Klechdy i bajanie, anegdoty, baśnie i mity, legendy i gawędy.

[Martyna321]

Witam !
Witaj Kobra !

Napisała Kobra :

Myślę podobnie. Czarujących .... jest mrowie.

Pozdrawiam

[Martyna321]

Witam !

Baba Jaga

W chatce na kurzej stópce w głębi lasu mieszkała oczywiście Baba Jaga – postrach wszystkich dzieci.

https://windmillsclub.wordpress.com/...pce-mieszkala/

Baba Jaga – postać występująca w słowiańskich wierzeniach i folklorze.

Postać Baby Jagi, pierwotnie prawdopodobnie ważna w słowiańskiej mitologii, przetrwała jedynie w zdegradowanej formie jako element folkloru.
Występuje tam jako stara, odrażająca wiedźma ...... mieszkająca w chatce na kurzej stopce w głębi lasu.

Babie Jadze często towarzyszyły czarny kot, kruk, sowa lub wąż. Porywała błąkających się po lesie ludzi (zwłaszcza dzieci), a następnie ich mordowała i zjadała. Przypisywano jej też zsyłanie chorób i innych dolegliwości. ...

Badacze próbują rekonstruować pierwotną funkcję Baby Jagi jako władczyni zwierząt leśnych i postać związaną ze światem zmarłych, ......

Według profesora Zygmunta Krzaka z Instytutu Archeologii i Etnologii Polskiej Akademii Nauk chodzi tu o zohydzoną postać dawnej bogini, charakterystykę stworzoną przez męskie elity religijne i świeckie, zwalczające religię matriarchalną.

[kobra5]

[Martyna321]

Witam !

Witaj Kobra !

*

Któż nie uległ w swoim życiu czarowi legend i podań. Tajemnicze, cudowne historie wzbogacają naszą wyobraźnię i prowadzą nas do krainie dziwów, gdzie krzyżuje się: niemożliwe z realnym. Bohaterowie krainy przenikają do naszej rzeczywistości nie tylko w sferze wyobrażeń.
Tak właśnie jest z szeptuchą, ......

Tę bajkową znachorkę, czarownicę, leśną babę spotkać można i dziś. Wystarczy dobrze poszukać.


Kim jest szeptucha ?




Szeptuchy, zamawiały chorobę. Zamawianie oznacza w potocznym języku zaklinanie, zażegnywanie choroby. Starsza kobieta obdażona wiedzą przekazywaną z pokolenia na pokolenie wciela w życie praktyki lecznicze z modlitwą i jak niektórzy wspominają ze znajomością magii.

Szeptun (szeptunka, szeptucha) – uzdrowiciel, bądź też uzdrowicielka ludowa, oferująca swoje usługi osobom wierzącym w moc leczenia. W Polsce występują głównie w rejonie Podlasia. Przeważnie są to osoby wyznania prawosławnego. Ich działalność bywa jednak też uważana za praktyki pogańskie, na które nie ma miejsca w chrześcijaństwie.

Magiczna moc słowa i gestu w rytuale uzdrawiania podlaskich szeptuch.



Ludowym uzdrowicielom nadaje się różne nazwy, zależnie od regionu i tradycji. Na Podlasiu na określenie kobiet uzdrowicielek obok terminów „babka” i „starucha”, używa się nazwy „szeptucha”.

Czy wszystkie mądre baby nazywano szeptuchami? Otóż nie, nie każda mądra baba była szeptuchą. Szeptuchami nazywano te, które szeptały, miały dar komunikacji z bóstwami, rozwiniętą podświadomość i niezwykłe umiejętności. Oczywiście, żadna nie biegała z różdżką i nie rzucała zaklęciami w sąsiadów. W odniesieniu do Podlaskich szeptuch, mówi się, że nazwa wzięła się od szeptania uroków.

*



Jesteśmy wnuczkami kobiet, których nie udało wam się spalić




Pozdrawiam

[ewelina117]

Witam Czarownice nie tylko malują, ale i filmy o nich kręcą

[Martyna321]

Witam !

Witaj Ewa !

*

Obraz z czarowaniem .... i czarownicą.

