Cztery Pory Roku *** LATO ***

[gjotka]

Fot. Beata Zdanowska

Sierpień - Beata Obertyńska

Bywają dni przedziwnie złote,
Jak głąb młodego słonecznika...

I dziwnie złotą masz ochotę,
Coś jak miód złote cię przenika

I radość złotą, a bez treści,
Każda przelotna chwila mieści...

Kiedy w nią ciepłe złoto wnika,
Dobrze ci jest, jak pszczole na dnie
Ciepłego w słońcu słonecznika...

Pozdrawiam

[kpwalski]

Dzwonki

Moje dzwonki fioletowe
porośnięte dróg pobocze,
czemu tak chylicie głowę
stojąc przy porannej rosie?

Czy na chwilę tu zstąpiło
niebo z mgłami w czasie nocy
i fioletem upiększyło
wasze kwiatki tak urocze?

Śliczny kolor-smutna poza,
smutno drgają w zimnym wietrze
ale taka dziś pogoda,
że wiatr z cicha coś im szepcze.

Chociaż dzwonki te nie dzwonią
lecz na wietrze wciąż szeleszczą,
może mówią coś w swej mowie
której nie rozumiem jeszcze?

Więc posłucham dziś odgłosów
które daje mi przyroda
siedząc nieopodal dzwonków,
choć poranna jest pogoda.
Kp.

Gjotko, dziękuję Ci za śliczny wiersz o słoneczniku. Uwielbiam tą roślinę!

[tar-ninka]

Staszku cudne te twoje dzwonki jak zresztą wszystkie twoje "kwiatki"
Gjotko

[kpwalski]

Władziu. bardzo dziękuję!

[kama5]

Napisał tar-ninka

. . . .

..

Maki

igrają w polu maki czerwone ,
wiatr ponad nimi przelata cichy ,
drżą purpurowe cudne kielichy
złocistym pyłkiem slońca przylśnione.

Smutna dziewczyna o chłopcu marzy,
zaciska usta od płaczu drżące,
z wielką tęsknotą tuli do twarzy
maki czerwone krwią gorejace.

Dobranoc

[gjotka]

Alexander Czartoryski

"Wszystko, co pięknem w sercu zakwita,
Dla mnie poezją jest. I kwita"

Życie jest takie, jakie jest,
i masz je jedno, przydzielone.
Jak płyną dni twe, wiesz to sam
i dobrze znasz te utracone.
W życiu jest tylko kilka chwil,
które są warte twego trudu.
Wciąż czekasz na nie, pragniesz ich.
Tobie piękniejsze są od cudu.

Serce twe dąży do nich wciąż,
rozpozna je i się nie myli.
Ilu do tego trzeba muz?
Wystarczy urok jednej chwili.
Wystarczy nawet jedna łza,
wystarczy jedno serca drgnienie.
Choćby dzień czarny był jak noc,
odchodzą wszystkie mroczne cienie.

Nic nie jest bardziej święte niż
piękno, gdy w sercu się rozwija.
Bo to poezja twoich chwil,
twoja poezja, nie niczyja …
Treścią poezji – piękno chwil.
Chwila się zawsze nową stwarza.
I choćbyś jak najdłużej żył,
żadna się nigdy nie powtarza.

Nadzieja na nie w tobie trwa,
bo masz wspomnienia, jako schedę.
Bo wszystkie muzy w tobie są:
Mneme, Melete i Aoede.
Właściwe słowo znaleźć chcesz,
lecz każde inne, każde nie te.
A nazwać chcąc, zawołasz też
Hypate, Mesi oraz Nete.

Po co ci nazwy? Serce wie.
Zna chwile te po uczuć stronie.
To te, dla których warto żyć,
te, w których twoja dusza płonie.
Te, które wieczność niosą ci,
te, które karmią cię nadzieją
przez inne, ciężkie, szare dni.
To one szczęście ci przywieją.

Marne jest życie bez tych chwil.
Bo jak chcesz poznać piękno troski,
gdy na twych rękach własny syn
nie będzie składał pierwszej zgłoski?
Bo jak chcesz odczuć uczuć zew,
nie patrząc w oczy ukochane
tej, która piersią dziecko twe
karmiąc, ma lico roześmiane.

Tą chwilą żyjesz, już nie sam,
losu zanikła anatema.
Mocne się staje serce twe,
w tobie słabości żadnej nie ma.
I żyjesz więcej, widzisz to,
czegoś uprzednio nie mógł zoczyć.
Czujesz i chłoniesz życia sens,
jak gdybyś chciał się zauroczyć.

