zespół ośmiu trzy kondygnacyjnych kamieniczek, położonych w centralnej części Rynku od strony tzw. Dużego Rynku. Część kamieniczek (od nr 24 do 27) posiada szczyty renesansowe, a reszta (od nr 28 do 31) klasycystyczne. Elewacje dwóch kamieniczek (nr 26 i 27) na początku XVII w. ozdobione zostały dekoracją sgraffitową.
W 1934 roku ponownie wydobyto je spod pokrywającego je tynku. Dekoracje przedstawiają motywy roślinne oraz architektoniczne. Dodatkowo na jednej z kamieniczek przedstawiono herby księstw legnickiego i brzeskiego, a na sąsiedniej trzy kartusze herbowe. Przeprowadzone na początku lat sześćdziesiątych prace restauratorskie pozwoliły na odsłonięcie zabudowanych w XIX w. podcieni oraz adaptację wnętrz gdzie obecnie swoją siedzibę mają różne instytucje oraz firmy