John William Waterhouse

John William Waterhouse, ur.1849 w Rzymie, zm.1917r. – brytyjski malarz.
Przedstawiciel neoklasycyzmu i prerafaelita.
Znany szczególnie z portretów kobiecych postaci mitycznych i literackich.

Pozdrawiam

[kobra5]

Witam wszystkich zamotanych w świecie legend baśni i czarownic..Martynko u szeptuchy byłam osobiście z czystej ciekawości i niejako konieczności.One raczej mają się za uzdrowicielki niż czarownice ale efekty są czasem piorunujące..jak w moim "uczuleniowo-zapuchniętym" przypadku ...podziałało!!! Coś spaliła podmuchała dymem wokół jakąś wodą pokropiła,poszeptała i moje uczulenie znikło jak sen ..Ale spotkanie z nią było przeżyciem..ma niesamowitą aurę i przenikliwe spojrzenie..takie rtg do dna ..

[Martyna321]

Witam !

Witaj Kobra !

Napisała Kobra :

Tak też napisałam we wcześniejszym wpisie.

Szeptun (szeptunka, szeptucha) – uzdrowiciel, bądź też uzdrowicielka ludowa, ......

Określenie „szeptucha” używane jest w czasach nam współczesnych, bo wcześniej mówiło się „babki”, ........ .
Szeptuchy to inaczej wiejskie znachorki.





Poniżej kilka dodatkowych informacji (z internetu) na temat ludowych uzdrowicielek.

Wiedza, którą posiadają szeptuchy, jest przekazywana z pokolenia na pokolenie.
U szeptuchy można szukać pomocy nie tylko w fizycznych dolegliwościach, lecz także w gnębiących problemach duchowych.

Znachorki możemy odnaleźć w Bieszczadach, na Kaszubach, ale ich prawdziwym królestwem jest Podlasie, gdzie rytuał leczenia znany jest od setek lat. Mówi się, że niemalże w każdej podlaskiej wiosce mieszka jakaś uzdrowicielka.

Niektóre szeptuchy zajmują się także zielarstwem i przygotowują ziołowe maści i własnoręcznie przygotowane napary ziołowe, które podają podczas odprawiania rytuału.



Działania szeptuchy nie powinny nikomu zaszkodzić, bo zwykle opierają się na przekazywanej od pokoleń wiedzy i medycynie ludowej.

Zresztą jeśli komuś nie pomaga medycyna, łapie się wszystkiego.
Może działa to na zasadzie placebo (terapii, psychologii lub psychoterapii), ale nawet jeśli tylko poprawia samopoczucie pacjenta, to zawsze jest to dla niego jakaś ulga.
Ważna jest wiara w wyleczenie, którą można określić również jako chęć życia.

.......... nie widać jakiegoś

szczególnego piętnowania tego zjawiska wśród

prawosławnego kleru.

Od swoich pacjentów przyjmują zazwyczaj wyłącznie jedzenie, nigdy pieniądze.

Zdarza się jednak, że ludzie wkładają grubsze pieniądze do koszyczka z jedzeniem.


Szeptucha z Orli przyniosła kiedyś uzyskane w ten sposób

banknoty do tamtejszego proboszcza, który nie był jej

zbytnio przychylny. Proboszcz wybrukował za to plac

wokół cerkwi i od tego czasu już nic nie miał przeciw

"babce".
Mówiąc ogólnie, prawosławni duchowni – choć oficjalnie

potępiają – to w praktyce akceptują szeptuchy.

[ewelina117]

Czarownice nieco kojarzą mi się ze starożytnymi nimfami. W mitologii greckiej i rzymskiej nimfy były boginiami niższego rzędu i uosobieniami sił przyrody. Przedstawiano je jako młode i piękne kobiety.
Nimfy wodne - najady mieszkały w wodospadach, potokach, strumieniach, źródłach rzek, jeziorach.