I nie ma na twym niebie chmur,
nie myślisz o zachodzie słońca,
w ogrodzie jesteś, pełnym róż.
Te chwile niech nie mają końca.
Choć co dnia trudno mieć je tak,
by widzieć wszystkie ich kolory,
serce podpowie, co i jak,
a ty już przecież znasz te wzory.

Tych chwil okłamać nie da się
ani zamienić; jestem szczery.
I nie osiągniesz szczęścia chwil,
gdy nie przekuwasz marzeń sfery
na to, co pragniesz w życiu mieć.
A pasja serca, jak orędzie,
wciąż wzywa ciebie do tych chwil.
Innych niech nie ma … Niech nie będzie.

Pozdrawiam Wszystkich bardzo serdecznie

Andre Rieu - Serenata de Toselli

https://www.youtube.com/watch?v=lEKXKB52BIg

[gjotka]

O sierpniu

I
Stanęły pod mym oknem
jak wiejscy muzykanci
gwiazdy.
zielonooki
sierpień po sadzie tańczył.

Księżycem całowany
sad się rozrzewniał,
lekki był i cygański
taniec sierpnia.

Raz złocistość w korze drzew drżała,
tu cień ją płoszył,
ludzie mrużyli, noc otwierała
oczy.

II
Zaciemniły się świerki,
nad każdym wzeszła gwiazda,
noc jak ty: przytula i rozchmurza;

światło zorzy dalekiej
jest jak miasto daleki
błyskające gwiazdami od wzgórza.

Łzy, co nam z oczu zlecą,
ziemi o nas powiedzą,
chodźmy w drogę, łzy w drodze obeschną;

łzy nie przynoszą ujmy
a my w tę noc wędrujemy
roziskrzoną, rozśpiewaną bezkresną.

Trzcina śpi na jeziorze,
znieruchomiały zorze
i wiatr się uspokoił.

Gwiazdy srebrnoramienne,
świecą gwiazdy promienne,
i nad świerkiem swoim.

III
Nastaw czapki: gwiazdy lecą ładnie
jak świąteczne cacka pozłacane;
nastaw czapki: może która wpadnie
i zaniesiesz ją do ukochanej.


A gdy skłamią, że jej w domu nie ma
chora - różne bujdy takie,
gwiazdę rzucisz z powrotem do nieba
czapką naciśniesz na bakier.

IV
Szum
Szumi wiatr -
odwieczny wiatr, beztroski wiatr, wiatr nieustanny.

Ciepły sierpień ogrody rozszerzył, rozmarzył i ogrzał.
Szumi wiatr.
W szumie wiatru jestem na śmierć zakochany.

W szumie wiatru jestem na śmierć zakochany.
Jeszcze spróbuję, jeszcze raz,
w zieloną noc sierpniową...

zielony ptak sierpnia
na czarnej wieży nocy
przysiadł.

Wieża ma okna srebrne,
skrzydłami bije sierpień,
głową kręci.

V
Popatrzcie, ileż gwiazd na niebie dzisiaj,
a każda dobra jest jak matki uśmiech -
i szumi wiatr, i polski sierpień skrzy się,
i człowiek musi długo marzyć, zanim uśnie...

VI
Ty mówisz: - Nie chodź tam nocą
tą skośną ulicą, pochyłą, po co
chodzisz po pochyłej ulicy?

A ja na to: - Jesteś głupia dziewczyna.
Chodzę, bo mi się wtedy przypomina
ulica Towarowa z księżycem
nad elektrownią.

VII
Powróciłem tutaj jak z podróży
po ulicach, po zaułkach krętych.
Tak, to tu - ten księżyc taki duży.
Tak, to tu - ta furtka i sztachety.

Wyszła matka z pomarszczoną twarzą,
popatrzyła na mnie niewesoło.
- Synku, mówi, jakżeś się postarzał.
Byłeś sokół, teraz jesteś gołąb.


Konstanty Ildefons Gałczyński

Pozdrawiam

[gjotka]

Chwila

Że mija?
I cóż, że przemija?
Od tego chwila, by minęła.
Zaledwo moja, już niczyja,
Jak chmur znikome arcydzieła.

Chociaż się wszystko wiecznie zmienia
I chwila chwili nie pamięta,
Zawsze w jeziorach na przemiany
Kąpią się gwiazdy i dziewczęta.