Böcklin Arnold - "Bawiące się Najady"

Nimfy leśne - driady mieszkały w lasach, hamadriady były związane z jednym drzewem i opiekowały się nim.
Evelyn De Morgan - "Driada"

Emile Jean Baptiste Philippe Bin - "Hamadriada"

Nimfy gór i jaskiń to oready Jedną z nich była Echo, którą Hera ukarała pozbawiając ją głosu. Biedaczka nie mogąc powiedzieć nic z własnej woli, musiała stale powtarzać cudze okrzyki.
Alexandre Cabanel - "Echo"

[ewelina117]

Nimfami było również siedem sióstr zwanych Plejadami. Towarzyszyły Artemidzie i były ścigane przez Oriona. Zeus przemienił je w gwiazdy.

Elihu Vedder - "Plejady"

Wojciech Fangor - "Plejady"

[ewelina117]

Hesperydy - trzy siostry, nimfy Zachodzącego Słońca. Strzegły ogrodu bogów, w którym rosło drzewo rodzące złote jabłka, dar ślubny ofiarowany Herze przez Gaję. Pomagał im smok Ladon.
Zdobycie złotych jabłek było jedną z 12 prac Heraklesa
Frederic Leighton - "Ogród Hesperyd"[

Lucas Cranach Starszy - "Herkules kradnie jabłka Hesperydów"

Ricciardo Meacci - "Ogród Hesperyd"

Giovanni Antonio Pellegrini - "Herkules i Hesperydy"

William Etty - " Hesperydy"

Edwarda Calvert - "Hesperydy. Taniec wokół złotego drzewa"

[Martyna321]

Witam !

Witaj Ewa !

Napisała Ewelina :

Kilka słów o Plejadach i Hiadach i Zeusie i gwiazdozbiorze Byka :

Mityczne Plejady są identyfikowane z Plejadami w gwiazdozbiorze Byka.

Według mitologii Zeus jako biały byk ze złotymi rogami, oczarował Europę, kiedy ta siedziała na plaży. Zauroczona pięknym zwierzęciem usiadła mu na grzbiecie, a on popłynął z nią aż na Kretę. Z tego związku narodzić miał się miedzy innymi Minos, czyli późniejszy król Krety.

W gwiazdozbiorze Byka znajdują się dwie najjaśniejsze gromady gwiezdne. Są to Hiady i Plejady.

Według astronomów, wiszące w przestrzeni kosmicznej od 100 milionów lat Hiady, znajdowały się znacznie bliżej naszego naszego Słońca.
Ich odległość, która aktualnie wynosi 134 lata świetlne, była wtedy dwukrotnie mniejsza!
Za milion lat gromada ta nie będzie już widoczna z Ziemi.



Gwiazdozbiór Byka




Hiady i Plejady w gwiazdozbiorze Byka




Gwiazdozbiór Byka a w nim Hiady i Plejady






Pozdrawiam

[ewelina117]

Witaj Martyna
O Hiadach jeszcze nie było. Uważa się, że było to siedem sióstr. Uchodziły za córki tytana Atlasa i Okeanidy Plejone (lub Okeanidy Ajtry) oraz za siostry (według niektórych źródeł) Plejad i Hyasa. Były piastunkami boga Dionizosa i Zeusa oraz nimfami rozsiewającymi wilgoć na ziemi. Razem ze swymi siostrami, Plejadami, zostały przemienione w gwiazdy z żalu, po śmierci ich brata Hyasa, ukąszonego przez węża. Pojawienie się Hiad zwiastowało początek deszczów, a zstępowanie wzywało do orki. Mityczne Hiady są identyfikowane z Hiadami w gwiazdozbiorze Byka. Na niebie sąsiadują z Plejadami (gromadą otwartą gwiazd w gwiazdozbiorze Byka) i konstelacją Oriona, które są z nimi mitologicznie powiązane.

François Boucher - "Merkury (Hermes) powierza opiekę nad małym Dionizosem Nimfom z Nysy"

William-Adolphe Bouguereau - "Nimfy"

[ewelina117]

William-Adolphe Bouguereau francuski malarz, przedstawiciel akademizm. Malował kompozycje figuralne o tematyce religijnej, mitologicznej i historycznej.
William-Adolphe Bouguereau - "Autoportret"

William-Adolphe Bouguereau - "Nimfy i satyr"

William-Adolphe_Bouguereau - "Oready"

[Martyna321]

Witam !