Leopold Staff

Pozdrawiam

[gjotka]

Jesień idzie

Raz staruszek, spacerując w lesie,
Ujrzał listek przywiędły i blady
I pomyślał: - Znowu idzie jesień,
Jesień idzie, nie ma na to rady!
I podreptał do chaty po dróżce,
I oznajmił, stanąwszy przed chatą,
Swojej żonie, tak samo staruszce:
- Jesień idzie, nie ma rady na to!
A staruszka zmartwiła się szczerze,
Zamachnęła rękami obiema:
- Musisz zacząć chodzić w pulowerze.
Jesień idzie, rady na to nie ma!
Może zrobić się chłodno już jutro
Lub pojutrze, a może za tydzień
Trzeba będzie wyjąć z kufra futro,
Nie ma rady. Jesień, jesień idzie!
A był sierpień. Pogoda prześliczna.
Wszystko w złocie trwało i w zieleni,
Prócz staruszków nikt chyba nie myślał
O mającej nastąpić jesieni.
Ale cóż, oni żyli najdłużej.
Mieli swoje staruszkowie zasady
I wiedzieli, że prędzej czy później
Jesień przyjdzie. Nie ma na to rady.

Andrzej Waligórski

Pozdrawiam

[gjotka]

Dzisiaj mam dla Was, prawdziwy rarytas...wiersz Mariana Hemara, z cyklu wierszy "Kalendarz" :

SIERPIEŃ

Kiedy ja byłem młody,
Sierpień trwał trzy miesiące.
Trzy miesiące pogody
Nad rzeką i na łące.

Trzy miesiące motyli
I malin, wędek i łuków,
Łopianów i borówek,
Mrówek, ważek i żuków,
Miodu w plastrach i mleka
Prosto od krowy i lasu
Dziewiczego i w lesie
Indyjskiego szałasu
I polowań na lisy
Tygrysy, lwy i zające.
Kiedy ja byłem młody,
Sierpień trwał trzy miesiące.

Nikogo nie przekonam,
Nikomu nie udowodnię,
Dlaczego sierpień teraz
Trwa ledwie dwa tygodnie?
Tydzień temu się zaczął
Upałem się uwinął,
Deszczem raz, drugi plusnął
I w tym tygodniu minął.
Kiedy o tym pomyślę,
To na mnie skóra cierpnie,
Czemu tak się skurczyły
Te dawne, długie sierpnie ?

Pozdrawiam

[tar-ninka]

Gjotko cudnie "ciągniesz'' ten piękny wątek
Dziękuję
O mało co a przegapilibyśmy urodziny naszego poety Staszka Kpwalskiego
Już biegnę po kwiatki

[tar-ninka]

. . . . . .

[gjotka]

[gjotka]

Tar-ninko, cała przyjemność po mojej stronie
Pozdrawiam Cię bardzo serdecznie



... dzisiejszy dzień tak niewiele przypominał sierpień... chłód wdziera się przez uchylony balkon, namalujmy więc lato przy pomocy wiersza Zofii Szydzik.


Namaluj mi lato (fragment)

Proszę, namaluj mi lato zielone,
tak dżdżyście dzisiaj za oknem;
ostatnie liście tańczą, jak szalone
i w deszczu jesiennym mokną.

A ty, namaluj mi polne kwiaty,
w letnich barwach z całej palety
szeroki łan lnu, co się bławaci
i modraczka niebieskie rozety.

Drżące dzwonki fioletowego orlika
dzwoniące na capstrzyk świetlikom;
bramę zwieńczoną różanym portykiem,
mieniącą się od rosy, gdy świta.

Proszę, nie zapomnij o czerwieni,
ożyw pejzaż akcentami lata;
wstaw maki krwiste pośród zieleni
i potargaj bratki na rabatach.

[gjotka]

Pozdrawiam wszystkich czytających w sobotnie popołudnie. Dedykuję Wam piękny wierszJarosława Iwaszkiewicza

Do czytelnika

Chciałbym napisać, jak pies biegnie,
Wóz cały w słońcu jedzie laskiem,
Baba rowerem skręca jezdnią
I bańki lśnią blaszanym blaskiem.

Czerwony pociąg mija domy,
A z elektrowni czarne dymy,
Spłoszony kasztan szarpie brony,
Topola składa liść jak rymy.

Żeby to wszystko w słońcu błysło
I żeby było tak jak żywe –
I żebyś ty to widział wszystko,
I żebyś był, jak ja – szczęśliwy.

[gjotka]

A na powitanie przyniosłam wiersz Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego

Miła moja

Prawda: na auto nie stać nas,
miła moja.
Lecz spójrz: tylko durnie się spieszą -
ileż dostojniej chodzić pieszo,
miła moja.

Na Londyn także brak funduszów,
miła moja.
Lecz po co Londyn? Londyn - nora:
W "Paris-Soir" czytałem wczoraj,
że markiz Q., to jest baronet,
psim makaronem otruł żonę...
Jasna cholera z tym Londynem,
miła moja!

Na kawior z Kremla, na jesiotra
również nie mamy miła moja.
Lecz na cóż Kreml, gdy mam twoje biodra?
biodra są złote, a noc modra.
A jeszcze mamy lampkę wina
i konto w niebie u serafina.
Więc gwiżdż na auto, Kreml i Londyn,
miła moja.

Pozdrawiam

[gjotka]

AGNIESZKA OSIECKA

CO SIĘ NAŻYŁAM...

Jacyśmy byli, przyjaciele moi,
czy nam o ważną sprawę szło,
o co się który z nas niepokoił,
czy o dobro, czy o zło?
Ja wam na to powiem godnie,
nie nosiliśmy się modnie,
ani chcieliśmy wygodnie
sobie żyć...

Co się nażyłam, to się nażyłam,
co się napiłam, to się napiłam,
co wymarzyłam, to moje!
Co przetańczyłam, to przetańczyłam,
co pogubiłam, to pogubiłam,
a co znalazłam, to moje!
Co przegapiłam, to przegapiłam,
a co zrobiłam, to moje!

Jacyśmy byli, przyjaciele moi,
czy nas pamięta jeszcze kto?
Czy nas legenda pięknie przystroi,
czy popłyniemy gdzieś na dno?
Myśmy żyli jak na wietrze,
myśmy żyli niezbyt grzecznie,
myśmy żyli niebezpiecznie,
ale jak!

Co się nażyłam, to się nażyłam,
co nawarzyłam, to nawarzyłam,
co naprawiłam, to moje!
Co zapłaciłam, to zapłaciłam,
co przebaczyłam, to przebaczyłam,
a co pamiętam - to moje !
Zobaczysz,
jeszcze z tego wybrnę,
nie będzie dziury w niebie,
pamięć -
jak szybę -
wytrę...
Niech no tylko
przyjdę do siebie.

Wystarczy jedna chwilka,
wystarczy jeden gest,
a przyjdę, przyjdę do siebie...
Lecz gdzie to?
Gdzie to jest?

Zobaczysz,
zajdę ja daleko -
we włosach złoty grzebień...
dłonie,
jak białe mleko...
Niech no tylko
przyjdę do siebie.

W jesieni lustrze bladym
zastygnie strużka łez,
i przyjdę, przyjdę do siebie...
Lecz gdzie to?
Gdzie to jest?

Zobaczysz,
jeszcze mnie zawołasz,
jak ja wołałam ciebie...
Przerwiesz
daleki wojaż,
za hamulec
szarpniesz w potrzebie...

Wystarczy jedno słowo,
wystarczy jeden gest,
i przyjdę, przyjdę do ciebie
Lecz kto to?
Kto to jest?

Pozdrawiam

[kama5]

Pożegnanie lata


Żegnaj lato - tak bardzo kapryśne w tym roku
swoje promyki przeplatałeś deszczem
Mimo jednak twej kaprysnej aury
chciałabym cię zatrzymać na chwileczkę jeszcze.

Wiem , ze wrócisz do mne ponownie po roku
moze piekniejsze, słoneczne, upalne ,
lecz dla mnie mniej bedziesz mieć tego uroku
bo bedę o rok starsza i to jest fatalne.

We włosy wpleciesz kolejną nic srebrną
wokół ust zarysujesz nową zmartwień ścieżkę ,
a jak tak chciałabym zatrzymać czasu zegar
na chwilę szczęścia mieć nadzieję jeszcze.
K. M

Wiem , że nie dorównam talentowi Staszka , ale to tylko wyrażenie własnych uczuc i wrazliwości związanych z porami roku.

Gjotka prezentuje tu prawdziwą , piekną poezję.Może tylko taka ma być na tym watku ?To przepraszam.

[tar-ninka]

We włosy wpleciesz kolejną nic srebrną
wokół ust zarysujesz nową zmartwień ścieżkę ,
a jak tak chciałabym zatrzymać czasu zegar
na chwilę szczęścia mieć nadzieję jeszcze..

Kamo no pięknie to napisałaś
Przepraszać naprawdę nie masz za co pisz co ci serce dyktuje
Masz rację Gjotka super wiersze wynajduje i obrazki do nich
Kpwalski...jest jedyny w swoim rodzaju bardzo lubię jego wiersze takie proste ,prawdziwe,

[tar-ninka]

. . .. foto hosting