Satyrowie - swawolni ludzie lasu

Napisała Ewelina :

Satyrowie z mitów greckich, to grające na fletach leśne bożki z końskimi uszami i ogonami.



Jako uczestnicy orszaku dionizyjskiego satyrowie, tak jak Dionizos, uwielbiali muzykę, wino, taniec i rozkosz, które wprawiały ich w stan upojenia; grali na fletni, cymbałach i kastanietach; tańczyli z nimfami, które lubili wprawiać w przerażenie i które prześladowali, by w końcu je zniewolić. Uprawiali specyficzną formę tańca znana jako sikinnis. Ze względu na umiłowanie wina, często przedstawiani są z winoroślami i z pucharami w dłoniach.

Satyrowie wchodzili w skład orszaku Dionizosa i – jak on – kojarzeni byli z męskim popędem seksualnym.
Na wazach greckich przedstawiano ich zatem z wyeksponowanym, często wyolbrzymionym członkiem w stanie erekcji.




W mitologii greckiej byli towarzyszami boga wina Dionizosa, mieli reputację pijaków i lubieżników.





Psotni, ale płochliwi, spędzali czas, uganiając się za nimfami.





Grali na instrumentach i złośliwymi psotami straszyli pasterzy i podróżnych.



Satyrowie nie byli nieśmiertelni, uważano jednak, że dożywają późnego wieku.
Ze względu na swój, nieprzyjazny człowiekowi charakter, w chrześcijańskim średniowieczu postać satyra stała się wyobrażeniem diabła, w jego ludowej, rubasznej postaci.






Postaci swawolnych satyrów zdobiące fasadę pałacu Zwinger w Dreźnie.




Pozdrawiam

[ewelina117]

Witam
Jedną z bardziej znanych nimf była Dafne, córka Ladosa i Gai - ulubienica Artemidy i ukochana Apollina. Nie odwzajemniała jednak jego uczucia i wyprosiła u ojca, aby zmienił ją w drzewo wawrzynu. Dafne jest symbolem miłości niedostępnej i dziewictwa.
Giovanni Battista Tiepolo - "Apollo i Dafne"

Bernini - Apollo i Dafne"

Benedetto Luti - "Apollo i Dafne"

Carlo Maratti - "Apollo i Dafne"

Francesco Albani - "Apollo i Dafne"

[Martyna321]

Witam !


Warkocz Bereniki to gwiazdozbiór nieba północnego obfitujący w galaktyki.


Gwiazdozbiór Warkocz Bereniki



Nazwa związana jest z postacią historyczną, żyjącą w III wieku p.n.e. Bereniką, żoną egipskiego króla Ptolemeusza III. Władca ten przyczynił się do rozkwitu ekonomicznego i kulturalnego państwa. Jednak było to okupione licznymi wojnami. Na początku trzeciej wojny syryjskiej (246 p.n.e.) jego żona obiecała tuż po zamążpójściu poświęcić włosy bogini Afrodycie, jeśli jej mąż wróci cały z wojny. Gdy Ptolemeusz III powrócił cały i zdrowy, Berenika ścięła włosy i zostawiła w świątyni Afrodyty. Następnego dnia włosy zniknęły, co doprowadziło króla do wściekłości. Zagadkę rozwiązał nadworny astronom króla Konon z Samos, tłumacząc że Afrodyta była tak zadowolona z daru, iż postanowiła umieścić włosy na niebie w postaci gwiazd. Opowieść tę przekazywano z pokolenia na pokolenie, ..........





Michał Kwarciak
Warkocz Bereniki (2018)

[Martyna321]

Witam !

N I M F Y



W greckiej i rzymskiej mitologii to piękne, młode i pełne wdzięku panny, które uosabiały siłę żywiołów.


Balladyna – dramat romantyczny w pięciu aktach, napisany przez Juliusza Słowackiego w 1834 roku.

Nimfa, królowa jeziora Gopła, Goplana, zakochana w kochanku Balladyny, Grabcu, przez swą zazdrość miesza się w ludzkie sprawy i gmatwa ich losy.

Goplana


Balladyna i Alina to siostry, mieszkające wraz z matką w ubogiej chacie w lesie.

Do chaty sióstr przyjeżdża bogaty hrabia Kirkor, wiedziony tam przez sługę Goplany, Skierkę. Goplana ma nadzieję, że Kirkor zakocha się w Balladynie, a wtedy Grabiec zostanie tylko dla niej. Jednak jej sługa, Skierka, sprawia, że hrabia zakochuje się w obu siostrach.

Żeby zdobyć męża, dziewczęta współzawodniczą w zbieraniu malin. Ta z sióstr, która pierwsza zbierze pełny dzbanek, ma wziąć Kirkora za męża. Gdy okazuje się, że Alina wygrywa, Balladyna zabija ją nożem.



Jedynym świadkiem tej zbrodni jest Grabiec przemieniony przez Goplanę w płaczącą wierzbę. W domu Balladyna tłumaczy nieobecność swej siostry tym, iż Alina uciekła z kochankiem. O zbrodni przypomina Balladynie krwawa plama na czole, niedająca się zmyć, oraz dręczące ją koszmary i wyrzuty sumienia. Ciało Aliny odnajduje pasterz Filon i zakochuje się w martwej dziewczynie.

Tuż po ślubie Kirkor wyjeżdża na bitwę pod Gnieznem, by odzyskać tron dla prawowitego króla, Popiela III, który został wygnany ze swego pałacu i mieszka w lesie jako pustelnik. Do zamku mają wkrótce przyjechać weselni goście. Balladyna wstydzi się swej matki, każe ją zamknąć w wieży. Między Balladyną a Fon Kostrynem, rycerzem Kirkora, nawiązuje się romans. Balladyna udaje się do pustelnika, by zlikwidował plamę z jej czoła. Ten jednak potrafi czytać z ludzkich serc – poznaje prawdę o zbrodni. Scenę obserwuje Kostryn, zna sekret kochanki. Wspólnie zabijają (choć to Balladyna zadaje śmiertelny cios) posłańca od księcia, rycerza Gralona, który przywiózł skrzynię dla Balladyny, prezent od męża – ta śmierć nie była konieczna, ale w ten sposób kochankowie stają się wspólnikami w zbrodni, a o to chodziło Kostrynowi.

Odbywa się uczta w zamku, na której jest obecny m.in. Grabiec w przebraniu dzwonkowego króla, które sprawiła mu Goplana, oraz sługi nimfy: Skierka i Chochlik. Balladyna wypiera się swojej matki i każe wygnać ją z pałacu. Na dźwięk melodii granej przez Chochlika i tajemniczego śpiewu opowiadającego historię jej zbrodni, Balladyna popada w obłęd. Słyszy głosy z zaświatów, ukazuje jej się duch Aliny, odpędza go, aż wreszcie mdleje. W nocy Balladyna zabija śpiącego Grabca. Razem z kochankiem zabierają mu koronę Popielów – symbol prawowitej władzy królewskiej, którą Grabiec dostał od Goplany – po czym wyruszają ze swoją armią do Gniezna, by objąć władzę.

W bitwie Fon Kostryn pokonuje wojska Kirkora, zaś sam Kirkor ginie na polu walki. Po bitwie Balladyna pozbywa się Fon Kostryna podając mu kawałek chleba ukrojony zatrutym nożem. Wkrótce Kostryn umiera w męczarniach przed śmiercią ostrzegając przed rządami Balladyny.

Balladyna zostaje królową. Kanclerz informuje ją, że zgodnie z tradycją nowa władczyni powinna rozstrzygnąć kilka spraw sądowych wnoszonych przez poddanych. Pierwsza jest sprawa o otrucie Fon Kostryna wniesiona przez lekarzy. Balladyna zmuszona jest wydać na nieznanego zabójcę wyrok śmierci. Następna jest sprawa o zabójstwo Aliny wniesiona przez Filona – również w tym przypadku Balladyna skazuje nieodnalezionego mordercę na śmierć. Do pałacu wkracza wdowa, matka Balladyny, oślepiona piorunem, skarżąc się na córkę, która wyparła się swojej matki i wygnała ją z zamku w trakcie burzy. Nie chce jednak zdradzić imienia córki i umiera na torturach. To właśnie Balladyna–królowa jest wyrodną córką.


Wojciech Gerson
"Balladyna"


Zmuszona przez kanclerza do wydania wyroku ponownie orzeka karę śmierci. Po tym potrójnym wyroku, w Balladynę uderza piorun - zabijając ją.


Wilhelm Kotarbiński
"Nimfa wodna"

[Martyna321]

Witam !

Mitologia ludów krajów skandynawskich i nordyckich (północno-germańskich): Danii, Szwecji, Norwegii, Islandii oraz Wysp Owczych.

Troll – przypominający wyglądem człowieka stwór ze skandynawskich wierzeń ludowych ......


Wierzono, że trolle różniły się między sobą zarówno wyglądem, jak i charakterem. Najczęściej miały to być stworzenia bardzo stare, brzydkie, złośliwe i mało inteligentne. Można było wśród nich znaleźć dużego wzrostu osobniki, jak i niewielkie skrzaty (norw. nisse) czy karły (norw. dverg).

Niektóre większe trolle ze starości porastały lasem.


Troll leśny – rysunek Theodor Kittelsena (1906)



Trolle mieszkały w trudno dostępnych dla człowieka miejscach: lasach, górach i jaskiniach, niektóre żyły też w morzu. Wyrządzały szkody ludziom i zwierzętom. Zajmowały się też wydobyciem i gromadzeniem srebra, złota oraz kosztowności. Były bardzo chciwe i skąpe. Nie znosiły światła słonecznego, dlatego pojawiały się wyłącznie w nocy; troll, który na czas nie schował się przed promieniami słońca, zamieniał się w kamień.




Trolle - porywacze

Księżniczka i trolle (1913). Ilustracja Johna Bauera




Porywane były najczęściej kobiety. W dodatku trolle upodobały sobie te młode i ładne, dziwnym trafem szczególnie „zagrożone” były przebywające samotnie, urodziwe pasterki. ............

Nad fiordem. Na wyidealizowanych obrazach Hansa Dahla (1849 – 1937) znajdziemy wiele kandydatek do porwania przez trolle.

https://blogvigdis.wordpress.com/201...-przez-trolle/

Pozdrawiam

[Martyna321]

Witam !





Patrząc na dostojny Wawel i panoramę tego magicznego miasta, z całą pewnością można twierdzić że, jest to jedno z najpiękniejszych miejsc w Polsce.


Legenda o obradach zmarłych królów na Wawelu

Według legendy, głęboko pod zamkiem na Wawelu, znajduje się drugi podziemny Wawel, ukryty w skałach wawelskiego wzgórza . W tym podziemnym gmachu jest ogromna sala , a w niej dużo zbroi , tarcz i chorągwi.

Na środku stoi stół, a wokół niego raz w roku, w pierwszy dzień Bożego Narodzenia, zasiadają wszyscy polscy królowie, w swoich szatach koronacyjnych. Rozmawiają oni o wydarzeniach mijającego roku, aż do czasu gdy u stóp Wawelu pojawią się rycerze spod Tatr.

Ci legendarni wojownicy przybywają do Krakowa , wybudzeni ze swego snu wiecznego potężnym głosem Dzwonu Zygmunta.

Na ich spotkanie wychodzi przewodniczący królewskich obrad – Bolesław Chrobry, w żelaznej zbroi i w ręku błyszczy mu Szczerbiec – koronacyjny miecz królów polskich.


Legenda głosi , że wejście do tego podziemnego zamku może prowadzić przez Smoczą Jamę, a jeżeli w ten jedyny dzień w roku pojawi się tam człowiek zły, to poczuje dziwną grozę i trwogę w sercu.

Natomiast człowiek prawy, o czystym sumieniu, który zasłużył się ojczyźnie pracą lub walką, może na własne oczy zobaczyć siedzących na koniach husarzy i przemawiającego do nich polskiego króla.

Myślę jednak, że trudno o takiego człowieka, a więc nam – ludziom błądzącym – nie pozostaje nic innego, jak zawierzyć legendzie, w której zawsze tkwi ziarnko prawdy.





Pozdrawiam